Παρά τον εξαιρετικά αρνητικό συσχετισμό στη χώρα μας και διεθνώς, για δεύτερη φορά μέσα σ ένα μήνα, πάνω από 400.000 άνθρωποι ψήφισαν ΚΚΕ, περίπου 100.000 περισσότεροι από το 2019.   

Οι εκλογές του Ιούνη επιβεβαίωσαν ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ σε ψήφους, ποσοστά και έδρες, δεν οφείλεται σε κάποια ευνοϊκή συγκυρία, αλλά στους ισχυρούς δεσμούς του ΚΚΕ με τον λαό. Πρόκειται για δεσμούς σφυρηλατημένους στους αγώνες των προηγούμενων χρόνων κόντρα στην δίνη των μνημονίων, κόντρα στην απογοήτευση και τη διάψευση των προσδοκιών, κόντρα στη λογική του “δεν υπάρχει εναλλακτική” που υπηρέτησαν με αυταπάρνηση οι  δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας -με πιο πρόσφατη την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Το 2012, όταν το κόμμα μας έχασε τη μισή εκλογική του δύναμη, διαχωρίζοντας τη θέση του από τον θολό «αντιμνημονιακό» χυλό, είχαμε εκτιμήσει ότι θα ξανασυναντηθούμε στους αγώνες. Και συναντηθήκαμε.

Στην πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, στους αγώνες για την παιδεία και την υγεία του λαού, ενάντια στην καταστολή, ενάντια στους πλειστηριασμούς σπιτιών και μικρομάγαζων, στις κινητοποιήσεις ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών, στα εργοδοτικά εγκλήματα σε χώρους δουλειάς, στο διαρκές έγκλημα ενάντια σε μετανάστες και πρόσφυγες… Γιατί έτσι χτίζεται η ενότητα. Από τα κάτω. Στις γειτονιές, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς. Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ είναι εντολή, συμμετοχή και κάλεσμα μαζί.

Εντολή να μπει μπροστά για την αναζωογόνηση του κινήματος, να οργανώσει την πάλη, να ασκήσει μαχητική 100% λαϊκή αντιπολίτευση μέσα κι έξω από τη Βουλή. Αλλά και κάλεσμα προς όσες και όσους δεν “κοκκίνησαν” την κάλπη, να συμπορευτούν μαζί μας στους μεγάλους και δύσκολους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

Δεν υπάρχει άλλος καιρός για χάσιμο. Τα μέτωπα είναι πολλά και υπάρχουν λαϊκές δυνάμεις που αναγνωρίζουν -ακόμα κι αν δεν το ψηφίζουν- ότι οι αξίες που εκπροσωπεί το ΚΚΕ, της μαχητικότητας, της συνέπειας, της εντιμότητας, είναι πολύτιμες για την επόμενη μέρα.

Η σημειολογία με τα «σηκωμένα μανίκια» των υπουργών και η καρμπόν υπόσχεση για «σκληρή δουλειά», αντανακλά την πίεση που αισθάνεται η κυβέρνηση να ανταποκριθεί χωρίς καθυστερήσεις στις επιταγές της ΕΕ, στις δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, του ΝΑΤΟ, αλλά των μονοπωλιακών ομίλων που την ελέγχουν. Την ίδια πίεση αισθάνονται και τα άλλα αστικά κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, παρά τις επιμέρους διαφορές αλλά και τις εν εξελίξει διεργασίες στη σοσιαλδημοκρατία, κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ, κινούνται στην ίδια με τη ΝΔ γραμμή πλεύσης. Την ίδια στιγμή, πρωτοκλασάτα στελέχη των δυο κομμάτων επικροτούσαν τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης κι εύχονταν να τα καταφέρει στο έργο της…  Ποιο έργο της;

