Αν υπάρχει ένα σημείο ιδιαίτερα βαρύνουσας πολιτικής σημασίας από την ωριαία συνέντευξη του πρωθυπουργού στην ΕΡΤ και τον Γιώργο Κουβαρά την Τρίτη το βράδυ, αυτό ήλθε προς το τέλος της συζήτησης.

Εκεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού περιέγραψε τη Ν.Δ. ως «κεντροδεξιό» κόμμα, ουσιαστικά περιέγραψε και πού αναμένεται να δώσει το μεγαλύτερο βάρος κατά την προεκλογική περίοδο, καθώς έκανε μια μακρά και αναλυτική αναφορά στο Κέντρο και πώς ο ίδιος το ορίζει. Εν πολλοίς ο πρωθυπουργός έδειξε ότι βασική του στόχευση είναι να κυριαρχήσει σε αυτόν τον πολιτικό χώρο, καθώς (προφανώς) θεωρεί ότι θα είναι ο χώρος που θα δώσει την πρωτιά και ενδεχομένως και τη δεύτερη τετραετία στο κόμμα του.

Είπε χαρακτηριστικά ότι «οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο, ειδικά για τα μεγάλα κόμματα. Αλλά θα ήταν καλό να προσδιορίσουμε πάλι τι εννοούμε “Κέντρο”. Αν έπρεπε να περιγράψω τον κεντρώο ψηφοφόρο, αυτόν ο οποίος στην ιδεολογική κλίμακα από το 1 έως το 10 τοποθετείται ας πούμε στο 5, είναι συμπολίτες μας οι οποίοι δεν θεωρώ ότι έχουν ιδιαίτερα ιδεολογικά στεγανά. Πιστεύω ότι βασικά ασπάζονται την ιδέα μιας ελεύθερης οικονομίας αλλά και ενός κράτους το οποίο πρέπει να παρεμβαίνει και να έχει μια ισχυρή παρουσία όποτε αυτό είναι απαραίτητο».

Προνομιακός χώρος

Συνεχίζοντας την περιγραφή του Κέντρου είπε πως «πιστεύω ότι είναι συμπολίτες μας οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως πατριώτες, γιατί ο υγιής, διεκδικητικός πατριωτισμός αποτελεί ένα χαρακτηριστικό που σε κάθε περίπτωση συμβαδίζει απόλυτα με την ιδεολογία της Ν.Δ.

Και τελικά είναι άνθρωποι οι οποίοι θέλουν πρακτικές λύσεις. Δηλαδή, πείτε μου εσείς, αν η ψηφιοποίηση του κράτους είναι κεντρώα, δεξιά ή αριστερή πολιτική. Είναι μια πολιτική η οποία έχει την αποδοχή του 80% της ελληνικής κοινωνίας. Άρα είναι μια πολιτική κοινής λογικής. Πολλές φορές οι άνθρωποι οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά και νομίζω ότι η Ν.Δ. σήμερα, και δια του κυβερνητικού της έργου, έχει αποδείξει ότι είναι κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους».

Με λίγα λόγια ο Μητσοτάκης περιέγραψε γιατί ο ίδιος θεωρεί πως το Κέντρο αποτελεί προνομιακό χώρο για τη Ν.Δ., αφού το ταύτισε με τις περισσότερες πολιτικές που έχει εφαρμόσει η κυβέρνησή του, πολιτικές που προεκλογικά αναφέρονταν σε μια άλλη τάξη πολιτών, τη «μεσαία τάξη», την οποία, ενδεχομένως ο ίδιος ο πρωθυπουργός ταυτίζει ή θεωρεί ότι αποτελεί μέρος του ευρύτερου Κέντρου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Μητσοτάκης (εκτιμά ότι) μπορεί να «πλαγιοκοπήσει» τους πολιτικούς του αντιπάλους, αφού:

● Από τη μία πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν προσπαθεί να κάνει «ανοίγματα» στους «νοικοκυραίους» ή, εν πάση περιπτώσει, σε πιο κεντρώους πολίτες, «βαρύνεται» ακόμα από τη διακυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά».

● Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛΛ ακόμα «ψάχνεται» πολιτικά, έχοντας δώσει ως στίγμα μόνο την όχι και πολύ ξεκάθαρη αναφορά Ανδρουλάκη στον στόχο της «σοσιαλδημοκρατικής» διακυβέρνησης της χώρας.

