…την (αν επανεκλεγεί, στις 22 Σεπτεμβρίου) γυναίκα με την πιο μακροχρόνια θητεία στο τιμόνι κυβέρνησης, η οποία, σύμφωνα με το Guardian, παραμένει ένα «αίνιγμα»…

Άγκελα Καζμίερτζακ;
Η Αγκελα Μέρκελ είναι όντως «κατά το εν τέταρτο Πολωνή». Όπως ξέρουμε τώρα: Δεν ήταν μόνο ο παππούς της πολωνικής καταγωγής, αλλά η καγκελάριος παραλίγο να γεννηθεί ως Άγκελα Καζμίερτζακ. Ο παππούς της ήταν ο Λούντβιχ Καζμίερτζακ, γεννημένος το 1896 στο Πόζναν- το οποίο αργότερα προσαρτήθηκε στο γερμανικό Ράιχ. Η οικογένεια ήταν περήφανη για τις Πολωνικές ρίζες της. Προφανώς όχι όμως και ο παππούς Λούντβιχ, που μετανάστευσε στο Βερολίνο όταν το Πόζναν έγινε και πάλι πολωνικό, όταν τελείωσε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Παντρεύτηκε μια Βερολινέζα και απέκτησαν ένα γιο, τον Χορστ Καζμίερτζακ, τον πατέρα της Άγκελα. Η οικογένεια αποφάσισε να κόψει τις πολωνικές ρίζες της στις αρχές της δεκαετίας του '30. Οι Καζμίερτζακ ακολουθώντας την τότε τάση, αποφάσισαν να αλλάξουν το επίθετό τους σε Κάσνερ. Πατέρας και γιος άλλαξαν από καθολικοί σε προτεστάντες- κάτι που η Μέρκελ δε γνώριζε μέχρι πρόσφατα. Αυτό ήταν μια αποκάλυψη που προκάλεσε σύγχυση για μια γυναίκα που ο προτεσταντισμός αποτελεί το κλειδί για την κατανόηση της προσωπικότητάς της. Όταν το πολωνικό παρελθόν της Μέρκελ έγινε γνωστό, ένας δεύτερος ξάδερφός της, την κάλεσε σε δείπνο. Προσοχή, μπορεί κάποτε να εμφανιστεί στην μνημείο των Κοσμοναυτών στο Πόζναν.

Τα κέικ – δαμάσκηνο
Στις αρχές της δημόσιας ζωής της, στην Άγκελα Μέρκελν άρεσε να καυχιέται για τις ικανότητές της στη μαγειρική και το ψήσιμο. Πράγματι,  επαινέθηκε πολύ η πατατόσουπά της, το ρολό με μοσχάρι, αλλά κυρίως το κέικ της με δαμάσκηνα. Το κέικ έγινε σύντομα μονάδα μέτρησης για το πόσο χρόνο θα μπορούσε να διαθέσει στην ιδιωτική της ζωή και το σύζυγό της. Αυτός αγαπούσε το κέικ, εκείνη όχι. Σαν υπουργός του Χέλμουτ Κολ, μπορούσε ακόμη να διαθέτει δύο ή τρία Σαββατοκύριακα κάθε σεζόν παραγωγής δαμάσκηνων. Οι ιστορίες για τα κέικ δαμάσκηνου εξανεμίστηκαν όταν έγινε καγκελάριος. Τώρα εμφανίζονται περιστασιακές εικόνες της ισχυρότερης γυναίκας στην Ευρώπη στην ουρά του ταμείου, στο εμπορικό κατάστημα της γειτονιάς της. Η λίστα με τα ψώνια της «ερευνάται» μετά μανίας, αλλά ο κρεοπώλης και ο ψαράς δεν λένε κουβέντα.

Οι «σκυλο-απειλές» του Πούτιν
Η Μέρκελ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχουν πολύ περισσότερο κοινό παρελθόν απ΄ό,τι νομίζετε. Αυτός ήταν πράκτορας της KGB στην Ανατολική Γερμανία όταν έπεσε το Τείχος και σίγουρα δεν ήταν χαρούμενος γι' αυτό. Ίσως η αντιπαλότητα έχει τις ρίζες της στις σκοτεινές σκιές του ψυχρού πολέμου. Η Μέρκελ, η μεγαλύτερη ευεργέτις της επανάστασης του ’89- πήρε μια γεύση από την εκφοβιστική του πολιτική πολύ νωρίς. Όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά το Κρεμλίνο ως καγκελάριος, ο Πούτιν της έδωσε για δώρο ένα λούτρινο σκυλάκι. Η Μέρκελ έχει φοβία για τα σκυλιά, καθώς τη δάγκωσε ένα στα μέσα της δεκαετίας του '90. Αλλά ο Πούτιν δε σταμάτησε εκεί. Στην επόμενη συνάντησή τους, στην καλοκαιρινή του κατοικία στη Μαύρη Θάλασσα, άφησε ελεύθερο το «απειλητικό» μαύρο λαμπραντόρ του, τον Κόνυ. Η Μέρκελ κάθισε παγωμένη ενώ οι εικόνες έδειχναν τον Πούτιν με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στο πρόσωπό του, με τα πόδια του διάπλατα τεντωμένα.
 
