Ο Ρενέ και ο Τρυφώ ήταν οι αγαπημένοι των σινεφίλ που κάποτε ανακάλυπταν τον κινηματογράφο μέσα από τα αφιερώματα στα θερινά σινεμά.

Από την Ανδαλουσία με πάθος
«Για να βρούμε το ντουέντε δεν υπάρχει τίποτε να μας βοηθήσει. Ούτε χάρτης ούτε σωστοί τρόποι. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως καίει το αίμα σαν κοπανιστό γυαλί, πως εξαντλεί, πως σβήνει τη γλυκιά γεωμετρία που μάθαμε, πως κλοτσάει όλα τα στιλ». Αυτό το, αμετάφραστο, ντουέντε για το οποίο γράφει ο Λόρκα, το πάθος που διέκρινε στους χορευτές και τραγουδιστές της πατρίδας του και τον έκανε να υμνήσει το φλαμένγκο, αναγνώρισαν όλοι, από τα πρώτα του βήματα, στον Πάκο ντε Λουσία, τον «γιο της Πορτογαλίδας» και όχι απόγονο μιας από τις τσιγγάνικες οικογένειες που παραδοσιακά έπαιζαν, τραγουδούσαν, χόρευαν στον ρυθμό αυτό. Κι εκείνος πήρε την ήδη πλούσια, σε αραβικές, εβραϊκές και ισπανικές μνήμες, μουσική της Ανδαλουσίας, την ανέμειξε με τάνγκο, τζαζ, σύγχρονους ήχους, έκανε πρωταγωνίστριά της την κιθάρα και τη γνώρισε σε όλο τον κόσμο. Χιλιάδες ήταν εκείνοι που συγκεντρώθηκαν αυτές τις μέρες στην Όπερα της Μαδρίτης και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Αλχεσίρας, θρηνώντας τον ξαφνικό θάνατό του σε ηλικία 67 χρόνων.

Γυμνοί βιβλιοπώλες διαμαρτύρονται
Έξω από τα ρούχα τους, κυριολεκτικά, βγήκαν οι βιβλιοπώλες της Γαλλίας. Αφορμή ένα παιδικό βιβλιαράκι, το οποίο παρουσιάζει διάφορους επαγγελματίες με τον τίτλο «Όπως τους γέννησε η μαμά τους». «Αποπληξία», κατά δήλωσή τους, έπαθαν μόλις το είδαν διάφοροι συντηρητικοί πολιτικοί και ζήτησαν την απόσυρσή του. Βιβλιοπώλες του Παρισιού αποφάσισαν τότε να φωτογραφηθούν εκείνοι γυμνοί και με το συγκεκριμένο βιβλίο αγκαλιά. Όχι, όπως τόνισαν, επειδή συμμερίζονταν όλοι την άποψη των δημιουργών του παιδικού αναγνώσματος πως οι μικροί θα ωφεληθούν βλέποντας π.χ. γυμνή μια δασκάλα, αλλά γιατί έκριναν πως πρέπει να αντιδρούν δυναμικά σε κάθε απόπειρα λογοκρισίας.