Ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα η Αριστερά μοιάζουν να είναι παγιδευμένοι στο παρελθόν, σε έναν ξεπερασμένο κόσμο. Μοιάζουν περισσότερο με κάποια εξωτική θρησκευτική αίρεση που δεν μπορεί να συντονιστεί με τον σύγχρονο κόσμο. Η Αριστερά, με απλά λόγια, είναι απελπιστικά ντεμοντέ. Δεν «φοριέται» με τίποτα. Εκφράζει πλέον τις πιο οπισθοδρομικές ιδέες και κυρίως αδυνατεί να αφουγκραστεί (σύμφωνα με την αγαπημένη της ορολογία) την κοινωνία.

Η κοινωνία  στην συντριπτική της πλειονότητα έχει μπουχτίσει, έχει αγανακτήσει, έχει εξαγριωθεί με την κυρίαρχη και ανεξέλεγκτη ανομία, την γενικευμένη ανασφάλεια, την συνδικαλιστική τρομοκρατία, την εξωφρενική υπερβολή των διαδηλώσεων και γενικότερα την καταχρηστική  προβολή των δικαιωμάτων που μετατρέπονται και εκφυλίζονται σε όργανα βασανισμού και εκβιασμού της. 

Στον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα οφείλουν να καταλάβουν ότι αν εξακολουθήσουν να αντιπολιτεύονται κολακεύοντας το 3%, σύντομα και εύκολα θα χάσουν το 30%,  που έτσι κι αλλιώς είναι εντελώς ευκαιριακό – και το γνωρίζουν καλά. Όση ιδεολογική ιλαροτραγωδία κι αν πουλήσουν με τις αθρόες «μεταναστευτικές» ροές απελπισμένων πασόκων, πρώτον, δεν μπορούν να γίνουν ΠΑΣΟΚ όσο κι αν το ποθούν βαθύτατα και δεύτερον, δεν γίνεσαι Παπανδρέου μιμούμενος τη φωνή του – το πολύ πολύ να γίνεις καρικατούρα του Μητσικώστα…  

Η εύκολη πολιτική με τις δωρεάν τυχοδιωκτικές διαμαρτυρίες που έκοβαν εισιτήρια  και βολεύονταν τα αριστερά βαλάντια, τελείωσε. Η κοινωνία πλέον απαιτεί πανεπιστήμια με ελεγχόμενη πρόσβαση, με απρόσκοπτα και υψηλού επιπέδου μαθήματα, χωρίς εργαστήρια μολότοφ και χωρίς καταλήψεις που γίνονται αφετηρίες τρομοκρατικών ενεργειών.   

Η κοινωνία απαιτεί γειτονιές ασφαλείς από καταλήψεις με ανεξέλεγκτο εμπόριο ναρκωτικών και επικερδή διακίνηση δύστυχων μεταναστών ή από ληστές – απαλλοτριωτές του «αντιεξουσιαστικού» καρτέλ. 

Η κοινωνία απαιτεί συγκοινωνίες που να εξυπηρετούν τους πολίτες χωρίς δέκα διαδηλώσεις ημερησίως ή απεργίες των είκοσι ατόμων που διαλύουν τον ιστό της πόλης. 

Η κοινωνία απαιτεί ανάπτυξη και θέσεις δουλειάς χωρίς ιδεοληψίες. Η κοινωνία δεν θέλει επιδόματα, θέλει δουλειές, θέλει μείωση της ανεργίας και επιστροφή των επιστημόνων της.  Η κοινωνία έχει φύγει μπροστά  αφήνοντας πίσω το διχασμό, το ψέμα και την καθυστέρηση. Όποιος κατανοήσει  το πρωτοφανές αυτό momentum, θα κερδίσει το παρόν και το μέλλον. Αλλιώς, θα βουλιάξει στο παρελθόν του.