Πριν από περίπου μία εβδομάδα οι διοικητικοί υπάλληλοι του Πολυτεχνείου, σε συνέντευξη Τύπου, φόρεσαν συμβολικά λευκές μάσκες επιλέγοντας τη σιωπή. Ωστόσο, πίσω από τις λευκές μάσκες δεν κρύβονται αριθμοί, αλλά άνθρωποι. Ένας εργαζόμενος, μία οικογένεια και ίσως μία ολόκληρη κοινωνία.

Δύσκολα

Η Διονυσία Μπαρμπάτη, ηλικίας 40 ετών, είναι μητέρα ενός 12χρονου κοριτσιού. Δούλευε μέχρι πρότινος στην κεντρική γραμματεία της σχολής Αρχιτεκτόνων από το 2004. Βέβαια, η πορεία της στη σχολή ξεκίνησε το 1996, ενώ το 2001 η σύμβασή της έγινε αορίστου χρόνου. Εφόσον, τελικώς, απολυθεί, τα πράγματα θα είναι ιδιαίτερα δύσκολα για την οικογένειά της.

«Τα έξοδα τρέχουν. Η μικρή μου πάει Γυμνάσιο. Ο άντρας μου δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα, πράγμα που σημαίνει ότι ανά πάσα ώρα μπορεί να βρεθεί εκτός δουλειάς. Τότε τι θα απογίνουμε;» διερωτάται.

Ερωτηθείσα αν υπάρχουν ελλείψεις στο ΕΜΠ και όχι πλεονάζον προσωπικό, ήταν ξεκάθαρη:

«Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού και όχι πλεονάζοντες διοικητικοί υπάλληλοι. Στο κομμάτι το δικό μου είμαστε δύο υπάλληλοι που ασχολούμαστε με όλη τη Διοίκηση της σχολής και για τα μέλη ΔΕΠ και για το προσωπικό. Πολλές φορές δουλεύαμε παραπάνω από το ωράριό μας. Από τη στιγμή που καταργείται η θέση μου, η συνάδελφός μου βρίσκεται σε μοριοδότηση και είναι σίγουρο πως θα μείνει και εκείνη έξω».
Αρκετοί ήταν εκείνοι που λοιδόρησαν τους διοικητικούς υπαλλήλους όλων των υπό αναστολή λειτουργίας ιδρυμάτων πως ‘‘κρατούν κλειστές τις σχολές με το έτσι θέλω’’.

Ο σκοπός μας φυσικά δεν είναι να κρατήσουμε κλειστή τη σχολή. Στην περίπτωση που φύγουν οι διοικητικοί έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορεί να λειτουργήσει η σχολή. Θα πρέπει να καταλάβει ο κόσμος, ο απλός λαός, ότι πάρα πολύ άνθρωποι από εμάς δεν είναι τεμπέληδες. Δεν είμαστε χαραμοφάηδες. Πολύ πιθανό να υπάρχουν άνθρωποι που δεν δουλεύουν τόσο σκληρά, αλλά αυτό ισχύει και στον ιδιωτικό τομέα».

Εκείνο, βέβαια, που την ενόχλησε περισσότερο όλων ήταν μία λέξη. Το ρήμα «καταργώ». Γιατί κατήργησαν τη θέση της. «Η λέξη ‘‘καταργώ’’ είναι πολύ υποτιμητική για εμάς. Με μειώνει. Με πληγώνει. Ως άνθρωπο και ως εργαζόμενο. Τι σημαίνει καταργώ; Ήσουν άχρηστος τόσο καιρό και κακώς υπήρξες; Αυτό μας λένε; Έχω δουλέψει πάρα πολλά χρόνια σε καίρια θέση. Όπως είναι υποτιμητική και η μοριοδότηση και η απόλυση», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Στον δρόμο

Ιδιαίτερο θέμα δημιουργείται πλέον – στο ΕΜΠ αλλά και στις περισσότερες σχολές που πλήττονται με τη διαθεσιμότητα – σχετικά με τη φύλαξη των κτηριακών εγκαταστάσεων των Ιδρυμάτων. Κι αυτό γιατί «καταργούνται» οι θέσεις τους.
Ένας φύλακας του ΕΜΠ, ο οποίος θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, εργάζεται από το 1999 στο τμήμα προστασίας των Κτιριακών Εγκαταστάσεων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Είναι 38 ετών, παντρεμένος, ωστόσο η γυναίκα του είναι άνεργη.

