Δύο είναι οι βασικοί προβληματισμοί, που ακόμη δεν έχει μπορέσει να ξεπεράσει η γαλλική πλευρά. Ο ένας έχει να κάνει με την χρηματοδότηση του προγράμματος από τις γαλλικές τράπεζες, που δεν είναι η αναμενόμενη των προσδοκιών που αρχικά είχαν καλλιεργηθεί.

Ο δεύτερος έχει να κάνει με τον αριθμό των παραγγελιών. Εάν το πλοίο βρει πελάτες μόνο την Γαλλία και την Ελλάδα, με τον αριθμό των παραγγελιών να μην ξεπερνάει τις 2 για την χώρα μας, τότε όχι μόνο κλυδωνίζεται το project αλλά κινδυνεύει να χαρακτηριστεί και ως μη βιώσιμο.

Αυτές οι πληροφορίες σε συνδυασμό με τις ενστάσεις της ελληνικής πλευράς (σ.σ. τις αναλύσαμε πρόσφατα, μπορείτε να τις δείτε εδώ) οι οποίες εκτός από χρονοβόρες είναι και κοστοβόρες εκτινάσσοντας την τελική τιμή στα 1,7 δις ανά πλοίο, φέρνουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις για την πολιτική βούληση που απαιτείται ώστε να προχωρήσουν στην οριστική συμφωνία με την γαλλική πλευρά.

Σε αυτά, θα πρέπει να προστεθούν οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Παναγιωτόπουλου αφενός ότι «Δεν υπάρχει καμία συμφωνία παρά μόνον ένα Loi (Letter Of Interest=Εκδήλωση ενδιαφέροντος), που δεν δημιουργεί καμία δέσμευση για κανέναν», όπως επίσης κι αφετέρου ότι «Το Ναυτικό είναι αυτό που θα αποφασίσει τι πλοίο θα πάρουμε».

Πηγή enikos.gr