Η σύνθεση της κυβέρνησης και οι προτεραιότητες του κάθε χαρτοφυλακίου δεν αφήνουν περιθώρια για παρανοήσεις. Ελληνοτουρκικά κι επώδυνες διευθετήσεις σ’ ένα Αιγαίο-ΝΑΤΟϊκή λίμνη και αύξηση των αμυντικών δαπανών στη σκιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Προαπαιτούμενα για την εκταμίευση των δις του Ταμείου Ανάκαμψης, όπως η φορολογική επέλαση με πρώτο στόχο τους μικρομεσαίους, το επιτελικό κράτος για διευκόλυνση επενδύσεων κι επενδυτών (η λειτουργία δικαστηρίων, η χωροθέτηση ΑΠΕ κλπ), η εξασφάλιση φθηνού κι αναλώσιμου εργατικού δυναμικού για τα έργα που δρομολογούνται κλπ.

Πλειστηριασμοί για την κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας και τη θωράκιση των τραπεζών, απέναντι σε μια ενδεχόμενη νέα κρίση. Επιστροφή στα ματωμένα πλεονάσματα, ακρίβεια και μειώσεις σε πραγματικούς μισθούς και συντάξεις, ενεργειακή φτώχεια ως κανονικότητα. Ολοκλήρωση της εμπορευματοποίησης στους ευαίσθητους τομείς του Πολιτισμού, της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας. 

Τα «σηκωμένα μανίκια» των υπουργών πρέπει να βρουν απέναντί τους ένα συμπαγές τείχος από τις υψωμένες γροθιές των πολλών. Των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας και των συνταξιούχων οργανωμένων στα σωματεία τους, σε συλλόγους, συνδικάτα, επιτροπές αγώνα. Αποφασισμένων να υπερασπιστούν τα σπίτια τους από τα κοράκια, τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους, να διεκδικήσουν ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, αξιοπρεπείς μισθούς, κάλυψη των αναγκών τους. Αποφασισμένων να πετάξουν τους φασίστες έξω από κάθε γειτονιά. Η ελπίδα για τον λαό είναι στη συμπόρευση με το ΚΚΕ. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ…

Αντί ΥΓ: Η καθίζηση του ενός πόλου του δικομματικού συστήματος που αυτοπροσδιορίζεται ως κεντροαριστερός, με ταυτόχρονη ενίσχυση του άλλου πόλου που αυτοπροσδιορίζεται ως κεντροδεξιός, δεν αποτελεί από μόνη της κριτήριο για τον συσχετισμό δυνάμεων. Η είσοδος στη Βουλή ναζιστικών-φασιστικών κι ακροδεξιών σχηματισμών, είναι εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη που εκφράζει την ανάγκη του συστήματος να ανασύρει από τα «λαγούμια» τους τα μαντρόσκυλά του, τέτοιες δυνάμεις που όλο το προηγούμενο διάστημα φρόντισε να υπερπροβάλλει. Οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί, γιατί συνολικά τα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ συνεχίζουν να έχουν τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των λαϊκών στρωμάτων.

Τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας (ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ΠΑΣΟΚ) ευθύνονται όχι μόνο για την αντιλαϊκή πολιτική, την οποία στήριξαν, αλλά και για την απογοήτευση που διαχρονικά καλλιεργούν με όχημα την λογική που μικρότερου κακού.

Εμείς καλούμε όσους όσοι απογοητεύτηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ παλιότερα, να μην περιμένουν τίποτα θετικό από τις διεργασίες για την αναστήλωση της σοσιαλδημοκρατίας, η οποία μόνο νέες ψευδαισθήσεις και αυταπάτες μπορεί να δημιουργήσει, όπως δημιούργησε και στο παρελθόν. Τους καλούμε να πάρουν τη θέση τους αγώνες, μαζί μας, στον ελπιδοφόρο δρόμο της ανατροπής σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

 *Η Αφροδίτη Κτενά  είναι βουλευτής ΚΚΕ Β1΄Βόρειου Τομέα Αθηνών

Διαβάστε επίσης:

Δέκα μικρές πικρές αλήθειες για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα

Γιατί «αυτοί είναι» και δεν αλλάζουν!

Ανώριμη και εύθραυστη Δημοκρατία