Αφηγήσεις προσωπικές μιας ζωής με εκείνη τη νοσταλγική χάρη ενός κόσμου, όχι κατ’ ανάγκη καλύτερου ή χειρότερου, όσο φορτωμένου με τη μελαγχολική πατίνα του παρελθόντος.

Αφηγήσεις προσωπικές μιας ζωής με εκείνη τη νοσταλγική χάρη ενός κόσμου, όχι κατ’ ανάγκη καλύτερου ή χειρότερου, όσο φορτωμένου με τη μελαγχολική πατίνα του παρελθόντος.
Μερικά από τα περασμένα γεγονότα παλιώνουν μ’ έναν τρόπο πένθιμο, γιατί ακριβώς χάθηκε η χαρά της ζωής, ξεχάστηκε η ζωντάνια τους, έπαψε ο σφυγμός τους. Τα βιογραφικά αφηγήματα του Τσίζεκ μας αποκαλύπτουν έναν συγκροτημένο κόσμο, τακτοποιημένο μέσα στην πολυπλοκότητά του, τις εθνοτικές – πολιτισμικές διαφοροποιήσεις, την ποικιλότητά του. Πίσω από όλα αυτά κρύβεται η βαθύτατη πίστη στον άνθρωπο και την ανθρώπινη ύπαρξη.
Στα δυο πρώτα και περισσότερο εκτενή του αφηγήματα, ο συγγραφέας ενσωματώνει την προσωπική του ιστορία σε αυτή της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης ανεκτικής και με ιστορική βαθύτητα. Οι αφηγήσεις είναι λιτές, ο λόγος ακριβής και ευθύβολος. Εκπέμποντας μια γοητεία αυθεντική, ο Τσίζεκ μιλά για τις ρίζες του με σταθερό σημείο αναφοράς τη Θεσσαλονίκη. Κουβαλώντας την τσέχικη καταγωγή, την ιταλική παιδεία και τον ελληνικό βιωματικό τρόπο ζωής, μοιάζει διαφορετικός, περισσότερο πολύπλοκος και απαιτητικός απέναντι στην ίδια του την ύπαρξη…