Προφανώς και καθείς αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει το βαθύ κράτος την Τουρκία και τον Πρόεδρο Ερντογάν καταγράφοντας τις ιστορικές μεταβολές στις πολιτικές προτεραιότητες και στη συμπεριφορά του ως ηγέτη μιας αδύναμης, πλέον, οικονομικά και κοινωνικά παραπαίουσας Τουρκίας. Μερικές σημαντικές στιγμές του πολιτικού εγκλωβισμού από τις μεθοδεύσεις των κεμαλοϊσλαμιστών δεν διαφεύγουν την προσοχή της διεθνούς πολιτικής, ενθυμούμενοι κυρίως αποφάσεις του:

• Να εγκαταλείψει όλες τις πολιτικές του επιλογές, που το 2000 τον κατέτασσαν μεταξύ των πολλά υποσχόμενων μουσουλμάνων ηγετών και μεταξύ των σημαντικών εμπνευστών του πολιτικού Ισλάμ.
• Να εμπλέξει την πολιτική με τη θρησκεία, μοντέλο Ιράν, αντίθετα με όσα τον είχε διδάξει ο μέντοράς του κ. Φετουλάχ Γκιουλέν, σημερινός επικηρυγμένος αντίπαλος του κ. Ερντογάν.
• Να ηγηθεί του ισλαμικού κόσμου συγκρουόμενος με τη Σαουδική Αραβία και θεωρώντας ότι η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αποκτούσε σημαντικό και ιστορικό προσκύνημα, που του επιτρέπει να ανταγωνίζεται με το μέγα μοναστήρι της Ορθοδοξίας τον κουστωδό των μεγάλων ισλαμικών προσκυνημάτων.

Όλες τις επιλογές επέβαλλε με τον τρόπο που διαχρονικά γνωρίζει το βαθύ κεμαλικό στρατοκρατικό κατεστημένο, που άλλαξε μορφή και ασπάστηκε τις πολιτικές επιλογές ώστε ο κ. Ερντογάν να νιώσει πανίσχυρος, αλλά αδύναμος στον έλεγχο των βαθύτατων επιλογών ενός προβληματικού, φύλαρχου παρακράτους.

Απέναντι σε όλους

Η Τουρκία βρέθηκε απέναντι στη διεθνή κοινότητα, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., και το παρακράτος πανηγυρίζει διότι έχει όλη την εξουσία και τους μηχανισμούς στην Τουρκία, και ο κ. Ερντογάν ακόμη πιστεύει ότι κυριαρχεί στο πολιτικό παιχνίδι.

Το χειρότερο όλων όμως εναπόκειται στο γεγονός ότι η αντιπολίτευση στη χώρα δεν προσφέρει διαφορετικές προτάσεις και το χείριστο όλων ότι διεθνείς παράγοντες και αναλυτές εκτιμούν πως η απομάκρυνση του κ. Ερντογάν από την εξουσία θα μεταβάλει την πολιτική, εσωτερική και διεθνή, της Τουρκίας. Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι η τουρκική πολιτική αντλεί εμπειρίες από την οθωμανική αυτοκρατορία και ακόμη και σήμερα τις μετατρέπει σε πολιτική έκφραση, σύμφωνα με τις απολύτως δογματικές αρχές και τα «βέλη του Κεμαλισμού».

Η καταβαράθρωση, οικονομική και κοινωνική, στην Τουρκία συνεχίζεται καθημερινώς, παρά τη συμπαράσταση, έμπρακτη και ουσιαστική, των μουσουλμανικών κυβερνήσεων, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ, με ισχυρές οικονομικές συνδρομές στην παραπαίουσα τουρκική οικονομία, τις νεότερες πολιτικές προσεγγίσεις προς τη Σαουδική Αραβία και βεβαίως την κατανόηση ανοχής της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ σε αντίθεση με την πιεστική έως καταναγκαστική σχέση που διαμορφώθηκε και εξελίσσεται με τη Ρωσία.

Χωρίς διέξοδο

Ενώ ο Πρόεδρος Ερντογάν ως πολιτικός με εμπειρία αναζητά διεξόδους, αποδεκτές από τη διεθνή κοινότητα, το ισχυρό βαθύ και σκοτεινό κεμαλικό κατεστημένο σε μία περίεργη συνεργασία με τους ακροτάτους ισλαμιστές, που κυριαρχούν σήμερα στις υπηρεσίες, τα υπουργεία και τις δομές ασφάλειας – πληροφοριών του, πιέζει επιδιώκοντας πόλωση με την Ελλάδα. Με προκλητικές ενέργειες στρεφόμενες κατά της κυριαρχίας κρατών της Ε.Ε. και «γκρίζες» συλλήψεις Ελλήνων πολιτών, όπως συνέβη με Αμερικανούς, Γερμανούς και άλλους δυτικούς υπηκόους.

