Μια (προσωρινή;) νίκη κατέγραψαν τα κινήματα πολιτών στη Βαρκελώνη έπειτα από δυναμικές κινητοποιήσεις, υπομονή και επιμονή (παρά το ξύλο από τις δυνάμεις ασφαλείας).

Τα σχέδια, όμως, του δημάρχου Χαβιέρ Τρίας έπεσαν σε ξέρες, αφού η μπουλντόζα που έστειλε να κάνει τη βρόμικη δουλειά ναι μεν κατάφερε να γκρεμίσει ένα μέρος του κτηρίου, αλλά κατέληξε τυλιγμένη στις φλόγες. Σαν να μην έφτανε αυτό, μέσα σε λίγες ώρες είχαν πάρει φωτιά μια σειρά από γειτονιές στην καταλανική πρωτεύουσα και μέχρι την επόμενη μέρα οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας είχαν εξαπλωθεί σε ολόκληρη την επαρχία.

Οι δημοτικές αρχές γνώριζαν φυσικά ότι η εκκένωση της κατάληψης δεν θα ήταν εύκολη, ωστόσο, απ’ ό,τι φάνηκε, δεν περίμεναν σε καμία περίπτωση να κινητοποιηθούν δεκάδες οργανώσεις πολιτών και να γίνουν διαδηλώσεις σε όλη τη περιοχή σε ένδειξη αλληλεγγύης. Ούτε περίμεναν οι καταληψίες να μετατραπούν σε κομάντος και οι δρόμοι της Βαρκελώνης σε… εμπόλεμη ζώνη.

Το σημαντικότερο, όμως, μειονέκτημα στην προσπάθεια επιχειρηματολογίας του δήμου ήταν ότι όλα αυτά έγιναν, επί της ουσίας, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Η ανάγκη «ανακαίνισης» του κτηρίου για λόγους ασφαλείας (την οποία επικαλείται) ήταν κάτι που ούτως ή άλλως γνώριζε η κίνηση «okupa» (υπεύθυνη για την κατάληψη) και ήδη είχαν παρουσιάσει σχέδια αναστήλωσης από εθελοντές αρχιτέκτονες και μηχανικούς, για τα οποία μάλιστα είχαν διασφαλίσει και τη χρηματοδότηση. Με αυτά και με αυτά, ο Τρίας εξαναγκάστηκε σε υποχώρηση, πάγωσε την επιχείρηση κατεδάφισης και εκκένωσης και κάλεσε τους πολίτες – κατόπιν εορτής – σε «διάλογο», στον οποίο δεν συμμετείχαν τελικά οι πρωταγωνιστές και άμεσα ενδιαφερόμενοι. Αντιθέτως, εκατοντάδες πολίτες που διαμένουν στην εργατική γειτονιά μαζεύτηκαν πριν από λίγες μέρες έξω από το κτήριο με οικοδομικά υλικά και εργαλεία για να ξεκινήσουν την αποκατάσταση των ζημιών…