Εκφυλλίζεται, και μάλιστα ραγδαία, το ενδιαφέρον της Επιτροπής που διερευνά τις ποινικές ευθύνες στο σκάνδαλο της συγκάλυψης της «λίστας Λαγκάρντ», και οι αιτίες είναι πολλές.

Και το κερασάκι είναι η αδυναμία της αντιπολίτευσης, και δη της αξιωματικής, να διαχειριστεί προς όφελος της διαφάνειας μια τόσο μεγάλη υπόθεση, καθώς στην προσπάθειά της να σταθεί στο θεσμικό ύψος των περιστάσεων καθηλώνει το ειδησεογραφικό ενδιαφέρον σε χαμηλές πτήσεις. Έστω…

Όλα δείχνουν ότι, όπως στις κοινοβουλευτικές έρευνες που προηγήθηκαν για τις αμυντικές προμήθειες, τις τηλεφωνικές υποκλοπές και το σκάνδαλο της Siemens – για να σταθούμε σε τρεις μόνο σκοτεινές υποθέσεις των τελευταίων χρόνων –, είμαστε μάρτυρες μιας ακόμα επιλήψιμης βραδυπορίας από εκείνους που οφείλουν να προστατεύουν το δημόσιο χρήμα.

Πρώτες και καλύτερες οι τράπεζες, που έχουν σταθεί στα πόδια τους με χρήματα των εξαθλιωμένων Ελλήνων, στέλνουν κάτι απαράδεκτα μπακαλόχαρτα στο ΣΔΟΕ για τα πρόσωπα της λίστας, χωρίς καμία απολύτως πληροφορία, που μοναδικό προορισμό έχουν το καλάθι των αχρήστων.

Ακολουθεί το υπερήφανο ΣΔΟΕ όπου, παρά τον – φαινομενικά μόνο – «πυρετώδη» και… «φρενήρη» ρυθμό ερευνών, τίποτε τελικώς δεν γίνεται, το υπουργείο Οικονομικών που νοιάζεται θεωρητικά να γεμίσει με έσοδα τα στεγνά ταμεία του κράτους σε μια καχεκτική εποχή και όλοι οι ανευθυνοϋπεύθυνοι, οι οποίοι ξεψειρίζουν την επιμελημένη απραγία τους, αποφεύγοντας να ξεψαχνίσουν αυτήν την «καταραμένη» λίστα. Γιατί άραγε; Τι ή και ποιους ενδεχομένως θέλουν να κρατήσουν μακριά από την αδιάκριτη δημοσιότητα; Ακόμα και το πόρισμα για τους συγγενείς του Παπακωνσταντίνου θα πάρει περίπου 2 μήνες. Ίσως και περισσότερο. Όσο μακριά χρειαστεί εν πάση περιπτώσει, ώστε να συγκαλυφθεί η αλήθεια και να σκεπαστούν και σε αυτήν την περίπτωση τα γεγονότα από τη λήθη του χρόνου…