Είναι χαρακτηριστικό το πώς ξεκίνησε η Σοβιετική Επανάσταση και πάνω σε ποιες αρχές και ανθρώπινες αξίες οικοδομήθηκε το όραμα ενός καλύτερου κόσμου.

Ήδη από τον Μάρτιο του 1917, πριν καν ξεσπάσει η Οκτωβριανή Επανάσταση, ο τελευταίος τσάρος της Ρωσίας, Νικόλαος Β’ της δυναστείας των Ρομανόφ, είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει τον θρόνο του. Δεκαοκτώ μήνες αργότερα, ύστερα από μιαν εφιαλτική περιπέτεια, αυτός και όλη του η οικογένεια θα κατέληγαν να δολοφονηθούν με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο. Η εκτέλεσή τους σηματοδοτούσε την αρχή μιας απίστευτης περιόδου βίας και τρομοκρατίας που θα κυριαρχούσαν στις μεθόδους του νέου καθεστώτος.

Τα τραγικά γεγονότα σχετικά με τη μοίρα των Ρομανόφ διαδραματίστηκαν τον Ιούλιο του 1918. Εκείνη την περίοδο αποφασίστηκε ότι όλη η περιουσία των Ρομανόφ στη Ρωσία και το εξωτερικό θα περνούσε στα χέρια της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδίας. Το σχετικό διάταγμα, το οποίο υπέγραψε ο ίδιος ο Λένιν και ο βοηθός του Βλαντιμίρ Μποντς – Μρούεβιτς, περιλάμβανε όλους όσοι ανήκαν στην οικογένεια Ρομανόφ σύμφωνα με τα αρχεία του ληξιαρχείου. Όλα αυτά μάλλον ήταν τυπικά καθώς τα αντικείμενα και η περιουσία των Ρομανόφ είχαν ήδη κατασχεθεί δίχως διατάγματα και νομικές διαδικασίες. Λέγεται ότι όλο αυτό το νομικό θέατρο στήθηκε από τον Λένιν ο οποίος, γνωρίζοντας ότι η αυτοκρατορική οικογένεια επρόκειτο να εκτελεσθεί, ήθελε να θέσει ένα νομικό πλαίσιο για τις κατασχέσεις. Όλοι, ωστόσο, γνώριζαν ότι ο ίδιος μισούσε ως θεωρητικός κάθε συνταγματική αρχή που τη θεωρούσε «αστική απάτη».

Ωστόσο, τα γεγονότα εκείνης της εποχής δεν προδιέγραφαν με βεβαιότητα μια νίκη των μπολσεβίκων και παρέμεναν αρκετά δαιδαλώδη, οπότε όλοι αντιμετώπιζαν τις κινήσεις και τις αποφάσεις τους επιφυλακτικά. Η απόφαση για τη ζωή των Ρομανόφ ήταν ένα ιδιαίτερα κυνικό πολιτικό παιχνίδι που στηριζόταν αποκλειστικά στις συγκυρίες, οι όποιες κάθε στιγμή ανατρέπονταν. Αρχικά, ο Λένιν ήθελε ζωντανούς τους Ρομανόφ ως διαπραγματευτικό χαρτί στις συνομιλίες με τους Γερμανούς. Αργότερα άλλαξε στάση όταν έμαθε για την επικείμενη επίθεση της Τσεχοσλοβακικής Λεγεώνας. Παρ’ όλα αυτά, η Κεντρική Επιτροπή προειδοποίησε ότι η εκτέλεση της Αλεξάνδρας και των παιδιών του Ρομανόφ θα ενοχλούσαν ιδιαιτέρα το Βερολίνο. Εν πάση περιπτώσει, γύρω από την τύχη της οικογένειας Ρομανόφ υπήρξε μια σειρά πολύπλοκων και πολλές φορές δύσκολων διαπραγματεύσεων και συζητήσεων, που είναι αδύνατον να τεκμηριωθούν επαρκώς παρά μόνο συμπερασματικά. Έτσι δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ότι η διαταγή της δολοφονίας της οικογένειας προήλθε από τον ίδιο τον Λένιν, παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο ίδιος δημιουργούσε και ενθάρρυνε ένα περιβάλλον βίας.

Οι Ρομανόφ κρατούνταν αιχμάλωτοι στην Αικατερινούπολη, στο σπίτι του Ιπατιέφ. Τον Ιούλιο του 1918 το κλίμα στην πόλη ήταν τεταμένο και δεν αποκλείονταν οι ένοπλες συγκρούσεις. Τότε όλοι συμφώνησαν να εκτελέσουν τους Ρομανόφ. Άρχισε μια νέα διελκυστίνδα συζητήσεων για το ποιοι και γιατί έπρεπε να εκτελεστούν. Στις 16 Ιουλίου, το πρωί, στο σπίτι του Ιπατιέφ έφτασε ο Γιουρόφσκι για να ελέγξει την κατάσταση. Μαζί με τον Μπελομπαρόντοφ περίμεναν την έγκριση της Μόσχας προκειμένου να προχωρήσουν στις εκτελέσεις των μελών της οικογένειας.

