Θα έλεγε κανείς ότι εκφράζουν πεισματικά μιαν αναλλοίωτη διαχρονική  αυτοκαταστροφική εθνική  διαστροφή. Από τους φανατικούς ζηλωτές μοναχούς των βυζαντινών μονών ως τους διαπρύσιους ιεροκήρυκες των οργανώσεων βάσης ηχεί ο ίδιος μονότονος ήχος πλάγιος και αντιδραστικός που μας καλεί στον υπέρ πάντων απομονωτισμό προς χάριν των ιερών και οσίων της  νομενκλατούρας του άμβωνος ή του πολίτ μπιρό. 

Στις εκλογές του 1895, ο Χαρίλαος Τρικούπης με την παροιμιώδη του φράση «Ανθ’ ημών, Γουλιμής», αναγνώριζε με μια δόση πικρής ειρωνείας την ήττα του από έναν ακραίο και αήθη λαϊκιστή πολιτικό, τον Θ. Δηλιγιάννη – αφού είχε χάσει ακόμα και την βουλευτική του έδρα  στο Μεσολόγγι από έναν τυχάρπαστο πολιτευτή, τον Γουλιμή. Την απόφαση αυτή του σοφού λαού, την ακολούθησε ο φερόμενος ως «ατυχής» ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες. 

Το ίδιο σκηνικό ακριβώς επαναλήφθηκε -με πρωταγωνιστή πάντα τον σοφό ελληνικό λαό- και στις εκλογές της 1ης  Νοέμβριου  του 1920. Τότε  ο Βενιζέλος ηττάται  (δαφνοστεφής από την  Συνθήκη των Σεβρών και της Ελλάδας των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών) από μια δράκα ανόητων και επικίνδυνων πολιτικών που στο όνομα εκ νέου του πιο εξευτελιστικού λαϊκισμού τού «Οίκαδε» και της «Μικράς πλην εντίμου Ελλάδος», κέρδισαν τις εκλογές και οδήγησαν τον ελληνισμό  στον όλεθρο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και τότε, ξανά ο Βενιζέλος -όπως και ο Τρικούπης- δεν εξελέγη ούτε καν βουλευτής.   

Στις δυο αυτές ατυχέστατες εκφράσεις της λαϊκής ετυμηγορίας στην ιστορία του νεοελληνικού έθνους, έρχεται να προστεθεί  το δημοψήφισμα της 5ης  Ιουνίου 2015, όχι τόσο για τα καταστροφικά αποτελέσματα που επέφερε αλλά για την ολική καταστροφή από την οποία γλύτωσε ο ελληνισμός εν συνόλω – κυριολεκτικά στο ΚΑΙ πέντε! Ήταν η τρίτη φορά που ο λαϊκισμός έθεσε σε κίνδυνο την υπόσταση της χώρας.

Ο τραγέλαφος που ακολούθησε, έπληξε σοβαρά τους θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος. Κυρίως, μέχρι σήμερα δεν έχει απαντηθεί το πώς ακριβώς το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ…  Δηλαδή, να υποθέσουμε ότι και το δημοψήφισμα για την βασιλεία θα μπορούσε να το είχε αντιστρέψει ο τότε πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής και να έχουμε σήμερα βασιλευομένη δημοκρατία; 

Το ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται το ίδιο επικίνδυνα, πρέπει να μας κρατά σε εγρήγορση, καθώς ο λαϊκισμός καραδοκεί σε κάθε συγκυρία…