Ξαφνικά έπιασε ο πόνος το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ασχολήθηκε με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει από το 2019 μόνη της η Ελλάδα εξαιτίας της τουρκικής «απόβασης» στη Λιβύη.

Το όψιμο ενδιαφέρον του Ευρωκοινοβουλίου, προφανώς, ουδεμία σχέση έχει με την έκφραση της οφειλόμενης κοινοτικής αλληλεγγύης. Περισσότερο έχει να κάνει με την αλλαγή των ενεργειακών δεδομένων μετά τη ρωσική εισβολή και την ενεργειακή πείνα που απειλεί την Ε.Ε. εξαιτίας της απόφασης για απεξάρτηση από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες.

Υπ’ αυτήν την έννοια το παράνομο, από πολλές απόψεις, και ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο, με το οποίο η Άγκυρα αποκτά πρόσβαση σε μια ελπιδοφόρο δεξαμενή ενεργειακών πόρων στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης και Λιβύης, υπονομεύει τις δυνατότητες της Ε.Ε. να εξασφαλίσει την κάλυψη μεγάλου μέρους των ενεργειακών της αναγκών με τη διαχείριση των αποθεμάτων που απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχουν στην ελληνική ΑΟΖ στη συγκεκριμένη περιοχή.

Το ψήφισμα που υιοθέτησε με μεγάλη πλειοψηφία (454 ψήφους υπέρ, 130 κατά και 54 αποχές) το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί τις λιβυκές αρχές να προχωρήσουν σε ακύρωση του μνημονίου συμφωνίας Τουρκίας – Λιβύης του 2019 για την οριοθέτηση θαλάσσιων περιοχών στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Επίσης στο ίδιο ψήφισμα οι Ευρωπαίοι ζητούν από τις αρχές της Τρίπολης να μην εφαρμόσουν καμία ρήτρα που περιλαμβάνεται στη συμφωνία για τους υδρογονάνθρακες, η οποία υπεγράφη στις 3 Οκτωβρίου 2022 και προβλέπει παράνομες δραστηριότητες γεώτρησης στις ΑΟΖ τρίτων χωρών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Κύπρου και της Ελλάδας.

Αν και από το εν λόγω ψήφισμα δεν προκύπτουν υποχρεώσεις που θα πρέπει να σεβαστούν τα εμπλεκόμενα (λιβυκές αρχές και τουρκική κυβέρνηση) μέρη, είναι προφανές ότι οι ευρωπαϊκές συστάσεις θα ληφθούν σοβαρά υπόψη και ενδεχομένως θα προκαλέσουν αντιδράσεις, κατά κύριο λόγο από την Άγκυρα.

Η Τουρκία, θα πρέπει να σημειωθεί, και πριν από την υιοθέτηση του ψηφίσματος ήδη έχει στρέψει τα πυρά της και κατά των Ευρωπαίων, οι οποίοι, σύμφωνα με τις διατυπώσεις Τούρκων αξιωματούχων (συμπεριλαμβανομένου και του Ερντογάν), παρασύρονται από Ελλάδα και Κύπρο αγνοώντας τα τουρκικά συμφέροντα στην περιοχή.

Είναι προφανές ότι το προσεχές διάστημα οι τουρκικές αντιδράσεις θα ενταθούν και οι προκλήσεις εναντίον των κρατών – μελών της Ε.Ε. (δηλαδή της Ελλάδας και της Κύπρου) θα πολλαπλασιαστούν.

Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει: είναι: Μέχρι ποιο βαθμό είναι οι Ευρωπαίοι διατεθειμένοι να προστατέψουν τα ελληνικά / κυπριακά και κατ’ επέκταση ευρωπαϊκά συμφέροντα από την κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα;

Ενδεχομένως η απειλή της ενεργειακής πείνας να υποχρεώσει, τελικά, τους Ευρωπαίους να πράξουν το αυτονόητο…

Διαβάστε επίσης:

Σκύρος: Υπάρχει ακόμα ελπίδα!

Το οικογενειακό «καλάθι» είναι πλέον πολύ μικρό

Ανοιχτό το ενδεχόμενο για πρόσθετα μέτρα στήριξης