Υπάρχει αισιόδοξο σενάριο για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία; Κάποιοι Έλληνες διπλωμάτες θεωρούν πως υπάρχει ένα τέτοιο σενάριο και μάλιστα έχει ήδη δρομολογηθεί η υλοποίησή του μέσα στο επόμενο εξάμηνο. Μεταφέρουμε στις γραμμές που ακολουθούν τα όσα μας είπαν και περιμένουμε την επιβεβαίωση ή τη διάψευσή τους…

Μια μέρα πριν από τη φιέστα που οργάνωσε ο Πούτιν για την ενσωμάτωση στη Ρωσία των περιοχών της ανατολικής Ουκρανίας που έχει καταλάβει ο ρωσικός στρατός, «άγνωστοι» κατέστρεψαν τμήματα των υποθαλάσσιων αγωγών Νord Stream 1 και 2 που εφοδίαζαν με φυσικό αέριο τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η εν λόγω θεαματική δολιοφθορά, που απαιτεί εξελιγμένες επιχειρησιακές δυνατότητες, εκλήφθηκε από πολλούς αναλυτές (ανάμεσά τους και Αμερικανούς) ως προκαταβολική απάντηση της Ουάσιγκτον στην επίσημη επέκταση της Ρωσίας προς τα δυτικά ενσωματώνοντας τα ουκρανικά εδάφη.

Κατά μια άλλη οπτική, η φιέστα της προσάρτησης των εδαφών από τη Ρωσία από τη μια και η θεαματική ανατίναξη των αγωγών από την άλλη αποτελούν τις τελευταίες κινήσεις των πρωταγωνιστών (Ρωσίας και ΗΠΑ) του πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης:

• Η Μόσχα διακήρυξε με πανηγυρικό τρόπο την επιτυχία της. Μπορεί να μην κατάφερε το 100% του στόχου της, ωστόσο κατέλαβε μια ζώνη εδαφών που αντιστοιχούν σχεδόν στην έκταση της Ελλάδας. Μάλιστα στα εν λόγω εδάφη υπάρχουν μεγάλες βιομηχανικές υποδομές και τεράστιες αγροτικές εκτάσεις.
• Η Ουάσιγκτον (βλέποντας να τινάζονται οι υποθαλάσσιοι αγωγοί φυσικού αερίου στον αέρα) υπενθύμισε στους Ευρωπαίους «συμμάχους» της (κατά κύριο λόγο στη Γερμανία) ότι η όποια προσπάθεια μελλοντικής σύσφιγξης των σχέσεών τους με τη Ρωσία έχει ένα όριο που δεν μπορεί να παραγνωρίζει τα αμερικανικά συμφέροντα.

Τώρα η Ουάσιγκτον, αφού κατάφερε μέσω του πολέμου στην Ουκρανία να εξαρθρώσει το ευρωπαϊκό ενεργειακό μοντέλο και να περιορίσει τη ρωσική μονοπωλιακή πρόσβαση στην ενεργειακή αγορά της Ευρώπης, επανασυνδέοντας ταυτόχρονα τους «φιλόδοξους» Γερμανούς στο αμερικανικό άρμα, είναι έτοιμη να ασχοληθεί με τον πραγματικά μεγάλο της αντίπαλο, την Κίνα.

Για να επικεντρωθεί σ’ αυτόν τον στόχο η Ουάσιγκτον είναι προφανές ότι χρειάζεται μια «παγωμένη» κρίση στην Ευρώπη, την οποία θα εξασφαλίσει η υπογραφή μιας εκεχειρίας μεταξύ Μόσχας και Κιέβου. Με αυτόν τον τρόπο οι «ανακουφισμένοι» Ευρωπαίοι, δεμένοι ακόμη πιο σφιχτά στο αμερικανικό άρμα, θα είναι ευκολότερο να ακολουθήσουν τους αμερικανικούς τυχοδιωκτισμούς στην Ασία.

Όσο για τον Ζελένσκι… Δεν θα είναι αυτός που θα πιει το ποτήρι του συμβιβασμού που συνεπάγεται η υπογραφή ανακωχής έχοντας χάσει το 10% των εδαφών της χώρας.

Έχοντας παίξει τον ρόλο του, πιθανότατα θα πάει κάπου ζεστά να γράψει τα απομνημονεύματά του.

Διαβάστε επίσης:

Στις εκλογές με όπλο το έργο μας

Ο εγκληματίας με το μποτοξαρισμένο πρόσωπο!

Η Οδηγία ΕΕ για Επαρκείς Κατώτατους Μισθούς είναι γεγονός – Γρήγορα να γίνει και εθνική νομοθεσία