Σύμβουλοι και συνεργάτες, διαφορετικής αντίληψης αυτών που ιδεολογικά ασπάζεται και προωθεί ο Πρόεδρος Ερντογάν και ο κ. Καλίν, προσπαθούν να καταλάβουν θέση προνομιακή στο σκληρό παιχνίδι της διαδοχής, έστω και αν η εκλογική συντριβή του Προέδρου της χώρας τους ακόμη δεν επιβεβαιώνεται. Με την αγωνία της πολιτικής τους εξέλιξης εμπλέκουν τις Ένοπλες Δυνάμεις σε διεθνείς συγκρούσεις, που φέρνουν πίσω στην Τουρκία νεκρούς και ανάπηρους στρατιωτικούς, στρέφοντας σκόπιμα την κοινή γνώμη κατά του ηγέτη της χώρας τους.

Απέναντι στο πολιτικό αδιέξοδο που έχει περιέλθει ο γείτονας και ΝΑΤΟϊκός σύμμαχος η Ελλάδα προωθεί προσεκτική πρόταση αμοιβαίου σεβασμού και διακριτικής συνεργασίας, ώστε ο συνομιλητής να παραμείνει με εμπιστοσύνη στον διάλογο, διερευνητικό ή δομικό, όπως θέλετε να τον αποκαλείτε, προκειμένου να αντιληφθεί ότι απαιτείται ηρεμία και στήριξη της ευρωατλαντικής στρατηγικής για να αντιμετωπισθεί άμεσα η πρόκληση μιας ευρύτερης ένοπλης σύγκρουσης

Για μία φορά ακόμη οι μηχανισμοί καταπίεσης και εκφοβισμού προέβησαν σε παράνομη σύλληψη με πρόφαση, όπως πιθανολογείται, την κατασκοπεία, για να εξαναγκάσουν συζήτηση στην ανορθολογική βάση άλλων υπηρεσιών και όχι του διεθνούς δικαίου, επειδή στην Ελλάδα καταδικάστηκαν πολίτες που αποδεδειγμένα και με αμοιβή ασκούσαν κατασκοπεία ανοιχτών δυνατοτήτων.

Σενάρια υπηρεσιών

Η Τουρκία θα ισχυρίζεται και θα δημοσιοποιεί ότι η Ελλάδα παρεμβαίνει με τρόπους απαράδεκτους εις βάρος της πολιτικής σταθερότητας της τουρκικής κυβέρνησης. Το σενάριο των τουρκικών υπηρεσιών που επιβάλλεται στον Πρόεδρο προβάλλει ότι Έλληνες κατάσκοποι δραστηριοποιούνται σε συμμαχική χώρα.

Την προσφιλή του τακτική, που το τουρκικό κράτος αξιοποιεί σε βάρος φίλων, συμμάχων και αντιπάλων, θεωρεί ότι μπορεί να τη στρέφει κατά χωρών που χρόνια υφίστανται την απαράδεκτη αυτή πρακτική των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.

Όταν η Τουρκία θεώρησε ότι τα αποκλειστικά συμφέροντά της επιβάλλουν τον πολιτικό διασυρμό του οίκου των Σαούντ ανακοίνωσε διαλόγους και δημοσίευσε σκηνές που είχε παρανόμως καταγράψει μέσα από το Προξενείο. Η καταπάτηση κάθε διπλωματικής και Προξενικής Συμφωνίας της Βιέννης επιβεβαιώνει τη συνεχή παραβίαση κάθε αρχής δικαίου.

Με άνεση και εύκαμπτη συνείδηση απέναντι στη διεθνή δέσμευση η Άγκυρα των κεμαλιστών, σοσιαλιστικού προσανατολισμού, εισβάλλει και κατέχει παρανόμως τμήμα της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στη συνέχεια, θεωρώντας ότι η παρανομία δημιουργεί δίκαιο, δηλώνει ανερυθρίαστα ότι δεν αναγνωρίζει ανεξάρτητο κράτος – μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Προσφάτως σε ένα ακόμη βήμα απόγνωσης ανακοίνωσε ότι θα φέρει σε ΝΑΤΟϊκή συζήτηση για θέμα που αφορά τη διεύρυνση της ατλαντικής συμμαχίας το θέμα αναγνώρισης των Κατεχομένων, παρότι δεν αποτελούν έδαφος χώρας – μέλους εκτός ΝΑΤΟ.

