1. ΝΟΤΕΣ ΕΤΩΝ 73

1. ΝΟΤΕΣ ΕΤΩΝ 73

Λίγο πριν βγει στον αέρα το δελτίο ειδήσεων. Την αίθουσα σύνταξης καλύπτουν φωνές. Στα πρόσωπα των ανθρώπων βλέπεις την ένταση. Το άγχος να πάνε όλα καλά. Το σήμα πέφτει και η αίθουσα ησυχάζει. Κάποιοι παρακολουθούν τον «αέρα». Κάποιοι τηλεφωνούν. Κάποιοι συζητούν για τα θέματα που είναι σε εξέλιξη. Κάποιοι γκρινιάζουν για τις περικοπές μισθών.

Ανάμεσά τους κι εγώ. Μου μιλούν και σταματάω να ακούω. Σηκώνομαι από το γραφείο και πλησιάζω τον χώρο όπου ακούγεται μια υπέροχη κλασική μουσική, πιστεύοντας ότι έρχεται από τα στούντιο και τον αέρα του Ραδιοφώνου. Ευτυχώς η μουσική διαρκεί. Ευτυχώς διαψεύδομαι. Δεν είναι ήχοι ενός μουσικού CD.

Είναι η πρόβα της Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ!

2. Η ΠΡΟΒΑ

Κάθομαι έξω από τον χώρο του στούντιο C της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ρουφάω τις νότες όπως όταν διψάς για ένα ποτήρι νερό. Και συνεχίζω σα να θέλω να πιω και δεύτερο ποτήρι νερό. Θέλω να φύγω για να συνεχίσω τη δουλειά μου. Μα κάθομαι κι άλλο. Απορροφημένος. Η πρόβα οδεύει προς το τέλος της… Από μακριά βλέπω έναν συνάδελφό μου να πλησιάζει… Με αργό βήμα. Αργό βήμα για να ακούσει κι αυτός. Σταματάει, με χαιρετά και μου λέει:

«Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ό,τι και να γίνει, ακόμη και να φύγω κάποια στιγμή από δω μέσα, θα έχω να θυμάμαι κάτι καλό σαν κι αυτό. Να περπατάω στους μεγάλους διαδρόμους του κτηρίου την ώρα της δουλειάς και να μου παίρνουν το άγχος αυτές οι νότες…».

3. Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Χαμογέλασα κι αισθάνθηκα τυχερός. Γιατί κι εγώ το ίδιο θα θυμάμαι έντονα από την ΕΡΤ. Η πρόβα τελειώνει. Το στούντιο αδειάζει. Οι μουσικοί χαμογελούν και συζητούν για τα μέρη του έργου. Τους ακολουθώ για λίγο μέχρι τους διαδρόμους του ραδιοφώνου. Εκεί το μέλλον συναντά το παρελθόν. Οι φωτογραφίες που ντύνουν τους τοίχους και τους διαδρόμους της Ραδιοφωνίας. Φωτογραφίες της Ορχήστρας όλα αυτά τα 73 χρόνια που υπάρχει. Των διευθυντών της και των μουσικών της.

Όλες μαυρόασπρες.

Στέκομαι μπροστά σε μια φωτογραφία της Μαρίας Κάλλας και κοιτάζω. Θυμάμαι κι επιστρέφω στην καθημερινή δουλειά μου. Αυτή τη