Τη στενή σχέση της προσωπικής κάμαρης με τους ενοίκους της εξιστορεί σε μικρές δόσεις ο συγγραφέας αυτών των διηγημάτων, αυτού του δωματίου μέσα στο οποίο στεγάζονται ο ύπνος και ο ξύπνιος των ανθρώπων, τα όνειρα, τα τα­ξίδια, τα σχέδια: ένας κανονικός μικρόκοσμος, από τη μια, ολόκληρη η ζωή, από τη άλλη. Μέσα στα δωμάτια στενεύουν τα όρια κι ο άνθρωπος βρίσκει το σχήμα του, τον δικό του βηματισμό, τον ξεχωριστό του χαρακτήρα.

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελ.: 137

Τη στενή σχέση της προσωπικής κάμαρης με τους ενοίκους της εξιστορεί σε μικρές δόσεις ο συγγραφέας αυτών των διηγημάτων, αυτού του δωματίου μέσα στο οποίο στεγάζονται ο ύπνος και ο ξύπνιος των ανθρώπων, τα όνειρα, τα τα­ξίδια, τα σχέδια: ένας κανονικός μικρόκοσμος, από τη μια, ολόκληρη η ζωή, από τη άλλη. Μέσα στα δωμάτια στενεύουν τα όρια κι ο άνθρωπος βρίσκει το σχήμα του, τον δικό του βηματισμό, τον ξεχωριστό του χαρακτήρα.

Τα δωμάτια ανή­κουν κατά έναν τρόπο στην εσωτερικότητά μας. Αυτά τα καταφύγια των ανθρώπινων υπάρξεων, τα δωμάτια της ζωής μας, βάζει ως λογοτεχνικό στόχο ο Πετσετίδης σε αυτά τα δεκαπέντε σύντομα διηγήματα, όπου μαζί με τις ανθρώπινες ζωές και τις ιστορίες τους περιγράφεται η ανθρώπινη μοίρα, αλλά και η ίδια η ιστορία του τόπου. Πόλε­μοι, έρωτες, μοναξιά, κακουχίες, μυστικά, φωτο­γραφίες, έπιπλα, περιπέτειες, μετακομίσεις, ένας ολόκληρος κόσμος στροβιλίζεται με προσεκτικές

κινήσεις, σαν σε μικρογραφία που η λεπτομέρεια απαιτεί προσοχή. Εκεί, πίσω από τους τοίχους, ο Πετσετίδης εικονογραφεί λιτά και σπαραχτικά την καθημερινότητα των αισθημάτων και των αντι­κειμένων, αποθαυμάζοντας, θαρρείς, στις απλές, ασήμαντες κινήσεις το μεγαλείο της ζωής. Οι ιστο­ρίες αυτές, ιστορίες δωματίων, εξανθρωπίζουν την αρχιτεκτονική των τεσσάρων τοίχων, διεισδύ­οντας στην ανθρώπινη εσωτερικότητα, εκεί όπου ο άνθρωπος παλεύει με τους δαίμονες του εαυτού του. Τα δωμάτια αποκτούν έναν ιδιότυπο ψυχισμό από τις ζωές των ενοίκων τους, συνδέοντας το προσωπικό με το κοινωνικό και τον άνθρωπο με την ιστορία του.

Ξενοφών Μπρουντζάκης