● Σε τρίτο επίπεδο ο ίδιος έχει αξιοποιήσει στελέχη προερχόμενα από άλλους χώρους (π.χ. Χρυσοχοΐδης, Πιερρακάκης, Μενδώνη) κάνοντας έναν άτυπο, ας πούμε, «εισοδισμό» της Ν.Δ., ακόμα και στην Κεντροαριστερά.

Οι κινήσεις για το Κέντρο

Ταυτόχρονα φαίνεται πως εκτιμάται ότι όσο θα πλησιάζουμε στην ώρα της κάλπης και θα ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο και η πόλωση, οι «κεντρώοι» ψηφοφόροι πιο εύκολα θα στραφούν στη Ν.Δ. παρά στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο ίδιος ο Μητσοτάκης έσπευσε να επιρρίψει όλη την ευθύνη για τυχόν πόλωση στην αντιπολίτευση, λέγοντας ότι «αυτό το οποίο δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση είναι η συζήτηση για πρόωρες εκλογές να αντικατασταθεί από πρόωρη πόλωση, ένταση και διαρκή τοξικότητα, που θα διαρκέσει δέκα μήνες» και προσθέτοντας ότι «ο τρόπος και ο μηδενισμός της αντιπολίτευσης απέναντι στο κυβερνητικό έργο που μερικές φορές, όπως σας είπα, φτάνει στο σημείο να είναι γραφικός, η απόλυτη διαστρέβλωση της πραγματικότητας με fake news και ψέματα».

Όμως, το ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί μέχρι την ώρα των εκλογών είναι πώς η Ν.Δ. θα «κατακτήσει» το Κέντρο και πώς θα διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξουν διαρροές προς την αντιπολίτευση. Στο πλαίσιο αυτό φαίνεται ότι η κυβέρνηση δίνει βάρος σε συγκεκριμένες κινήσεις:

● Η πρώτη είναι οι μεταρρυθμίσεις, ιδίως σε «ευαίσθητους» ιδεολογικά και πολιτικά τομείς, όπως η εκπαίδευση (άλλωστε το σύνθημα «ή με τις βαριοπούλες ή με τις βιβλιοθήκες» μόνο τυχαίο δεν είναι).

● Η δεύτερη είναι η συνέχιση των πολιτικών ελάφρυνσης, στο μέτρο του δημοσιονομικά εφικτού, όσο το δυνατόν περισσοτέρων πολιτών από τα βάρη της ακρίβειας, με τον Μητσοτάκη να προαναγγέλει παρέμβαση στις τιμές των καυσίμων (προφανώς μέσω επέκτασης, χρονικής και εισοδηματικής, του fuel pass).

● Η τρίτη είναι η διεύρυνση μέτρων σχεδόν «κεϊνσιανού» χαρακτήρα, όπως το «πρώτο ένσημο», η επιδότηση του οποίου ανέβηκε από τα 1.200 στα 3.600 ευρώ για ένα εξάμηνο (ενδεχομένως και ως κίνητρο προς τους νέους να εργαστούν στον τουρισμό όπου συνεχίζουν να παρατηρούνται χιλιάδες κενά).

● Η τέταρτη είναι η διαρκής υπενθύμιση της περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια προσπάθεια οι πολίτες να την αντιπαραβάλλουν με αυτή της Ν.Δ.

Η βασική στρατηγική…

Κατά τα φαινόμενα, με αυτή τη βασική στρατηγική θα πορευτούν η Ν.Δ. και ο Μητσοτάκης έως τις εκλογές, εκτός απροόπτου.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι χθες ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την νέα παρέμβαση για τις τιμές των καυσίμων, λέγοντας ότι χάρη στην υπέρβαση των προβλέψεων για τα έσοδα δημιουργήθηκε ο απαραίτητος δημοσιονομικός χώρος που επιτρέπει επιδότηση τύπου fuel pass για τρεις μήνες, αρχής γενομένης από τον Ιούλιο, αν και επιφυλάχθηκε να προσδιορίσει το ποσό της επιδότησης (αναμένεται να καθοριστεί την ερχόμενη εβδομάδα σε συνεργασία με το Μαξίμου).

Πάντως, ο ΥΠΟΙΚ έσπευσε να τονίσει ότι η Ελλάδα έχει δώσει περισσότερα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τη στιγμή μάλιστα που έχει το υψηλότερο χρέος της Ευρώπης, προσθέτοντας ότι φέτος αναμένεται πρωτογενές έλλειμμα και, ως εκ τούτου, η λογική «δώσε κι άλλα» συνιστά εισήγηση αύξησης του ελλείμματος.

