Επί ΣΥΡΙΖΑ όταν ο τότε υπουργός Νίκος Παππάς έκανε ορισμένες λάθος επιλογές – όπως αποδείχτηκε τουλάχιστον σε μία απ’ αυτές και με τη σφραγίδα του ΣτΕ – και δεχόταν μεγάλη πίεση και επιθέσεις από παντού, είχαμε γράψει ότι «βρήκανε τον… παπά να θάψουν καμιά δεκαριά».

Ένα δεύτερο λάθος της νέας ηγεσίας, είναι η έλλειψη ομοιογένειας εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας αλλά και στο επίπεδο των στελεχών.

Ορισμένοι βουλευτές εκφράζουν καμιά φορά εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις από τον πρόεδρο του κόμματος, παρεκκλίνοντάς από την κεντρική γραμμή δημιουργώντας έτσι σύγχυση και λαβές για σχόλια και επικρίσεις.

Ο μικρομεγαλισμός σε ορισμένες τοποθετήσεις του αρχηγού – σύνηθες τα τελευταία χρόνια στο «μικρό» ΠΑΣΟΚ – δημιουργεί σύγχυση, ερωτηματικά και έλλειψη μιας σταθερής στρατηγικής για τον εκλογικό στόχο.

Στο μότο «δεν στηρίζουμε για πρωθυπουργό, ούτε τον Μητσοτάκη ούτε τον Τσίπρα» οι ίδιοι απαντούν, «τον πρωθυπουργό τον επιλέγει ο λαός και όχι ο Ανδρουλάκης».

Πέρα από τα ζητήματα επικαιρότητας, όπως αυτά έχουν προκύψει (υποκλοπές, κ.λπ.), δεν είναι πολιτικά ορθό να προκαθορίζεις ποιος θα είναι πρωθυπουργός της χώρας, ακόμα και με την ψήφο σου, όταν ο λαός έχει επιλέξει το πρώτο κόμμα άρα και τον πρόεδρό του για πρωθυπουργό. Τι θα πει είναι δικαίωμα του Ανδρουλάκη; Δικαίωμα του είναι να θέσει πολιτικούς όρους μέσα από μια προγραμματική διακήρυξη για το πώς βλέπει την συνεργασία με το πρώτο κόμμα -αν αυτό χρειαστεί- και όχι εκ των προτέρων αποκλεισμοί.

Με τον τρόπο αυτό, ψαλιδίζει την δυναμική του στην κάλπη της δεύτερης Κυριακής – δηλαδή μετά την απλή αναλογική- αφού περιορίζει τα χαρτιά του για μια πρόταση διακυβέρνησης.

Ένα άλλο ζήτημα που δεν διαμορφώνει την καλύτερη εικόνα για «το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας», είναι τα πολλά πρόσωπα από το παρελθόν στα ψηφοδέλτια που ετοιμάζονται.

Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιοι παράγοντες που είτε έχουν αποδοκιμαστεί εκλογικά είτε πολιτικά ανήκουν στο παρελθόν.

Βέβαια το γεγονός ότι σε ένα κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ, ηγείται ένας νέος άνθρωπος, με διαρκή και αξιόλογη πορεία στο Ευρωκοινοβούλιο, γνώστης του κομματικού συστήματος, με διαφορετικές προσεγγίσεις για τα ευρωπαϊκά θέματα, με σταθερές απόψεις για τα εθνικά θέματα, είναι ένα παρήγορο γεγονός, που θα εκτιμηθεί σε ένα βαθμό από τους ψηφοφόρους του κεντρώου χώρου.

Αλλά οι σωστές ή λάθος κρίσεις που διατυπώνουμε, στο τέλος στην κάλπη θα κριθούν.

Υ.Γ: Όταν ένας πρόεδρος κόμματος δηλώνει δημοσίως δεξιά-αριστερά ότι «δεν θα τον καθοδηγήσουν τα συμφέροντα την επόμενη μέρα των εκλογών» δεν χρειάζεται να κάνει βόλτες και κουβέντες στα γραφεία τους.

Διαβάστε επίσης:

Το high tech Μουντιάλ, ο Εμίρης προξενητής του Ερντογάν, τα θύματα των αγώνων και οι «σοβαροί» που άκουγαν τον Κώστα Καραμανλή

Στον ΣΥΡΙΖΑ, μονά-ζυγά ο Τσίπρας βγαίνει

Και όμως, «δεν είναι μόνο η οικονομία, ηλίθιοι»