Κίνδυνος αποφυλάκισης κρατουμένων στελεχών της λόγω παρέλευσης δεκαοκταμήνου

Με την άμμο στην κλεψύδρα να τρέχει όλο και πιο γρήγορα εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών και ευρωεκλογών, οι αμέσως επόμενες ημέρες θα δείξουν αν ο πόλεμος, τον οποίο «κήρυξε» τον περασμένο Σεπτέμβριο η κυβέρνηση εναντίον του νεοναζιστικού κόμματος, έγινε με σκοπό την καταστολή της εγκληματικής δράσης της ή για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους.

Ήδη από την περασμένη εβδομάδα οι δύο εφέτες ανακρίτριες Ιωάννα Κλάπα και Μαρία Δημητροπούλου φρόντισαν να «χτυπήσουν καμπανάκι» σχετικά με την πορεία της διαδικασίας για την άρση ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής από την Ολομέλεια του ελληνικού Κοινοβουλίου.

Μια διαδικασία που παρουσιάζει σημαντική καθυστέρηση, έστω και αν πριν από λίγες ημέρες ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία η άρση βουλευτικής ασυλίας για πέντε ακόμα στελέχη της Χ.Α.

Πρόκειται για τους Ελένη Ζαρούλια, Μιχάλη Αρβανίτη, Νίκο Κούζηλο και Δημήτρη Κουκούτση, οι οποίοι βαρύνονται με το αδίκημα της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, καθώς και για τον Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος βαρύνεται και με το αδίκημα της κατοχής όπλων και πυρομαχικών με σκοπό τον εφοδιασμό εγκληματικής οργάνωσης.

Και οι πέντε κατηγορούμενοι αναμένεται να κληθούν εντός των προσεχών ημερών από τις δύο εφέτες ανακρίτριες που ασχολούνται με την υπόθεση της ναζιστικής οργάνωσης, προκειμένου να απολογηθούν.

Στενό περιθώριο
Τα χρονικά περιθώρια που έχει στη διάθεσή της η Δικαιοσύνη προκειμένου να ολοκληρώσει τον κύκλο της ανάκρισης, καθώς και να διεξαχθεί η δίκη των έως τώρα 66 κατηγορουμένων, έχουν «στενέψει» επικίνδυνα.

Πλέον είναι ορατό το ενδεχόμενο αποφυλάκισης των περισσότερων εκ των 29 προφυλακισμένων μελών της Χρυσής Αυγής, με την ακροαματική διαδικασία να βρίσκεται σε εξέλιξη, λόγω παρέλευσης του δεκαοκταμήνου, που είναι το ανώτατο όριο κράτησης προσωρινά κρατουμένων και μετά την παρέλευσή του, κατ’ εφαρμογή του νόμου και του Συντάγματος, πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι.

Εν αναμονή των περαιτέρω δικαστικών εξελίξεων, το μεγάλο ερώτημα που εξακολουθεί να αναζητεί απάντηση αφορά τη στάση ενός σημαντικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στους νεοναζί, το οποίο πλέον συνιστά μια σταθερή βάση ψηφοφόρων. Αν μάλιστα επαληθευτούν οι έως τώρα δημοσκοπήσεις, από το βράδυ της 25ης Μαΐου οι νοσταλγοί του Χίτλερ θα «εκπροσωπούν» την Ελλάδα και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Δεν είναι μόνο οι πρόσφατες «αποκαλύψεις» Μπαλτάκου περί «μεθοδεύσεων Σαμαρά – Αθανασίου – Δένδια, με σκοπό την “πολιτική εξόντωση” της Οργάνωσης», όπως διατείνονται οι χρυσαυγίτες, τα στοιχεία που φαίνεται να τους ενισχύουν προεκλογικά.

Ούτε οι αμφιβολίες που πηγάζουν και από σημαντικό τμήμα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» σχετικά με την «επάρκεια» του κατηγορητηρίου και το αν θα είναι ικανό να οδηγήσει στην οριστική καταδίκη των κατηγορουμένων.

Ηθικοί αυτουργοί
Η συμπαγής εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής αυτήν τη στιγμή κινείται γύρω στο 7%. Ποσοστό που μεταφράζεται σε περίπου 500.000 ψηφοφόρους. Εν αντιθέσει δε με την επικρατούσα αντίληψη περί περιθωριακών και αμόρφωτων στοιχείων, νοσταλγών της χούντας, θαυμαστών του Χίτλερ και «φανατικών εθνικιστών», ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων των νεοναζί ανήκει στις λεγόμενες «μεσαίες» και «ανώτερες» τάξεις.

Πρόκειται κυρίως για ελεύθερους επαγγελματίες και δημοσίους υπαλλήλους, πάλαι ποτέ ψηφοφόρους του δικομματισμού, τους οποίους έπληξαν ανεπανόρθωτα η οικονομική κρίση και τα διαδοχικά μνημόνια.

