«Η Ελλάδα είχε πολιτισμό πριν γίνει έθνος-κράτος, και μας επέτρεψε να είμαστε ο κόσμος που είμαστε».

Αυτή η επισήμανση του Μακρόν  στην ομιλία του για την ιστορικής σημασίας συμφωνία συνεργασίας Γαλλίας Ελλάδας αναδεικνύει το τεράστιο ειδικό βάρος που προσδίδει στην χώρα η αναγνώριση της ιστορικής της συνέχειας. Η χώρα είναι ταυτισμένη με τον πολιτισμό, με την διαχρονικότητα  της ελληνικής ταυτότητας που βρίσκει την συνέχειά της στην δημιουργία του νεοελληνικού κράτους.

Φέτος, 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης είχαμε την ευκαιρία να αναστοχαστούμε  την ιστορία μας, μια ιστορία καθόλου …βαρετή που, ωστόσο, πάρα τις (αναγκαίες) αναθεωρήσεις και τις νέες αναγνώσεις, αποδεικνύει πόσο ιδιοφυής υπήρξε η επιμονή  στην ιδέα  της ιστορικής μας συνέχειας που συνδέει το νέο ελληνισμό με την αρχαιότητα.

Εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο περνούν κάτω από τον ίσκιο της Ακρόπολης  αντιλαμβανόμενοι την χώρα μας ως κληρονόμο της λαμπρής αρχαιότητας που τόσο αποκαρδιωτικά ενοχοποιήθηκε από την «προοδευτική» ιδεοληπτική ανάγνωση και ερμηνεία της. Εκατομμύρια ξένοι επισκέπτες αλλά και σύσσωμος ο πνευματικός κόσμος του πλανήτη εδώ και αιώνες επιβεβαιώνει την επιμονή του Παπαρηγόπουλου και του Ζαμπέλιου, των θεωρητικών που επέμειναν στην ανάδειξη  της ιστορικής ενότητας αρχαίου, μεσαιωνικού και νεώτερου ελληνισμού .

Μπορεί η σύγκριση με την αρχαιότητα να είναι μερικές φορές δυσβάστακτη, ωστόσο, η πρόσληψη της σύγχρονης Ελλάδας ως  κληρονόμου αυτού του λαμπρού πολιτισμού πάνω στον οποίο οικοδομήθηκαν οι θεμελιώδεις άξιες του δυτικού κόσμου και ανθρώπου, χαρίζει στην χώρα μας μιαν απίστευτη προστιθέμενη αξία, που -επαναλαμβάνω-  η «προοδευτική» αριστερή θεώρηση ταύτισε με την ακροδεξιά…

Αυτή η πολιτισμική υπεραξία της χώρας, ακόμα κι όταν τα συμφέροντα και οι οικονομικές δοσοληψίες είναι κυρίαρχες, έχει τον δικό της τρόπο να επηρεάζει την πρωτοκαθεδρία της στεγνής, επίπεδης μαρξιστικής ερμηνείας που θέλει τον οικονομικό παράγοντα ως μοναδικό κλειδί της ερμηνείας του κόσμου. Είναι αυτονόητο ότι το οικονομικό συμφέρον παίζει ρόλο, ωστόσο, παίζει τον ίδιο ρόλο (μετατρέπεται σε ζωή και ελευθερίες) στην Καμπούλ και τον ίδιο στο Παρίσι, εξυπηρετεί τις ίδιες αξίες, τον ίδιο τρόπο ζωής;

Ποια ήταν εκείνη η παρόρμηση που  ώθησε τον Μακρόν να υπενθυμίσει σε μιαν αγοροπωλησία την διαχρονική υπεραξία του ελληνικού πολιτισμού; Θα ήταν ίδια η Αθήνα δίχως την σκιά του Παρθενώνα;

Όπως και να έχει, η συμφωνία Γαλλίας Ελλάδας που όπως όλα δείχνουν  έκλεισε στην σκιά της Ακρόπολης, είναι κάτι παραπάνω από συμβολική καθώς ανοίγει μια νέα σελίδα στην δύσκολη εποχή μας, μια σελίδα σίγουρα πιο φωτεινή και αισιόδοξη.

Η συμφωνία της Ελλάδας με την Γαλλία δρομολογεί εξελίξεις και σίγουρα η εντυπωσιακή αναβάθμιση των ενόπλων μας δυνάμεων  αποτελεί το πιο ισχυρό διπλωματικό και ειρηνευτικό χαρτί για το μέλλον της χώρας.

Διαβάστε επίσης:

Φάκελος «Τουρκία στο Αιγαίο» – Οι Belh@ra «βυθίζουν» τις δικαιολογίες της Κυβέρνησης

Μια πρώτη εκτίμηση για τις εκλογές στη Γερμανία

ΔΕΗ: Η μάχη των εντυπώσεων και η «τσέπη»