Υπάρχει η βάσιμη άποψη – κωδικοποιημένη από τον ψυχαναλυτή συγγραφέα Νίκο Σιδέρη–  η οποία σε γενικές γραμμές υποστηρίζει  ότι στην Ελλάδα της κρίσης οι άνθρωποι γίνονται στόχος παράδοξων μηνυμάτων που αλληλοακυρώνονται  και μπλοκάρουν τη σκέψη με τελικό αποτέλεσμα ένα διανοητικό μούδιασμα  και την μοιρολατρική  αποδοχή των τετελεσμένων.

Υπάρχει η βάσιμη άποψη – κωδικοποιημένη από τον ψυχαναλυτή συγγραφέα Νίκο Σιδέρη –  η οποία σε γενικές γραμμές υποστηρίζει  ότι στην Ελλάδα της κρίσης οι άνθρωποι γίνονται στόχος παράδοξων μηνυμάτων που αλληλοακυρώνονται  και μπλοκάρουν τη σκέψη με τελικό αποτέλεσμα ένα διανοητικό μούδιασμα  και την μοιρολατρική  αποδοχή των τετελεσμένων.
 
Τέτοιου είδους παράδοξα μηνύματα – τα οποία μάλιστα αλληλουπονομεύονται και ακυρώνονται αφήνοντας τον κόσμο άφωνο και ακίνητο— συνεχίζουν να εκπέμπονται από την αρχή της κρίσης μέχρι και τώρα. Για παράδειγμα:
 

• Αυτές τις μέρες ο πρόεδρος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι  απέκλεισε το ενδεχόμενο χρεοστασίου της Ελλάδας έναντι του επίσημου τομέα. Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου από την Ουάσιγκτον ο Ευρωπαίος τραπεζίτης ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα… απαγορεύεται να πτωχεύσει. Συμπλήρωσε ωστόσο, ότι οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα έχουν εξετάσει μέχρι το τέλος του χρόνου τους όρους ενός νέου δανείου προς την Ελλάδα.

• την ίδια στιγμή που ο Ευρωπαίος Τραπεζίτης μας …απαγορεύει να πτωχεύσουμε και φροντίζει για την αιώνια ανακύκλωση της χρεοκοπίας μας, στο «Ευαγγέλιο των Αγορών» την Wall Street Journal διαβάζουμε ότι με τα σημερινά δεδομένα το ελληνικό χρέος θα αποπληρωθεί μετά από 100 ή και 200 (!) χρόνια.

 
Κατάθλιψη και ακινησία
 
Αντιμέτωπη με αυτές τις πληροφορίες/ μηνύματα η ελληνική κοινωνία βυθίζεται ολοένα και βαθύτερα στην απογοήτευση, καθώς βλέπει το ζοεφερό μέλλον που της επιφυλάσσουν:
 

• Οι δανειστές είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να δανείζουν μεταφέροντας το χρέος στο μέλλον. Ένα μέλλον που σύμφωνα με τη Wall Street Journal εκτείνεται πολύ πιο μακριά από αυτό που ο μέσος άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί  (και να σηκώσει) στα όρια του βιολογικού του κύκλου

Με πιο απλά λόγια, οι υπο-αμειβόμενοι  εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα στοιχειώδη, οι νέοι και πάνω απ όλα οι άνεργοι, ακούνε πως το δράμα θα συνεχιστεί επ΄ άπειρον: Οι δανειστές θα δανείζουν, η Ελλάδα με αυτά τα νέα δανεικά θα ξεχρεώνει τα παλιότερα και ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με νέα μνημόνια (γιατί κανείς δε δανείζει χωρίς όρους)  θα διασφαλίζονται οι προμήθειες που πέρα από τους τόκους επιβάλλουν οι εντιμότατοι τοκογλύφοι.
 
Η «ακατανόητη» απάθεια  με την οποία η κοινωνία αντιμετωπίζει τις αποφάσεις που την οδηγούν στην καταστροφή (της) μπορεί ίσως να ανιχνευθεί με τη βοήθεια της ψυχιατρικής. Ο Νίκος Σιδέρης όπως προαναφέραμε κάνει λόγο  για έναν κύριο ψυχοδιανοητικό μηχανισμό μουδιάσματος που ονομάζεται «διπλός δεσμός» και αντιστοιχεί στην εμπλοκή της σκέψης, που προκύπτει όταν οι άνθρωποι γίνονται στόχος παράδοξων μηνυμάτων:
 
« Στην Ελλάδα της κρίσης, αυτή η επικοινωνιακή μηχανή παραγωγής διανοητικής εμπλοκής συνίσταται στο εξής σύμπλεγμα:
 

• Ενα πρώτο μήνυμα λέει «Αν αντισταθείς, χάθηκες» (=πτώχευση, καταστροφή…).

• Ενα δεύτερο μήνυμα λέει «Αν υποκύψεις, χάθηκες» (=ανεργία, φτώχεια, μιζέρια, απόγνωση…)

• Κι ένα τρίτο απαγορεύει τη σκέψη, εφ΄ όσον «Είναι μονόδρομος» γιατί «Το είπε η τρόικα».

Με απλά λόγια: Αν πεις ναι, χάθηκες. Αν πεις όχι, χάθηκες. Και απαγορεύεται να σκεφτείς και να σχολιάσεις αυτό το παράδοξο κλουβί της σκέψης».
 
Ρεαλιστικός «ξεσηκωμός»
 
Όσοι ίσως υποτιμούν την ατομική  ψυχολογική παράμετρο στη διαμόρφωση των κοινωνικών συμπεριφορών, δεν θα πρέπει να ξεχνούν τη φράση ότι «η οικονομία είναι ψυχολογία» που συχνά πυκνά εκτοξεύουν οι αρχιερείς των αγορών. Αυτοί , προφανώς, κάτι ξέρουν.
 
Αυτό το κάτι θα πρέπει ίσως να το μελετήσουν και όσοι υποστηρίζουν πως μάχονται για να βγάλουν την ελληνική κοινωνία από την «αιώνια» παγίδα στην οποία έχει οδηγηθεί.
 
Υπό αυτήν την έννοια, η ρεαλιστική τεκμηρίωση της ύπαρξης ενός σχεδίου που οδηγεί έξω από την παγίδα, είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μια «πολιτικής ψυχολογίας» που θα εμπνεύσει θα κινητοποιήσει  και θα απαλλάξει τις αστείρευτες κοινωνικές δυνάμεις από τους καταθλιπτικούς δεσμούς που οικοδομούν- με μέθοδο- οι δανειστές και οι εγχώριοι παρατρεχάμενοί τους.