Ακόμη και αυτά τα 246 ε­κατομμύρια από τις τη­λεοπτικές άδειες τα ο­ποία «μοιράστηκαν» σε συμβάσεις για νοσηλευτές, εκπαι­δευτικούς και προγράμματα για την ανθρωπιστική κρίση και την ανεργία θα έρθουν σε τρεις φάσεις: 80 εκα­τομμύρια άμεσα, άλλα τόσα ώς το τέλος του χρόνου και τα υπόλοιπα το 2017. Ο δε αρχικός επικοινωνιακός αντίκτυπος ενδεχομένως υποχώρη­σε από την κόντρα που ακολούθησε την τοποθέτηση του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ σχετικά με τη βεβαιότητά του για το ότι το ΣτΕ θα αποφανθεί υ­πέρ του δημόσιου συμφέροντος – εν προκειμένω υπέρ του νόμου Παππά -, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που «είναι πολλά τα χρήματα που θα πάρει το Ελληνικό Δημόσιο». Η Ν.Δ. βγήκε στα κεραμίδια και κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι παρεμβαίνει στη λειτουργία της Δικαιοσύνης για να ακολουθήσει ένα γαϊτάνακι ανα­κοινώσεων μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Σε μεγάλο βαθμό ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ προσγείωσε τις προσδοκίες για παροχές σε βραχυπρόθεσμο επί­πεδο και επένδυσε στο μεσομακροπρόθεσμο μέλλον, το οποίο χονδρι­κά μιλώντας θα φέρει ανάπτυξη, ε­πενδύσεις και άρα θέσεις εργασίας. Ωστόσο ακόμη και αυτό το αόριστο αλλά ελπιδοφόρο μέλλον τίθεται υπό την αίρεση του τι θα γίνει με το χρέ­ος. Από το χρέος ως γνωστόν εξαρτάται η ένταξη στην ποσοτική χαλάρω­ση και η έξοδος στις αγορές, που θα σηματοδοτήσουν την αλλαγή κλίμα­τος και θα επιτρέψουν την προσέλ­κυση επενδύσεων, το άνοιγμα θέσε­ων εργασίας κ.λπ.

Περιμένοντας το ΔΝΤ

Ο πρωθυπουργός όρισε το τέλος του χρόνου ως ορίζοντα των κυβερ­νητικών επιδιώξεων αναφορικά με την εξειδίκευση των μέτρων για το χρέος, χρόνος που συμπίπτει με την προθεσμία που έχει το ΔΝΤ προκειμένου να παρουσιάσει μια ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και βάσει αυτής να αποφασίσει αν θα συνεχίσει στο πρόγραμμα ως χρημα­τοδότης ή όχι.

Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε το παρα­πάνω χρονικό ορόσημο υπονοώντας – ή μάλλον λέγοντας ευθέως – ότι η κυβέρνηση θα επιμείνει και θα αψη­φήσει τα χρονικά ορόσημα που θέ­τει κατ’ αρχάς η Γερμανία λόγω των εκλογών τον Σεπτέμβριο του 2017, ενώ από την άλλη έθεσε και το θέμα των κινδύνων που απορρέουν για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία από τις συνεχείς αναβολές της διευ­θέτησης του ελληνικού χρέους.

Η εικόνα που έδωσε ο πρωθυπουρ­γός φάνηκε να θολώνει μετά τα όσα είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προχτές στη Βουλή για μια διαδικα­σία που θα τραβήξει και πέραν του 2018. Με άλλα λόγια ο Γιάννης Δραγασάκης μάλλον έδειξε να θεωρεί ότι μπήκε πολύ ψηλά ο πήχης αναφορι­κά με τη διευθέτηση του θέματος ώς το τέλος του χρόνου. Η αντιπροεδρία μετά την ανάδειξη του θέματος από τα ΜΜΕ και τη Ν.Δ. αναγκάστηκε να εκδώσει διευκρινιστική α­νακοίνωση μιλώντας για μονταζιέρα, με το Μαξίμου να επιμένει ότι η τοποθέτηση που έκανε εξ αρχής στη Βουλή ήταν ε­ντός γραμμής. Πιο αποκαλυπτική ίσως ή­ταν η αμηχανία της απά­ντησης – χρησμού που έδωσε ο Τσακαλώτος: «Υπάρχουν ερωτήσεις που δεν απαντώνται, διότι, αν α­παντηθούν, τότε θα σου πουν ότι βαράς τον φίλο σου».

Αγκάθι τα εργασιακά

Με το ερώτημα λοιπόν αν είναι εφικτό το ζήτημα του χρέους να επιλυθεί εντός του 2016 να μοιάζει α­νοικτό, ξε­κίνησε αυτή την εβδομάδα η διπλή (και μάλλον υπερφορτωμένη με σωρό από προαπαιτούμενα και… ψιλά γράμματα) διαπραγμάτευση, από τη μία για το κλείσιμο των υπολειπόμενων προαπαιτούμενων για τη δόση των 2,8 δισ. που απομένουν από το πακέτο της πρώτης αξιολόγησης (τα 1,7 δισ. από αυτά αναμένεται να πάνε στις λη­ξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες) και για το πακέτο της δεύτερης αξιολόγησης. Το πολι­τικό αγκάθι, σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα, αφορά τη δεύτερη αξιολό­γηση και κυρίως τα εργασιακά. Αλ­λά παρόλο που γίνεται πολύς λόγος για τα εργασιακά εδώ και μήνες και τις πιέσεις περί αυτά, ο πρωθυπουρ­γός θέλησε να δώσει ένα μήνυμα αι­σιοδοξίας καθώς, εκτός από την επί­κληση του ευρωπαϊκού κεκτημένου – για πολλοστή φορά -, το οποίο η κυβέρνηση έχει αναγάγει σε ασπίδα προστασίας, εκτίμησε ότι κάθε επόμενη αξιολόγηση θα είναι και ευκο­λότερη από την προηγούμενη. Εν ολίγοις εξέπεμψε βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα κυβερνητικής σταθερότητας λόγω εργασιακών.

Πάντως το βάρος της κυβερνητι­κής ατζέντας εντός του Σεπτεμβρίου πέφτει στις διεθνείς επαφές, που αποτελούν συνήθως μια ευκαιρία για μια αισιόδοξη νότα τύπου «έξω πάμε καλά». Η μετά το Brexit φυσιογνωμία της Ευρώπης, που είναι στο επίκεντρο της Συνόδου στην Μπρατισλάβα, και το απολύτως κρίσιμο για την Ελλάδα ζήτημα του προσφυγικού, που θα απασχολήσει την Μπρατισλάβα, τη Σύνοδο της Βιέννης και τη Γ.Σ. του ΟΗΕ, είναι τα βασικά θέματα του επόμενου δεκαημέρου τουλάχιστον.

Βέβαια, η εσωτερική επικαιρότητα με τη διαπραγμάτευση, την κόντρα για τα κανάλια που δεν έλαβαν άδεια και την τύχη των εργαζομένων σε αυτά θα συνεχί­σει να συντηρεί τους υψηλούς τόνους στο ε­σωτερικό πολι­τικό σκηνικό, κά­τι που μάλλον θέλει όχι μόνο η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και η κυβέρνηση, προκειμένου να δια­τηρεί το η­θικό ψηλά και το κόμμα συσπειρωμέ­νο εν όψει και του επικείμενου συνεδρίου κατά τα μέσα Οκτωβρίου.