Της Τζένης Κ.

Πόσο ακριβή είναι η ευθιξία; Στη Γαλλία είναι φτηνή κι ο πολιτικός άνδρας  τη βρίσκει μάνι- μάνι, αλλά στην Κρήτη, στη Μάνη και σ’ όλες ανεξαιρέτως τις λοιπές ελληνικές περιφέρειες, ακόμα κι αν την πετύχει στο πανέρι σε τιμή ευκαιρίας ,ζυγίζει τα πλεονεκτήματα του στάτους του, μετράει τις καταθέσεις του και πολύ γρήγορα φροντίζει και τη χάνει…

Της Τζένης Κ.

Πόσο ακριβή είναι η ευθιξία; Στη Γαλλία είναι φτηνή κι ο πολιτικός άνδρας  τη βρίσκει μάνι- μάνι, αλλά στην Κρήτη, στη Μάνη και σ’ όλες ανεξαιρέτως τις λοιπές ελληνικές περιφέρειες, ακόμα κι αν την πετύχει στο πανέρι σε τιμή ευκαιρίας ,ζυγίζει τα πλεονεκτήματα του στάτους του, μετράει τις καταθέσεις του και πολύ γρήγορα φροντίζει και τη χάνει…

Για ολίγα πούρα Αβάνας αξίας 12.000 ευρώ (μιλάμε για κονδύλι  που η πλειονότητα των ελλήνων πολιτικών  των περασμένων χρόνων θα το «σκότωνε» στην καθισιά της)  και για ένα  ταξίδι με ιδιωτικό τζετ (δηλαδή για μια απλή πολυτέλεια  που ουδείς πολιτικός μας θα σκεφτόταν να στερηθεί αν δεν το απαγόρευε αυστηρά το μετεωρολογικό δελτίο), δύο υφυπουργοί του Σαρκοζί, υπέβαλαν πάραυτα παραιτήσεις. Όχι πως δε συμβαίνουν και χειρότερα στη γη των Λουδοβίκων. Ο γάλλος υπουργός Εργασίας και σύμπασα η γαλλική κυβέρνηση την έχει κατά πάσα πιθανότητα λερώσει τη φωλιά της αποδεχόμενη οικονομικές διευκολύνσεις υπό της βασικής μετόχου της Λ’ Ορεάλ…

Τα αντανακλαστικά των πολιτικών και η ανοχή της κοινής γνώμης όμως στη Γαλλία είναι αποδεδειγμένα μεγαλύτερης ευαισθησίας. Όταν οι πιέσεις γίνονται ασφυκτικές, οι υπόλογοι ξέρουν να κοιτάνε τους ψηφοφόρους τους στα μάτια, να βρίσκουν την πόρτα κι ύστερα να την κλείνουν αθόρυβα πίσω τους.

Στα μέρη μας αντίθετα…,  μπορεί να έχουν ξεκοκαλιστεί εκατομμύρια και να έχουν αποστραγγιστεί πόροι, μπορεί να περνάει ο βουλευτής ή  ο υπουργός και να γυρίζουν όλα τα κεφάλια αυτόματα απ’ την άλλη, λες και προηγήθηκε κάποιος αόρατος παραστάτης ντροπής, μπορεί να αναβοσβήνουν ταμπέλες Νέον και να τρελαίνονται οι σηματοδότες απ’ το αρνητικό φορτίο και το ηλεκτρικό ρεζιλίκι,… οι πάντες όμως, οι ένοχοι (καταχραστές, διασπαθιστές κλπ) και οι ενοχικοί (επίδοξοι βυσματίες οπαδοί)  προσποιούνται άγνοια μέχρι τελικής πτώσεως. Κι εννοείται ότι πρώτα πέφτει η Κυβέρνηση και μετά πέφτουν τα «ονείδη»  της… Συνήθως οι αρχηγοί χρειάζεται να ναρκώσουν, να φιμώσουν και να εγκαταλείψουν νύχτα τα αμαρτωλά στελέχη τους στην ερημιά… της απαξίωσης… Κι αν αυτά δε διαθέτουν το αλάνθαστο gps της κατά παντός υπευθύνου αυτοσυντήρησης και δε βρουν το δρόμο να γυρίσουν πίσω, έχει καλώς…