Σάββατο βράδυ, στον Βοτανικό. Έξω από το φιλόξενο θέατρο «Eliart» ο κόσμος έχει σχηματίσει ουρά για να δει την παράσταση «Τα ραδίκια ανάποδα», με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Γαλίτη.

Σάββατο βράδυ, στον Βοτανικό. Έξω από το φιλόξενο θέατρο «Eliart» ο κόσμος έχει σχηματίσει ουρά για να δει την παράσταση «Τα ραδίκια ανάποδα», με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Γαλίτη. Όχι, δεν πρόκειται για μια νέα παράσταση. Είναι η 3η συνεχόμενη χρονιά που ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι και κάθε βράδυ είναι sold out από ένα ενθουσιώδες κοινό, κυρίως νεαρής ηλικίας, χωρίς να λείπουν και οι υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες.
Κυριολεκτικά, επιθυμεί να δει κανείς «Τα ραδίκια ανάποδα»; Σίγουρα όχι, θα ήταν η απάντηση. Διότι η έκφραση σημαίνει ότι βλέπεις τα ραδίκια από την ανάποδη επειδή βρίσκεσαι ήδη… στο χώμα. Κι όμως, η παράσταση αλλάζει τα δεδομένα. Μέσα από ένα «μαύρο» θέμα, αυτό του θανάτου, μπορείς να δεις τα «ραδίκια» και να γελάσεις, ξεχνώντας αμέσως τον «Χάρο» και τα «χαρόπουλα».
Την ευθύνη σε αυτό φέρει εξ ολοκλήρου ο ταλαντούχος ηθοποιός Γιώργος Γαλίτης. Η ιδιαίτερη φυσιογνωμία του ηθοποιού, οι υποκριτικές του ικανότητες αλλά και η επιτυχημένη επικοινωνία του με τον κόσμο σε κάνουν να απολαύσεις το καλοδουλεμένο έργο που στήνεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βλαδίμηρου Κυριακίδη.
Δεκατρία λευκά, χάρτινα ανθρωπάκια σε φυσικό μέγεθος, σε υποδέχονται στη σκηνή του θεάτρου. Ανυπόμονα περιμένουν να «ντυθούν» από τον ηθοποιό ανάλογα με τα ευρηματικά του κοστούμια. Χρησιμοποιεί φουλάρια και περούκες μέχρι ράσα και χειρουργικές ρόμπες. Στη μία ώρα και είκοσι λεπτά, όσο διαρκεί δηλαδή η παράσταση, ένας λαχταριστός και καυστικός μονόλογος ξετυλίγεται μέσα από δεκατρείς – αυτονόητα – κωμικούς επικήδειους για δεκατρείς – φαινομενικά – διαφορετικούς χαρακτήρες. Ο Γιώργος Γαλίτης με εξαιρετική ευκολία πάνω στη σκηνή αλλάζει δεκατρείς φορές τον τρόπο ομιλίας του, τις κινήσεις του, την εμφάνισή του, για να κλάψει και να θρηνήσει για τους φίλους, που είναι πια… μακαρίτες.
Οι ρόλοι πάνω στο σανίδι
Μερικοί από τους ρόλους που ξεδιπλώνονται πάνω στη σκηνή είναι ξεκαρδιστικοί, με ιδανικές «ενέσεις» μαύρου χιούμορ. Ανάμεσα σε άλλους, υποδύεται τον μάγειρα, απευθυνόμενος στον αείμνηστο πρώτο μάγειρα – σεφ της οικονομικής κρίσης Μιλτιάδη Γκουρμενέ. «Με το πρώτο μνημόνιο σου ήρθε η ιδέα να φτιάξεις πεντανόστιμες συνταγές με λίγα και φτηνά υλικά. Με το δεύτερο μνημόνιο έφτιαξες πεντανόστιμες συνταγές με λιγότερα και φθηνότερα υλικά. Με το τρίτο μνημόνιο έφτιαξες πεντανόστιμες συνταγές με… καθόλου υλικά» λέει, για να μας εκμυστηρευθεί τη συνταγή μιας αστακομακαρονάδας αποτελούμενης από ένα και μόνο… φασόλι.
Μεταμορφώνεται, επίσης, και σε μορφωμένο χωριάτη, ο οποίος αποχαιρετά με λύπη τον στενό συγχωριανό, αναπολώντας τη στιγμή που «τα πίναμε στο καφενείο, συζητώντας για τον… εξπρεσιονισμό στη ζωγραφική».
Ενσαρκώνει και μια χήρα εφοπλιστή, η οποία μοιρολογά πάνω από τον συγχωρεμένο άντρα της για τα χιλιάδες ευρώ που ξόδεψαν για την οργάνωση ενός φιλανθρωπικού γκαλά και τελικά μάζεψαν από τους «πολύ – πολύ – πολύ – πολύ – πολύ – πολύ» πλούσιους φίλους τους μόνο 400 ευρώ. Και κάπως έτσι, το έργο συνεχίζεται, με ολιγόλεπτα σκετσάκια, όπως του χειρουργού, του κλέφτη, του στρατηγού, του ράπερ, του παπά και κάμποσων άλλων.
Προφανώς, σκοπός του έργου είναι να προβάλει και να σατιρίσει με σύγχρονο τρόπο την καθημερινότητα της κρίσης αλλά και τη συμπεριφορά των περισσοτέρων εν ζωή, ενώ δεν γίνονται εκπτώσεις ούτε στην… πολιτική.
Κουδούνι ένα… Κουδούνι δύο… Κουδούνι τρία… Ήρθε η ώρα σας, λοιπόν, για να δείτε «Τα ραδίκια ανάποδα».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.