Θα είχε ενδιαφέρον μια δημοσκόπηση σχετικά με την πρόθεση ψήφου όχι μόνο στις «χαλαρές» ευρωεκλογές, αλλά και στις εθνικές, μεταξύ των… «μικροομολογιούχων», οι οποίοι είδαν τους κόπους μιας ζωής να «εξανεμίζονται» σ’ ένα βράδυ με το περιβόητο PSI στα ελληνικά ομόλογα. Ή τι σκέπτονται να ψηφίσουν οι απολυμένοι σχολικοί φύλακες, εκπαιδευτικοί, καθαρίστριες, υπηρετούντες στη δημοτική αστυνομία και λοιποί από τους 12.500 δημόσιους υπαλλήλους που… διατέθηκαν – δίχως να ερωτηθούν – για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.

Ίσως πολλοί ανακαλύψουν έντρομοι ότι είναι οι ίδιοι ηθικοί αυτουργοί της σταθερής τροφοδοσίας των ναζί με εκλογική πελατεία.

Η εκκόλαψη του «αυγού»
Ενδεικτική των κοινωνικών εξελίξεων είναι η πορεία της Χρυσής Αυγής στον «εκλογικό στίβο» από το 1996 και έπειτα.

Στις βουλευτικές εκλογές εκείνης της χρονιάς, που αποτέλεσαν τη μετάβαση από τον παπανδρεϊσμό στους «μεταρρυθμιστές» του Κώστα Σημίτη και την έναρξη του εφήμερου και πλαστού – όπως αποδείχθηκε – «ελληνικού θαύματος», η ναζιστική οργάνωση κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις… 0,1% (4.537 ψήφοι) χάνοντας σχεδόν το 50% των ψηφοφόρων που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μόλις δύο χρόνια νωρίτερα (7.242 ψήφοι στις ευρωεκλογές του 1994), στον απόηχο της έξαρσης του προβλήματος με τη FYROM.

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, στη διπλή εκλογική διαδικασία του 2009 (ευρωεκλογές τον Ιούνιο και εθνικές τον Οκτώβριο), η Χρυσή Αυγή τετραπλασιάζει τους ψηφοφόρους της (23.566 και 19.636, αντίστοιχα) και τα στελέχη της – κατά παραδοχή και του Κασιδιάρη σε μια πρόσφατη ιδιωτική συζήτηση με δημοσιογράφους – σουβλίζουν αρνιά για να γιορτάσουν το… 0,5%!

Είναι η περίοδος του ρατσιστικού παραληρήματος των ΜΜΕ κατά των «λαθρομεταναστών που ληστεύουν και σκοτώνουν τους ανυπεράσπιστους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα υπό την ανοχή της πολιτείας». Κανένας δεν φάνηκε να προβληματίστηκε σοβαρά ούτε από την εκλογή του «φύρερ» Μιχαλολιάκου ως δημοτικού συμβούλου στον Δήμο Αθηναίων, έναν χρόνο αργότερα.

Και φθάνουμε στα αποτελέσματα των διπλών βουλευτικών εκλογών του 2012 και της ουσιαστικής εγκαθίδρυσης των νοσταλγών του Χίτλερ ως ρυθμιστών της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.

«Ο Χίτλερ δεν γεννήθηκε με την εξουσία στα χέρια του. Την κέρδισε. Η δύναμή του προήλθε από τον λαό. Ζήτησε από τους ανθρώπους της εποχής του να αποφασίσουν. Δεν τους επιβλήθηκε. Ο λαός ψήφισε. Πολλοί τον ακολούθησαν και άλλοι όχι» είχε υποστηρίξει πριν από λίγες ημέρες – σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Βήμα» – ο Γερμανός σκηνοθέτης της ταινίας «Χίτλερ, μια ταινία από τη Γερμανία» Χανς Γιούργκεν Ζίμπερμπεργκ.

Μια άποψη που φαίνεται να βρίσκει επιβεβαίωση σήμερα και σε ένα τμήμα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

«Πολιτικός ο πόλεμος»
Ένας από τους λίγους Έλληνες βουλευτές που είχαν αντιληφθεί από νωρίς τους λόγους της ανόδου της Χρυσής Αυγής είχε εξηγήσει την άρνησή του να υπερψηφίσει την πρόταση για αναστολή χρηματοδότησης της φασιστικής οργάνωσης, τον Δεκέμβριο του 2013, τονίζοντας ότι: «Τους σταυρωτήδες των χριστιανικών αρχών, τους διαστρεβλωτές των αρχαίων Ελλήνων και όλους αυτούς που θέλησαν να διαβρώσουν την ελληνική κοινωνία δεν τους πολεμάμε με αποφάσεις, αλλά πολιτικά. Δεν τους πολεμάμε όπως αυτοί επιδιώκουν».