Η νύχτα του τρόμου

Το τσεχοσλοβάκικο πυροβολικό πλησίαζε στην Αικατερινούπολη, πράγμα που σήμαινε ότι οι αποφάσεις για την τύχη των Ρομανόφ δεν μπορούσαν να περιμένουν. Ήδη ο Γιουρόφσκι έχει κάνει όλες τις προετοιμασίες και είχε διαλέξει τους εκτελεστές που θα δολοφονούσαν άνανδρα και ατιμωτικά την οικογένεια του τσάρου. Κάποιοι από τους Λετονούς εκτελεστές αποστρέφονταν την ιδέα να σκοτώσουν κορίτσια και παιδιά, αλλά ο Γιουρόφσκι τους επέστησε την προσοχή στις μοιραίες επιπτώσεις που θα είχε γι’ αυτούς μια παράβαση επαναστατικού καθήκοντος. Μέχρι να έρθει η διαταγή κανένας από τους Ρομανόφ δεν έπρεπε να υποψιαστεί αυτό που τους περίμενε. Καθώς απέναντι από το σπίτι του Ιπατιέφ οι Βρετανοί είχαν ακόμα το προξενείο τους, το σχέδιο προέβλεπε να πηγαινοέρχονται φορτηγά μαρσάροντας προκειμένου να καλυφθούν οι πυροβολισμοί της εκτέλεσης. Ταυτόχρονα, έξω από το σπίτι οι μπολσεβίκοι είχαν τοποθετήσει πολυβόλα και απέκλεισαν τη γύρω περιοχή.

Η αγωνία κορυφωνόταν καθώς από λεπτό σε λεπτό οι μπολσεβίκοι που κρατούσαν αιχμάλωτη την οικογένεια του τσάρου περίμεναν το μήνυμα από την Εκτελεστική Επιτροπή του Περιφερικού Σοβιέτ Ουραλίων. Είχαν αυστηρή διαταγή να μην προβούν σε καμιά ενέργεια πριν καταφθάσει στο σπίτι ένας σύντροφος με την κωδική ονομασία «καπνοκαθαριστής».

Ο Γιουρόφσκι μετά τα μεσάνυχτα, με το ξημέρωμα της 17ης Ιουλίου 1918, ξύπνησε τον οικογενειακό γιατρό της οικογένειας, δόκτορα Μπότκιν, με το πρόσχημα ότι έπρεπε οι Ρομανόφ να μεταφερθούν σε ένα ασφαλέστερο μέρος. Οι μπολσεβίκοι ήθελαν να τους μεταφέρουν στο κελάρι δίχως να δημιουργηθεί πανικός. Τα υποψήφια θύματα της σφαγής έπρεπε να μείνουν ήρεμα κι ανυποψίαστα. Οι Ρομανόφ συμμορφώθηκαν με τις οδηγίες και, αφού ετοιμάστηκαν, κατέβηκαν στο κελάρι. Γύρω στις 2.00 π.μ. εμφανίστηκε και ο Νικόλαος με τον μικρό Αλέξιο στην αγκαλιά του.

Όταν έφτασε κι ο τσάρος, ο Γιουρόφσκι τον διέταξε να καθίσει σε μια πολυθρόνα και σε μιαν άλλη να αφήσει τον Αλέξιο. Τα άλλα μέλη της οικογένειας τα υποχρέωσαν να μείνουν όρθια σε μια μεριά. Στο κελάρι εκείνη την ώρα βρισκόταν, εκτός από τον Γιουρόφσκι, ο Νικούλιν, ο Πάβελ Μεντβέντεφ, ο Μιχαήλ Μεντβέντεφ, ο Πιότρ Γερμακόφ και οι επτά Λετονοί εκτελεστές. Όλοι τους έφεραν κρυμμένα περίστροφα, όχι τουφέκια.

Ακολούθησε ένας καταιγισμός πυροβολισμών καθώς οι επαναστάτες άδειασαν τα περίστροφά τους πάνω στην οικογένεια Ρομανόφ. Πολλοί πυροβολισμοί εξοστρακίστηκαν στους τοίχους. Έξω τα φορτηγά μάρσαραν δαιμονισμένα κάνοντας κύκλους γύρω από το σπίτι. Οι πυροβολισμοί δεν σταμάτησαν έως ότου οι σφαγείς να σιγουρευτούν για τον θάνατο όλων των μελών της αυτοκρατορικής οικογένειας. Η τελευταία βολή δόθηκε στον μικρό Αλέξιο που ψυχορραγούσε.
Το κελάρι είχε μετατραπεί σε σφαγείο, ωστόσο η αγριότητα δεν τέλειωσε με την εκτέλεση. Συνεχίστηκε με τις προσπάθειες να καλυφθεί το έγκλημα εξαφανίζοντας κάθε στοιχείο, κάθε μαρτυρία, κάθε ίχνος της αγριότητας, τακτική που ακολούθησε το μπολσεβίκικο καθεστώς ώς την τελευταία μέρα της ύπαρξής του.

Διαβάστε επίσης:

ΣΥΡΙΖΑ: Μετά τα εσωκομματικά επιστρέφει στο «σκληρό ροκ»

ΚΚΕ για τις τουρκικές προκλήσεις: Κατέρρευσαν ευρωατλαντικά παραμύθια και κλίμα εφησυχασμού

Ελπίδες για το καλύτερο, φόβοι για το χειρότερο