O Γιώργος Α. Παπανδρέου, ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ξεσπαθώνει ενάντιον της Ευρώπης των αγορών», που δεν αγωνίζεται «για την υιοθέτηση ρυθμιστικών κανόνων για τον εξανθρωπισμό της παγκόσμιας οικονομίας».

»Δεύτερο ζήτημα, η στήριξη που έλαβαν σε πολλές χώρες, ακόμα και στα μεγαλύτερα κράτη – μέλη, εθνικιστικές, λαϊκιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις. Η στήριξη αυτή δεν είναι μόνο αντίθετη στις θεμελιώδεις αξίες της Ένωσης, αλλά απειλεί να ανακόψει την πορεία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

»Ενώ οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε όλοι αποκτούν ένα συνεχώς αυξανόμενο παγκόσμιο χαρακτήρα και απαιτούν ευρύτερη συνεργασία, οι δυνάμεις αυτές ζητούν το αντίθετο: την επιστροφή σε κοντόφθαλμες και εθνικιστικές αντιδράσεις. Ενώ οι κοινωνίες γίνονται όλο και πιο πολυσυλλεκτικές και ζητούν περισσότερη ενσωμάτωση και κατανόηση, οι εθνικιστικές δυνάμεις υποστηρίζουν τον αποκλεισμό όσων βλέπουν ως διαφορετικούς. Και ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι ενώνονται με σκοπό την αναζήτηση κοινών λύσεων, οι συντηρητικές δυνάμεις επιμένουν στην απομόνωση των ανθρώπων και των εθνών, για να επιτύχουν τους δικούς τους στόχους.

»Τρίτο ζήτημα, το γεγονός ότι οι συντηρητικές και κεντροδεξιές δυνάμεις εξασφάλισαν το μεγαλύτερο αριθμό εδρών και αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρά το γεγονός ότι ήταν υπεύθυνοι για τη δημιουργία της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής κρίσης και σε δεύτερη φάση της επιβολής πολιτικών λιτότητας που οδήγησαν σε αρνητική ανάπτυξη, έκρηξη της ανεργίας, αύξηση της ανισότητας και αποδόμηση της κοινωνικής προστασίας.

«Είναι σαφές ότι, ένας μεγάλος αριθμός πολιτών δεν εκφράζονται από τη σημερινή Ευρώπη. Μια Ευρώπη, η οποία εμφανίζεται ανίκανη να στηρίξει τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές της, καθώς εγκλωβίζεται σε έναν αγώνα προς τα κάτω υπό την πίεση του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Μία Ευρώπη, που φαίνεται έτοιμη να αποδεχθεί την ηγεμονικό ρόλο των παγκόσμιων αγορών, αντί να αγωνιστεί για την υιοθέτηση ρυθμιστικών κανόνων για τον εξανθρωπισμό της παγκόσμιας οικονομίας. Μία Ευρώπη, που μοιάζει να φοβάται όλο και περισσότερο την φωνή των πολιτών της, τη συμμετοχή τους στη διαβούλευση και τη λήψη αποφάσεων».