«Καλύπταμε πάγιες ανάγκες και έπειτα από 15 χρόνια εργασίας έρχεται η κυβέρνηση, κατόπιν εντολής των τροϊκανών, και κλείνει ουσιαστικά ένα τμήμα το οποίο είναι υπεύθυνο για την προάσπιση των φοιτητών, των εργαζομένων αλλά και των κτιριακών εγκαταστάσεων που ανήκουν στον ελληνικό λαό», δήλωσε στο «Π» ο 38χρονος, ο οποίος μας επισήμανε πως καταργήθηκαν και οι 36 θέσεις φυλάκων της σχολής.

Επομένως, ποιος θα φυλάσσει τις κτιριακές εγκαταστάσεις του τμήματος και στη Ζωγράφου και στην Πατησίων; «Σίγουρα στοχεύουν να τοποθετήσουν ιδιωτικές εταιρείες για να μας αντικαταστήσουν», είπε. Τα τελευταία 15 χρόνια και ο ίδιος και οι συνάδελφοί του εργάζονταν ακόμα και διπλοβάρδιες για να καλύψουν τις ανάγκες των τμημάτων. «Και τώρα μας πετάνε στον δρόμο. Δεν έχουμε οικογένειες εμείς; Τι είμαστε, αριθμοί; Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Άμα είμαστε και οι δύο άνεργοι πραγματικά φοβάμαι να το σκεφτώ. Νοιάζεται κανείς για εμάς;» διερωτάται ο φύλακας. Μία μητέρα – ήρωας, η οποία μεγαλώνει μόνη της το παιδί της τα τελευταία χρόνια και πλήττεται από τη διαθεσιμότητα, είναι η Άννα Γκουτίδη, ηλικίας 35 ετών. Είναι γραμματέας της κοσμήτορος της σχολής.

Ελλείψεις

«Μπήκα το ’98 με γραπτό διαγωνισμό ύστερα από προκήρυξη στη σχολή Αρχιτεκτόνων σε θέση γραμματειακής και διοικητικής υποστήριξης του προγράμματος προπτυχιακών σπουδών της σχολής. Το 2000 τελείωσε η σύμβασή μου μέσω αυτού του προγράμματος και ανέλαβα τα οικονομικά της σχολής εξ ολοκλήρου έως το 2006. Τότε ανέλαβα γραμματέας του αντιπρύτανη οικονομικού προγραμματισμού για τέσσερα χρόνια και το 2010 ήρθα πάλι στη σχολή ως γραμματέας της κοσμήτορος» μας ενημέρωσε εξηγώντας πως κατείχε μία σημαντική θέση, την οποία φαίνεται πως χάνει.

Πλέον τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για την ίδια. «Έχω ένα κοριτσάκι το οποίο μεγαλώνω μόνη μου. Οπότε θα έχω σοβαρό πρόβλημα σε περίπτωση που τελικώς απολυθώ», δήλωσε η 35χρονη, που προς το παρόν δεν έχει σκεφτεί τι μπορεί να της φέρει η «επόμενη μέρα».

«Το Πολυτεχνείο έχει πάρα πολλές ελλείψεις σε όλους τους κλάδους. Δεν περισσεύει κανένας από εμάς. Η σχολή είναι αδύνατον να λειτουργήσει. Έπειτα από εμάς ακολουθεί η φουρνιά των καθηγητών. Σαράντα τοις εκατό από αυτούς, όπως ακούγεται, θα τεθούν σε διαθεσιμότητα. Η κυβέρνηση έχει ταρακουνηθεί ήδη με αυτά που έχουμε κάνει», πρόσθεσε η Α. Γκουτίδη. Σε καμία περίπτωση δεν δέχεται, πάντως, πως στο υπουργείο «βλέπουν μόνο αριθμούς και όχι ανθρώπους, τους οποίους… καταργούν χωρίς καμία αξιολόγηση».

Φυσικά, πέραν των πρυτάνεων που αποφάσισαν να κινηθούν νομικά και να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της διαθεσιμότητας και των απολύσεων και οι διοικητικοί – αρχικά μαζικά και εν συνεχεία μεμονωμένα – θα στραφούν στη Δικαιοσύνη, καθώς το Σύνταγμα «διασφαλίζει όλα μας τα δικαιώματα και μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα κατά της απόφασης».