Ο θεσμός προκάλεσε τότε τις έντονες αντιδράσεις της Εκκλησίας και χρειάστηκε να περάσουν δυο δεκαετίες για να αρχίσει να γίνεται κοινωνικά αποδεκτός. Μόλις το 2013 (μετά την καθιέρωσή του το 1982), ο αριθμός των πολιτικών γάμων ξεπέρασε εκείνον των θρησκευτικών – θα λέγαμε και με την συνδρομή της οικονομικής κρίσης. 

Ο δήμαρχος της Χίου σε μια εμφανή προσπάθεια υποβάθμισης μιας από τις σημαντικότερες δημοκρατικές κατακτήσεις του μεταπολιτευτικού αστικού κράτους, αποφάσισε  να μην τελούνται στο εξής πολιτικοί γάμοι στο δημαρχείο Χίου αλλά σε διάφορα περιφερειακά δημοτικά κτήρια και μάλιστα από Δευτέρα έως Παρασκευή (μέρες καθημερινές που σπάνια επιλέγονται για την τέλεση γάμων) και ώρα 1 με 3 το μεσημέρι – μια πολύ …βολική ώρα!  

Η πρόσφατη περίεργη τοποθέτηση του δημάρχου της Χίου σχετικά με την τέλεση των πολιτικών γάμων επιχειρείται στη λογική της επαναφοράς διαφόρων αντιδραστικών πεποιθήσεων που πυροδοτήθηκαν κυρίως στην εποχή της κρίσης όπου κατά κύριο λόγο επικράτησε μια πρωτοφανής ιδεολογική σύγχυση. Η βασική και αδήλωτη πρόθεση είναι η «επιστροφή στις παραδόσεις» μέσα από μια λογική ότι κάθε αιτία κακού οφείλεται στις δημοκρατικές κατακτήσεις που μας αποκόβουν από τις ρίζες μας…  

Η απόφασή του, εκτός του ότι κινείται στα όρια της συνταγματικότητας, έχει προφανή στόχο την γελοιοποίηση και υποβάθμιση του θεσμού. Τον καθιστά παρακατιανό και θεωρεί τους πολίτες που τον επιλέγουν δεύτερης κατηγορίας. Ταυτόχρονα, υποκρύπτει μια μεσαιωνική αντίληψη θρησκοληψίας, ξεπερασμένων κοινωνικών συμβάσεων και συμπεριφορών, μια νοοτροπία αντιδραστική  ως το μεδούλι, έναν πολιτισμικό σκοταδισμό. Υπονομεύει ευθέως κάθε δημοκρατική εκσυγχρονιστική κοινωνική κατάκτηση της μεταπολίτευσης.  

Θεσμοί και πολίτες οφείλουν από κοινού  να αποτρέψουν κάθε προσπάθεια επιστροφής στις σκοτεινές πτυχές του παρελθόντος μας,  υπερασπιζόμενοι την ανοικτή κοινωνία της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας μας.