Η 27^η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί από την Συνέλευση του ΟΗΕ ως Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος. Η άσκοπη και απερίσκεπτη αναφορά από τον οποιονδήποτε στο πιο αποτρόπαιο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας για πολιτικούς ή άλλους λόγους, δυστυχώς αποτελεί το πειστικότερο τεκμήριο ότι παρά τα 80 σχεδόν χρόνια που έχουν περάσει από τότε που αποκαλύφθηκαν τα αδιανόητα αυτά εγκλήματα, δεν έχουμε αντιληφθεί το μέγεθος και την ιδιαιτερότητά τους.

Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα διαπράχθηκε από τον πιο πνευματικό λαό της Ευρώπης με κορυφαία παράδοση στην φιλοσοφία, στη λογοτεχνία, στη μουσική και στις τέχνες. Μιλάμε για σοκ καθώς από την πιο πολιτισμένη κοινωνία διεπράχθη το πιο απεχθές έγκλημα της ιστορίας. Ένα έγκλημα δίχως πάθος. Δίχως το αποδεκτό ανθρώπινο πάθος στις συγκρούσεις. Εγκλημάτησε όχι μόνο με κρύο αίμα αλλά χρησιμοποιώντας την γερμανική μεθοδικότητα, ακρίβεια και αποτελεσματικότητα σε βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης. Έκανε τον άνθρωπο έναν… κατάλογο από μαλλιά, χρυσά δόντια, τιμαλφή αδειάζοντας τις τσέπες του, παπούτσια, ρούχα, οστά, λίπος, λάδι και υπολόγισε με χαρτί και μολύβι πόσο κοστίζει τι και πόσο πιο αποτελεσματικά θα εξαερωθεί το «μίασμα» χρησιμοποιώντας όλη τη γερμανική πνευματική παράδοση για να στηρίξει ότι ο Εβραίος είναι υπάνθρωπος, μια κατώτερη βαθμίδα ζωής που πρέπει να αφανιστεί…

Υπολόγιζαν και αξιολογούσαν τα θύματά τους με ανατριχιαστική ακρίβεια. Χρησιμοποιούσαν μεθόδους κάθετης παραγωγής θανάτου όπου το υποψήφιο θύμα γυμνωνόταν, παρέδιδε τα ρούχα του, κουρευόταν για να αξιοποιηθεί το μαλλί μαζί με τον ρουχισμό του στην υφαντουργία, αφαιρούσαν τα χρυσά δόντια για να τα λιώσουν και να αποκομίσουν το χρυσό που επένδυαν στην πολεμική τους βιομηχανία, χρησιμοποιούσαν ότι θεωρούσαν εκμεταλλεύσιμο από το ανθρώπινο σώμα υποβάλλοντας επιπλέον πολλά θύματά τους σε ιατρικά πειράματα, προκειμένου η ύπαρξη και ο θάνατός τους να αποφέρει το ανώτατο δυνατό κέρδος, να μην πάει τίποτα χαμένο…

Για αυτό σκέπτομαι ότι όταν αναφερόμαστε στο Ολοκαύτωμα, οφείλουμε να είμαστε όλοι ιδιαίτερα προσεκτικοί και να μην το επικαλούμαστε επί ματαίω. Αν δεν μπορούμε, δεν θα χάσει κάτι η ανθρωπότητα με τη σιωπή μας. Το αντίθετο: θα έχουμε προσφέρει με την σιωπή μας. Το Ολοκαύτωμα δεν είναι ούτε για αστειάκια, ούτε για σκιτσάκια, ούτε για εξυπναδούλες και χαριτωμενιές του στυλ: «Ευχαριστούμε το Άουσβιτς για την ευγενική παραχώρηση του στούντιο»…

Το να πέφτουμε θύματα από την… πολλή εξυπνάδα, δεν είναι πρωτοφανές. Εδώ, ωστόσο, δεν έχουμε να κάνουμε με αυτό το σύμπτωμα, του δωρεάν εξυπνάκια δηλαδή. Έχουμε να κάνουμε με ένα σύνθετο φαινόμενο κυρίως όμως με την έλλειψη συνείδησης πάνω σε βασικά αξιώματα ηθικής. Αυτή η χύμα διαδεδομένη αμετροέπεια και η σιγουριά, η θηριώδης αυτοπεποίθησή μας ότι η γνώμη μας είναι δημοκρατικό κεκτημένο και μπορούμε να ξεστομίζουμε ότι να ‘ναι (γιατί ανήκουμε στην ελίτ της γνώμης!), δημιουργεί μεγάλες παρεξηγήσεις. Όταν όμως δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις ότι το Άουσβιτς δεν ενδείκνυται για σαχλαμαρίτσες έχεις πρόβλημα όχι μόνο γνώμης…

Παρακάμπτοντας αυτό, ερχόμαστε στην περίπτωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κυρίου Κασσελάκη, ο όποιος επισκέφθηκε τον εμβληματικό τόπο του μαρτυρίου και έπεσε θύμα στιλιστικών παρατηρήσεων από γνωστή δημοσιογράφο στα social.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η δημοσιογράφος ενοχλήθηκε με τα ρούχα του Κασσελάκη σε συνδυασμό με το Άουσβιτς. Μέχρι στιγμής δεν έχω υπόψη μου κάποιο ενδυματολογικό πρωτόκολλο για το τι ένδυμα επιτρέπεται στην απόδοση τιμής στην μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Ούτε κατάλαβα πού υπήρξε το αστείο, το μεμπτό ή το άξιο ειρωνικού σχολιασμού για τα ρούχα που φορούσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δηλαδή, για να δείξει σεβασμό, έπρεπε να ντυθεί με ρούχα από τη λαϊκή για να φαίνεται macho αριστερός; Έπρεπε να φορά άπλυτο χιτώνιο με βρώμικα άρβυλα για να αποδώσει αυθεντικές τιμές; Αλήθεια, τι κρύβουν πίσω τους αυτές οι «χιουμοριστικές απόψεις»; Τι λαϊκή απογευματινή χυδαία επιθεώρηση είναι αυτή που ασκείται μερικές φορές από επαγγελματίες δημοσιογράφους διανοούμενους, –ες;

Πέραν του ότι τα ρούχα του Κασσελάκη ήταν αυθεντικά ενώ ο διανοουμενέ σχολιασμός… μαϊμού!

Διαβάστε επίσης:

Εργαζόμενοι συνταξιούχοι: Μία απαράδεκτη και τιμωρητική πρακτική των δημοσίων επιχειρήσεων

Τι πραγματικά θα δώσουμε για να πάρουμε τα F-35;

Μαξίμου και… προπαγάνδας (α)γωνία