…και οι αβεβαιότητες

Από την άλλη, πάντως, η κυβέρνηση γνωρίζει ότι ο επόμενο διάστημα αναμένεται δύσκολο για πολλούς λόγους:

● Αν ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχιστεί (κάποιες «κακές γλώσσες» λένε ότι δεν πρόκειται να λήξει πριν τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ), τότε όλα τα προβλήματα που προκαλεί θα ενταθούν και χρονικά και ποιοτικά.

● Ήδη παρατηρούνται σοβαρές πιέσεις στα ομόλογα των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, σε βαθμό που ανάγκασαν το Δ.Σ. της ΕΚΤ να συνεδριάσει εκτάκτως χθες για να δει τι μπορεί να κάνει ώστε να αποτρέψει τον κίνδυνο που η κατάσταση αυτή προκαλεί, ιδίως για υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία.

● Παρά τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, ο πληθωρισμός συνεχίζει να αυξάνεται και η ακρίβεια να «δαγκώνει» το πορτοφόλι όλο και μεγαλύτερου τμήματος των πολιτών.

● Η ένταση στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας επιτείνει τις αβεβαιότητες σε πολλούς τομείς και δημιουργεί ένα κλίμα κάθε άλλο παρά ευνοϊκό για τη χώρα, ακόμα κι αν αποφευχθεί η ένταση επί του πεδίου, όπως είχε γίνει το 2020.

● Πάντα υπάρχει ο φόβος επανάληψης του περσινού σκηνικού με τις καταστροφικές πυρκαγιές, κάτι που, αν συμβεί, εκτιμάται ότι θα προκαλέσει μεγάλο πλήγμα στην κυβέρνηση

● Και μέσα σε όλα αυτά η αντιπολίτευση συνεχίζει να «πυροβολεί», μιλώντας για «ακρίβεια Μητσοτάκη», ασκώντας σκληρή κριτική σε όλα τα επίπεδα και υποχρεώνοντας την κυβέρνηση να «αμύνεται», χάνοντας έτσι μέρος από την πολιτική πρωτοβουλία.

Παραμένει η συζήτηση για πρόωρες εκλογές

Μια παρενέργεια όλων των παραπάνω μοιάζει να είναι η διατήρηση – έστω και σε δεύτερο επίπεδο – της συζήτησης περί πρόωρης προσφυγής σε κάλπες, παρότι ο ίδιος ο Μητσοτάκης για πολλοστή φορά στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ απέκλεισε το ενδεχόμενο αυτό, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι όσες φορές του τίθεται αυτό το ερώτημα «θα απαντώ μονότονα ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας».

Από την πλευρά του, ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, είπε ότι «όταν ακούς κάθε μέρα ότι θα γίνουν εκλογές, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο ότι πράγματι θα πάμε σε εκλογές και θα έχουμε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Εκείνο το οποίο δεν αντέχει ο τόπος είναι να πάμε σε μια προεκλογική περίοδο ενός έτους, γιατί οι όροι με τους οποίους διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση είναι τοξικοί».

Από την άλλη, ένα ακόμη σενάριο το οποίο το Μαξίμου επιχειρεί να «κλείσει», αλλά κάθε τόσο έρχεται στο προσκήνιο, είναι αυτό το ανασχηματισμού της κυβέρνησης.

Παρά τις διαρκείς διαψεύσεις, αλλά και την εκπεφρασμένη θέση του ίδιου του Μητσοτάκη ότι δεν του αρέσουν οι «δομικού τύπου» ανασχηματισμοί, αλλά -αν κριθεί απαραίτητο- οι σημειακού τύπου παρεμβάσεις στο κυβερνητικό σχήμα, οι πληροφορίες για υπουργούς που έχουν μπει σε… προεκλογική φάση και έχουν κατεβάσει τα μολύβια (κατά την παραδοσιακή έκφραση) δίνουν και παίρνουν.

Το ζήτημα του ανασχηματισμού, πάντως, φαίνεται ότι θα πάει (αν πάει…) για μετά τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς η κυβέρνηση επιδιώκει πρωτίστως να «κάνει ταμείο» από την τουριστική περίοδο, να μετρήσει την απόδοση των μέτρων για τις τιμές του ρεύματος και των καυσίμων και ο πρωθυπουργός να προετοιμαστεί για την παρουσία του στη ΔΕΘ.

Διαβάστε επίσης:

Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα, μια νέα γαλλική πρόκληση – Υποκατάστατο της Ε.Ε;

Σε αυτοκινητούπολη μετατρέπει την Αθήνα η κυβέρνηση – Ενστάσεις από συγκοινωνιολόγους

Ψηφιακή φτώχεια στους μικρομεσαίους