Τα πεπραγμένα δείχνουν πως δεν εισακούστηκε… Αντιθέτως, μετά και τη δημοσιοποίηση της «φιλικής κουβέντας» του Κασιδιάρη με τον πρώην γραμματέα της κυβέρνησης Παναγιώτη Μπαλτάκο, οι χρυσαυγίτες έχουν επωμιστεί τον ρόλο του «θύματος». Θεωρούν εαυτούς «πολιτικούς κρατουμένους», «διωκόμενους από τη χούντα Σαμαρά – Βενιζέλου» και φυσικά απαρνούνται το ναζιστικό τους παρελθόν δηλώνοντας εθνικιστές…

Είναι η γνωστή και χιλιοφορεμένη από την οργάνωση τακτική του «δούρειου ίππου». Δηλαδή η φαινομενική μετάλλαξη της ιδεολογικής τους ταυτότητας από «εθνικοσοσιαλιστές» σε «εθνικιστές», στο πλαίσιο του ανοίγματος της οργάνωσης προς τους ψηφοφόρους της λεγόμενης «λαϊκής Δεξιάς».

Την ίδια ώρα βέβαια εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τη σκληρή ναζιστική γλώσσα ενώπιον του κομματικού ακροατηρίου, με τον ίδιο τον Μιχαλολιάκο να υποστηρίζει: «Δεν παίρνουμε πίσω ούτε μια λέξη από όσα έχουμε κατά καιρούς γράψει και υποστηρίξει, απλά σήμερα θεωρούμε δόκιμο και πολιτικά κατάλληλο τον όρο αυτό (σ.σ.: του εθνικιστή από αυτόν του εθνικοσοσιαλιστή)».

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι μόνο αυτή καθαυτή η οργάνωση της Χρυσής Αυγής ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομάζεται ένα αντίστοιχο μόρφωμα μελλοντικά. Το πρόβλημα είναι πως η ιδεολογία της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού, της «άριας φυλής» που οραματίστηκε ο Χίτλερ εξακολουθεί να επιβιώνει.

Όπως άλλωστε τονίζει και ο Χανς Γιούργκεν Ζίμπερμπεργκ: «Δεν είμαστε ικανοποιημένοι με την πραγματικότητά μας. Ο Αδόλφος Χίτλερ προσπάθησε να δημιουργήσει έναν νέο κόσμο. Αυτός ο νέος κόσμος βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Ο καθένας μας θέλει κάτι άλλο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που θέλει, δεν είναι πάντα αυτό που πρέπει να θέλει».

Χρυσαυγίτες οι δράστες
 
Μέλη της Νεολαίας Μετώπου της Χρυσής Αυγής είναι οι κατηγορούμενοι για τη δολοφονική επίθεση με μαχαίρι εις βάρος του ανήλικου μαθητή Λυκείου Φ.Β., που είχε σημειωθεί στις 28 Ιανουαρίου 2013 στο Παλαιό Φάληρο.

Το πρωί εκείνης της ημέρας οι δράστες έστησαν καρτέρι έξω από το σχολείο όπου φοιτούσε ο Φ.Β. και τον μαχαίρωσαν στο πρόσωπο και τον λαιμό, επειδή ο τελευταίος είχε ασκήσει κριτική σε συμμαθήτριά του – η οποία διατηρούσε δεσμό με έναν εκ των δύο κατηγορουμένων – για κάποια φασιστικά και ναζιστικά συνθήματα που είχε γράψει στο θρανίο της.

Από τα στοιχεία που προέκυψαν από την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των κατηγορουμένων και παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της δίκης που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Μεικτό Ορκωτό Ειρηνοδικείο, οι δύο νεαροί χρυσαυγίτες, μαζί με τη συμμαθήτρια του 16χρονου τότε μαθητή, ήταν ενεργά μέλη της νεολαίας της οργάνωσης.

Στα κινητά τηλέφωνα και των τριών βρέθηκαν διαβαθμισμένα γραπτά μηνύματα (sms) των εκδηλώσεων και δράσεων του Μετώπου Νεολαίας της Χ.Α., όπως: «Ομιλία της Ζαρούλια τη Δευτέρα! Όλοι εκεί!» κ.λπ. Επιπλέον, από τα γραπτά μηνύματα που βρέθηκαν στα τηλέφωνα της κοπέλας και ενός εκ των δύο κατηγορουμένων φαίνεται πως οι δράστες είχαν επιχειρήσει ανεπιτυχώς στο παρελθόν να στήσουν ενέδρα στον 16χρονο μαθητή Λυκείου, έξω από το σπίτι του.

◆ Κατηγορούμενος: «Σε απογοήτευσα, ε; Ρε φίλε, έλεος, δεν βγήκε χτες! Ο π… είναι τυχερός. Ό,τι τον φυλάει δεν θα τον φυλάει για πολύ πάντως. Κάποτε δεν θα τη γλιτώσει».

◆ Φίλη κατηγορουμένου: «Άντε να δούμε».

Η δίκη συνεχίζεται σήμερα το πρωί με την εξέταση και άλλων μαρτύρων κατηγορίας.