Τον Κωστή τον γνώρισα για πρώτη φορά το 1979 στο βιβλιοπωλείο Δωδώνη -σήμερα Πολιτεία- στο τμήμα δοκιμίων όπου πίσω από τον πάγκο ως βιβλιοπώλης έστεκε ο ποιητής Μιχάλης Γκάνας, πάντα έτοιμος να σου απαντήσει και στην πιο απίθανη ερώτηση που αφορούσε το βιβλίο. Μετά τις δυο τρεις πρώτες τυπικές κουβέντες που ανταλλάξαμε, δέχτηκα τις πρώτες διερευνητικές, όπως αποδείχτηκαν εκ των υστέρων, ερωτήσεις: «Και δεν μου λες, σου αρέσει το ποδόσφαιρο;» «Ναι», του απάντησα. «Δηλαδή, πας στο γήπεδο!», συνέχισε δείχνοντας αυξανόμενο ενδιαφέρον για την περίπτωσή μου. «Φυσικά και πάω», του είπα με το ύφος κάποιου που αναρωτιέται: «Μα είναι δυνατόν να μην πηγαίνω στο γήπεδο; Για ποιον με πέρασες;»… Δεν χρειαζόταν, αλλά μπήκε κατ’ ευθείαν στο ψητό: «Δηλαδή, με ποιαν ομάδα είσαι, ρε φίλε;» Το τεστ βγήκε καταπράσινο και το πρώτο ραντεβού κλείστηκε την Κυριακή που ερχόταν, έξω από τη θύρα 10 της Λεωφόρου Αλεξάνδρας!

Ο Κωστής διψούσε για ζωή, για μπόλικες δόσεις καθημερινότητας, ποθούσε να πάρει το αίμα του πίσω για τα χαμένα παιδικά του χρόνια που πέρασε σαν αόρατος. «Κωστή, γιατί κάνεις τόσες τρέλες;», τον ρώτησα κάποτε. «Παίρνω την εκδίκησή μου για εκείνο το αμίλητο μικρό παιδί». Με τον τρόπο του και τα καμώματά του, άφησε χώρο ως σοφός πλέον ενήλικας σε εκείνο το μικρό παιδάκι να κάνει τις αταξίες που στερήθηκε.

Μάγος της γραφής, ο Παπαγιώργης καινοτόμησε σε όλα. Από την πρώτη του γραμμή κιόλας, ξεχώρισε, πράγμα που αντιλήφθηκαν νωρίς οι πέριξ αυτού αλλά και όλοι όσοι τον ανακάλυπταν από τα πρώτα του κείμενα.

Στο ευρύ κοινό, ο Παπαγιώργης έγινε γνωστός από το «Περί μέθης», ένα θρυλικό πλέον βιβλίο που κάποτε θα διηγηθώ την άγνωστη περιπέτεια της έκδοσής του. Ως ένας από τους πιο χαρισματικούς συγγραφείς και διανοούμενους της Μεταπολίτευσης, ξεχώρισε κυρίως για την φινέτσα της σκέψης του και την βαθύτητα της ευστροφίας του, κυρίως όμως για την μαγική του τέχνη να διαβάζει την ζωή ανάποδα, φέρνοντας στο προσκήνιο εκείνες τις κρυμμένες λεπτομέρειες που φωτίζουν τα απόκρημνα μονοπάτια της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πρόκειται για έναν θαυματοποιό δοκιμιογράφο που εξάντλησε την μαγεία της γλώσσας και των εκφραστικών της δυνατοτήτων χαρίζοντας στην δοκιμιακή γραφή την μυθιστορηματική γοητεία.

Ο Παπαγιώργης αφιέρωσε ένα μέρος του έργου του την Ελληνική Επανάσταση της οποίας γιορτάζουμε φέτος την διακοσιοστή επέτειο, καθώς και στα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον αγώνα της απελευθέρωσης.

Έλεγε σε συνέντευξή του το 1997 στο «E» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας»:

«H επανάσταση του 1821 ξεκίνησε από έξω, από τους Έλληνες του εξωτερικού, στις παραδουνάβιες περιοχές κι από έναν αξιωματικό του Τσάρου, τον Υψηλάντη. Συνεχίστηκε από τους Έλληνες και τελείωσε από τους ξένους, δηλαδή ήταν μια επανάσταση που κανείς δεν κατάλαβε πώς έγινε και πού πραγματικά στόχευε».