Ελληνική ψυχραιμία

Η ψυχραιμία της ελληνικής κυβέρνησης είναι πραγματικά πολιτικά αξιοσημείωτη. Απέναντι σε έναν ηγέτη που επιλέγει να προσαρμοσθεί στις πιο ακραίες εισηγήσεις του βαθέος κράτους, επειδή ενδόμυχα πιστεύει ότι με τον τρόπο του κερδίζει πολιτικό χρόνο για να αποκαθηλώσει τον ιδεολογικό και πολιτικό του αντίπαλο, τον Κεμάλ Ατατούρκ, ο κ. Μητσοτάκης αξιοποιεί όλα τα διπλωματικά πλεονεκτήματα που δημιούργησε μεθοδικά η μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Ξεπερνώντας στερεότυπα και προκαταλήψεις, υπενθυμίζει στους συνομιλητές εντός Ελλάδος, αλλά και πέρα από τα σύνορά μας, ότι παρά την εσωτερική πίεση που δημιουργείται από όλες τις πτέρυγες του Ελληνικού Κοινοβουλίου, εξ αιτίας της τουρκικής προκλητικότητας, η προώθηση των εθνικών συμφερόντων της χώρας συμπίπτει με τις συνολικές γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.

Πέραν όμως των επιλεγμένων και προσεκτικών κινήσεων τακτικής τις οποίες απαιτεί και προωθεί διά των αρμοδίων υπουργείων ο πρωθυπουργός της χώρας, αναπτύσσονται ουσιαστικές πολιτικές επενδύσεων σε στρατηγικούς τομείς των ελληνικών προτεραιοτήτων στην αμυντική βιομηχανία, τα λιμάνια, τις νέες τεχνολογίες, που αναδεικνύουν τον ρόλο της Ελλάδας. Πολλές ήπιες δράσεις, ορισμένες φορές υψηλής επένδυσης κεφαλαίου, αναβαθμίζουν καθημερινά την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, την επενδυτική αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη στην πολιτική της σταθερότητα.

Ιστορικά διδάγματα

Η πραγματικότητα μέσα στην οποία κινούμαστε μας επιτρέπει να απορούμε για την πίεση που ασκείται με πρόταση πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Η ιστορία διδάσκει ότι όταν μία κυβέρνηση αυτοδύναμη, της οποίας ο ηγέτης δεν αμφισβητείται, επιλέξει για λόγους που δεν συμπίπτουν με τις αγωνίες και τις προσδοκίες της κοινωνίας να προσφύγει πρόωρα στις κάλπες, τότε αποσταθεροποιεί τη διεθνή εικόνα της χώρας και αποδομεί τη διεθνή της αξιοπιστία, επειδή:

1. Επιλέγεται, τη στιγμή που το σύνολο των χωρών αναζητά σταθερά σημεία αναφοράς και συνεργασίας, από το πολιτικό δυναμικό της χώρας εγκλωβισμός σε εκτιμήσεις, που δεν ανταποκρίνονται στις διεθνείς προκλήσεις και τις ανάγκες για διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και σταθερότητας.
2. Δημιουργούνται διοικητικές καθυστερήσεις και κρατική δυσλειτουργία, που δυσαρεστεί τον πολίτη και τον στρέφει κατά του κυβερνώντος κόμματος.
3. Αποδυναμώνονται συνολικοί χειρισμοί για την αντιμετώπιση εθνικών προκλήσεων ή επεισοδίων περιστασιακών, όπως η αυθαίρετη σύλληψη του Έλληνα πολίτη από τις τουρκικές αρχές.
4. Αναστέλλονται προγραμματισμένες επενδύσεις και αμυντικά προγράμματα, που αποσκοπούν στην οικονομική ενίσχυση της χώρας και στην αμυντική της θωράκιση.
5. Χάνονται ευρωπαϊκά προγράμματα, κυρίως όσα δεν έχουν απορροφηθεί μέχρι το τελευταίο τετράμηνο του έτους.
6. Κλονίζεται η αξιοπιστία των πολιτικών, όταν το εκλογικό σώμα διαπιστώνει ότι, ενώ δεν συντρέχουν λόγοι που προβλέπει το σύνταγμα για προκήρυξη πρόωρων εκλογών, οι πολιτικοί, κυρίως του κυβερνώντος κόμματος και μαζί τους η διοίκηση, «κατεβάζουν τα μολύβια εργασίας» και αντ’ αυτού πολιτικολογούν.
7. Διαπιστώνουν οι εκλογείς ότι η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει τον εύκολο δρόμο των πρόωρων εκλογών παρότι δεν προσφέρει δομημένες προτάσεις αντιμετώπισης του αυξημένου κόστους της ενέργειας, των υψηλών τιμών των προϊόντων, της ανεργίας, του πληθωρισμού και των διεθνών προκλήσεων.

Η επίκληση πρόωρων εκλογών μάλλον φέρνει τη χώρα στο περιθώριο πολλών και σημαντικών διεθνών αποφάσεων με πιθανό αποτέλεσμα να μεταβληθούμε από σημαντικοί και αξιόπιστοι συνομιλητές του διεθνούς περιβάλλοντος σε απλούς και αδύναμους παρατηρητές των εξελίξεων.

Διαβάστε επίσης:

Ο Ερντογάν δεν «έπαιξε» με τα νησιά

Συντάξεις – Αναδρομικά: Δεν επιστρέφονται επικουρικές και δώρα

Τα τρία «αγκάθια» του καλοκαιριού