Από ένα καπρίτσιο της μοίρας η ιστορία της «λίστας Λαγκάρντ» άρχισε να γράφεται σαν φάρσα. Την πρωταπριλιά του 2010 το «Ποντίκι» κυκλοφόρησε με ένα εντυπωσιακό θέμα, που έκανε πολλούς να αναρωτηθούν, μέρα που ήταν, για την εγκυρότητά του.

Σύμπτωση
Εκείνη πάνω – κάτω την εποχή, πάντως, μια και μιλάμε για εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών, στο γραφείο του τότε υπουργού Δ. Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδη γίνεται μια σύσκεψη με αντικείμενο θεωρητικώς τα θέματα τρομοκρατίας και ο νέος επικεφαλής της ΕΥΠ Κ. Μπίκας έχει την ευκαιρία να γνωριστεί με το δεξί χέρι του υπουργού Ι. Διώτη, έμπειρο από την εποχή της 17Ν το 2002, όταν έσκασε η βόμβα στα χέρια του Σάββα Ξηρού.
Θυμίζουμε ότι ο Μπίκας τοποθετήθηκε στην ΕΥΠ στις 13 Οκτωβρίου, την ημέρα που κατά σύμπτωση (;) εκτυπώνεται σε χαρτί η επίμαχη λίστα, η οποία, με μορφή αρχείων που αφορούν αποκλειστικά την Ελλάδα, έχει ξεκαθαριστεί από τις 15.4.2009. Ο τέως της ΕΥΠ, που μας εκπροσωπεί σήμερα στο Λονδίνο, έχει δηλώσει ότι πληροφορήθηκε την ύπαρξη της λίστας τον Δεκέμβριο του 2009 από ελβετικές και άλλες ξένες εφημερίδες (σ.σ.: έχει υποστηρίξει ότι πιο συστηματικά πληροφορήθηκε το θέμα από την άνοιξη του 2010)…
Και έχει επίσης τη σημασία του ότι εκείνη την εποχή, τέλη του ίδιου έτους, αρχές του 2010, παρέα με τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Λ. Οικονόμου επισκέπτονται Ρώμη και Παρίσι για… δουλειές. Πάλι συμπτωματικά, την ίδια περίπου περίοδο, Μάρτιο του 2010, αποκαλύπτεται ότι εκταμιεύεται ένα κονδύλι ύψους 10 εκατ. ευρώ από τις απόρρητες δαπάνες του ΥΠΕΞ με υπογραφή Φ. Σαχινίδη.
Προκαλώντας πολλές απορίες στους βουλευτές, ο Μπίκας ισχυρίστηκε αυτές τις μέρες στην Επιτροπή ότι ενήργησε αυτοτελώς, χωρίς να ενημερώσει κανέναν, κι ότι, από τη στιγμή που μέσω του Γάλλου ομολόγου του συνεννοήθηκαν να μεσολαβήσουν τα αρμόδια υπουργεία Οικονομικών, ενημέρωσε τον Γ. Παπακωνσταντίνου, χωρίς έκτοτε να ανακατευτεί στη διαχείριση της λίστας. Φυσικά, δεν τον πίστεψε κανείς.
Και στην Επιτροπή, κινούμενος στους πόλους ενός αποσταθεροποιημένου εκκρεμούς, έφτασε κάποια στιγμή να πει «λυπάμαι πολύ για μένα αν δεν καταθέτω όπως πρέπει» προκαλώντας πολλές μελαγχολικές σκέψεις.
Ανάμεσα σε κραυγαλέες επιδείξεις «επιλεκτικής», όπως χαρακτηρίστηκε, αμνησίας, αόριστες απαντήσεις και υπεκφυγές του τύπου «φαντάζομαι ότι θα μου είχε πει αυτό» και «πιθανολογώ ότι θα του είχα πει μάλλον εκείνο», διολίσθησε μέσω μικρών αρνήσεων στη μείζονα κατάφαση ότι τελικά είχε μιλήσει με όλους για το ψηφιακό υλικό – από τους Γ. Παπακωνσταντίνου και Β. Βενιζέλο μέχρι τον πρωθυπουργό ΓΑΠ και τον Διώτη.
Ειδικά ο τελευταίος εμφανίστηκε βέβαιος ότι η λίστα παραδόθηκε μέσω μυστικών υπηρεσιών και ότι, ως εκ τούτου, ο χειρισμός της ήταν προβληματικός, μολονότι παραδέχθηκε πως, αν έπαιρνε ρητή εντολή, ασφαλώς θα τη χρησιμοποιούσε.

Eρωτήματα
Με όλο του το είναι ο Μπίκας ισχυρίστηκε ότι δεν ήξερε ούτε τον τρόπο («ξέρω, αλλά δεν μπορώ να σας απαντήσω» είπε αντιφατικά κάποια στιγμή) ούτε τον χρόνο που η λίστα έφτασε επισήμως στην Ελλάδα.
Η επίσημη εκδοχή κάνει λόγο για τα τέλη Οκτωβρίου 2010, αλλά αυτό πια δεν το πιστεύουν ούτε οι βουλευτές της τρικομματικής. Προκαλεί επομένως σοβαρά ερωτήματα για την ομολογία στην οποία υποχρεώθηκε: ότι το 2012, ενώ ο Β. Βενιζέλος κατέθετε πρώτη φορά στην Επιτροπή Θεσμών, του τηλεφώνησε από Ν. Υόρκη ο Παπακωνσταντίνου για να του ζητήσει να… διορθώσει τον Ευάγγελο, ο οποίος υποστήριζε ότι η λίστα παραδόθηκε την άνοιξη του 2010!…
Σ’ εκείνη την κατάθεση όλοι πρόσεξαν ότι ο Βενιζέλος βγήκε για λίγο έξω από την αίθουσα και, ενώ η συνεδρίαση τελείωνε, ανασκεύασε τη χρονική εκδοχή των πραγμάτων.
Η σημερινή κατάθεση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά θα πρέπει να βοηθήσει και ο πρόεδρος της Επιτροπής Χρ. Μαρκογιαννάκης, που έχει αναλάβει εργολαβικά την ταχεία διεκπεραίωση, ώστε να περιοριστούν όλα στο πρόσωπο του Παπακωνσταντίνου. Με ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι στέκονται άψογα, σκηνοθετημένες εκρήξεις ενός κούφιου ηγεμονισμού που τον εκθέτουν και δραματικές δηλώσεις χαμηλού υποκριτικού βάρους, όπως «να με βοηθήσει ο Θεός να βγω υγιής από την Επιτροπή», κάνει ό,τι μπορεί για να αποδείξει τη σταθερή απόφασή του να υπηρετήσει με κάθε κόστος την κομματική σκοπιμότητα…