Για να φτάσει εκεί, κέρδισε, μεταξύ άλλων, τον Φρανσουά Φιγιόν και τους Ρεπουμπλικάνους, αφήνοντας το κόμμα της κεντροδεξιάς για πρώτη φορά εκτός του δεύτερου γύρου.

Η αντίδραση τους ήταν άμεση και εν πολλοίς εμπνευσμένη από τον ίδιο τον Μακρόν. Μετά την, αργοπορημένη, παραίτηση του Φιγιόν επέλεξαν ως διάδοχο του τον Φρανσουά Μπαρουάν, έναν 51χρονο γερουσιαστή και πρώην υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης Σαρκοζί.

Ο Μπαρουάν καλείται τώρα να οδηγήσει το κόμμα του στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, οι οποίες θα κρίνουν και το ποσοστό της δύναμης που θα έχει ο Μακρόν σε περίπτωση εκλογής του. Ο Μπαρουάν έχει ως στόχο το καλύτερο δυνατό «πλασάρισμα» από τους Ρεπουμπλικανούς, αν όχι και την κατάληψη της πλειοψηφίας, έτσι ώστε να διοριστεί πρωθυπουργός από τον Μακρόν και να επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τα εντός συνόρων τεκταινόμενα στη Γαλλία.

Το κίνημα του Μακρόν μετρά μόλις ένα χρόνο ζωής και παρά τις διαβεβαιώσεις του, είναι δύσκολο να έχει υποψήφιους σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της Γαλλίας, πολλώ δε μάλλον να κερδίσει και την πλειοψηφία. Σε αυτό ακριβώς το σενάριο ποντάρει ο Μπαρουάν.

Στις πρώτες του δηλώσεις φάνηκε αρκετά πιο μετριοπαθής ως προς τα μέτρα που θα πάρει συγκριτικά με τον Φιγιόν, μένοντας μεν πιστός στο πλάνο του προκατόχου του αλλά αποκλείοντας όλα όσα θεωρούσε «ακραίες» θέσεις. Ξεκαθάρισε επίσης πως όσοι Ρεπουμπλικάνοι κινηθούν είτε προς τον Μακρόν είτε προς τη Λεπέν θα διαγραφούν από το κόμμα.

Ο Μπαρουάν μετράει χρόνια στον πολιτικό στίβο της Γαλλίας, καθότι εξελέγη βουλευτής για πρώτη φορά το 1993 ενώ το 1995 έγινε δήμαρχος της πόλης Τρουά. Εκτός από υπουργός Οικονομικών έχει διατελέσει και ως κυβερνητικός εκπρόσωπος του Σαρκοζί, μεταξύ άλλων θέσεων που κατείχε ανά τα χρόνια.