Δοξασίες των Ίνκας
Μετά από μια συνάντηση με τη Μέρκελ, ο πρωθυπουργός μιας μικρής νοτιο-ανατολικής Ευρωπαϊκής χώρας δήλωσε στους άναυδους εκπροσώπους των ΜΜΕ, πως η καγκελάριος βρίσκει ομοιότητες μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αρχαίων Ίνκας. Το ευρωπαϊκό σύστημα αξιών θα μπορούσε επίσης να εξαφανιστεί χωρίς ίχνος. Η Μέρκελ αρκετά συχνά χρησιμοποιεί την ιστορία των Ίνκας για να σοκάρει, αν και κανένας δεν περιμένει να δει τουρίστες να σκαρφαλώνουν στα συντρίμμια των Βρυξελλών στο άμεσο μέλλον. Αλλά η καγκελάριος ανησυχεί όντως για τη δύναμη του δυτικού συστήματος. Η δημοκρατία, η απελευθέρωση της οικονομίας και το δυτικό νομικό σύστημα μάχονται τη μοντέρνα έκδοση του ψυχρού πολέμου ενάντια στα αυταρχικά, μη δημοκρατικά αλλά ισχυρά οικονομικά συστήματα. Η Μέρκελ έχει δει ένα καθεστώς να καταρρέει κατά τη διάρκεια της ζωής της και θέλει να γλιτώσει από αυτήν τη μοίρα την αγαπημένη της Δύση. Αυτός είναι και ο λόγος για την έκκλησή της για ανταγωνιστικότητα και ανάκαμψη στην Ευρώπη – και φοβάται πως η Ευρώπη δε το καταλαβαίνει.

Καμερον-μαζέματα, Καμερον-σκορπίσματα
Ο Ντέιβιντ Κάμερον βλέπει τον εαυτό του ως στενό σύμμαχο της Μέρκελ. Αλλά το συναίσθημα μπορεί να μην είναι αμοιβαίο. Ο Κάμερον δε θα είναι ο πρώτος άντρας πολιτικός που παρερμηνεύει την καγκελάριο- ένα επικίνδυνο λάθος. Η πορεία της Μέρκελ σηματοδοτείται από τα πτώματα των ανδρών που την παρεξήγησαν. Και ο Κάμερον είναι ο τρίτος πρωθυπουργός με τον οποίο πρέπει να ασχοληθεί η Μέρκελ στη διάρκεια της θητείας της. Διευκρίνιση: Ναι, της αρέσει η πολιτική του, το παγκόσμιο όραμά του, οι απόψεις του για την ανταγωνιστικότητα και την ασιατική πρόκληση. Θαυμάζει ακόμη τις ικανότητές του στα debate, καθώς γενικά της αρέσει το Βρετανικό πολιτικό σύστημα. Είναι όμως επίσης πολύ πρόθυμη να αλλάξει τις συνθήκες, μόνο όμως αν υπάρχει ανάγκη για αλλαγή. Διαλύοντας ολόκληρο το Ευρωπαϊκό σύστημα σε ένα από τα πολυάριθμα δημοψηφίσματα στον απόηχο μιας αλλαγής συμφώνου, θα μπορούσε να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνο. Έτσι η Μέρκελ είναι οπαδός του νέου συστήματος διακυβερνητικότητας- συμφώνου ανάμεσα στα κράτη μέλη αντί μιας ενοποίησης που θα ευνοήσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο Κάμερον πήρε μια γεύση όταν του ζητήθηκε να ενταχθεί στο δημοσιονομικό σύμφωνο στο ζενίθ της κρίσης του ευρώ. Αποφάσισε εναντίον. Και η Βρετανία βρέθηκε εκτός. Και η Μέρκελ δεν έδωσε δεκάρα.

Το πλάνο του Ευρώ
Λοιπόν, πως θέλει η Μέρκελ να ξεφύγει από το χάος του ευρώ; Πρέπει η Γερμανία να πληρώσει γι' αυτό; Να ξεφορτωθεί την Ελλάδα; Να ενδυναμώσει τις Βρυξέλλες; Σίγουρα όχι. Η Μέρκελ είναι διάσημη για τις τακτικές της βήμα-προς-βήμα. Δε θα έδινε ποτέ ομιλία για ένα Ευρωπαϊκό όραμα ή έστω για ένα διετές πρόγραμμα. Αυτή η γυναίκα δεν είναι για συγκριτική αξιολόγηση. Δε θέλει να αφήσει ίχνη του πολιτικού της παιχνιδιού, γιατί αυτό θα βοηθήσει μόνο τους αντιπάλους της. Έχει όμως ένα σχέδιο, που γράφτηκε το καλοκαίρι του 2011 από έναν σύμβουλό της, ένα σκαρίφημα σε μια σελίδα χαρτιού. Σε αυτό το σχέδιο, δέχεται πως οι πολιτικές-κλειδιά των χωρών κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να παρακολουθούνται, να διοικούνται και να ελέγχονται πιο αυστηρά και από κοινού, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανό το ενιαίο νόμισμα: προϋπολογισμός, δαπάνες, εκπαίδευση και έρευνα, συνταξιοδότηση και κοινωνικές παροχές. Έτσι κι αλλιώς, το κοινό νόμισμα δε θα λειτουργήσει χωρίς μια κοινή δημοσιονομική και οικονομική πολιτική. Αυτό θα σημαίνει πιο πολύ Βρυξέλλες; Το αντίθετο είναι σωστό. Η Μέρκελ γνωρίζει πόσο κουρασμένοι είναι οι Ευρωπαίοι πολίτες από την έλλειψη εμπιστοσύνης στην Επιτροπή. Έτσι προς το παρόν, θα προτιμούσε οι εθνικές κυβερνήσεις να γράφουν τους νόμους και να παραμένουν σ΄αυτούς. Αν κάποιος θέλει περισσότερη Ευρώπη, θα πρέπει να έχει μια καλή ιδέα. Η Μέρκελ θα ήταν πρόθυμη ακόμη και να συζητήσει για μια νέα αρχιτεκτονική σε όλο αυτό το συντονιστικό πρόγραμμα- αλλά σίγουρα όχι πριν τις γερμανικές εκλογές. Και πιθανότατα όχι πριν τις ευρωεκλογές τον ερχόμενο Μάιο.