Με φόντο την αυξανόμενη πίεση που δέχεται η μεσαία τάξη από το υψηλό κόστος ζωής και την εντεινόμενη φορολογική επιβάρυνση —ιδίως μέσω των έμμεσων φόρων— η κυβέρνηση επιχειρεί να επαναπροσεγγίσει ένα κοινωνικό στρώμα που διαχρονικά αποτέλεσε βασικό πυλώνα της πολιτικής της στήριξης. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε πως η επόμενη Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) θα είναι «στοχευμένη στη μείωση των φόρων για τη μεσαία τάξη», με τις όποιες παρεμβάσεις να τοποθετούνται χρονικά από το 2026 και μετά.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται να συνδέει τις σχεδιαζόμενες φορολογικές ελαφρύνσεις με τη διατήρηση της θετικής πορείας της ελληνικής οικονομίας, καθώς και με τις αξιολογήσεις από τους διεθνείς οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης. Παράλληλα, αφήνεται να εννοηθεί πως οι εξαγγελίες ενδέχεται να αναθεωρηθούν, εφόσον δεν επιτευχθούν οι στόχοι του κρατικού προϋπολογισμού. Η οριστικοποίηση των μέτρων τοποθετείται χρονικά στο τέλος του καλοκαιριού, όταν και αναμένεται να υπάρχει πιο «καθαρή εικόνα» για την πορεία των δημόσιων εσόδων.

Προβλεπόμενα μέτρα – Στοχευμένα ή αποσπασματικά;

Τα σενάρια που επεξεργάζεται το οικονομικό επιτελείο περιλαμβάνουν τα εξής:

1. Αναμόρφωση της φορολογικής κλίμακας για εισοδήματα μεταξύ 20.000–40.000 ευρώ, με στόχο τη διόρθωση αδικιών και τη σταδιακή αποφόρτιση των μεσαίων στρωμάτων. Συγκεκριμένα, εξετάζονται:
   • Η εισαγωγή ενός ενδιάμεσου συντελεστή μεταξύ 10.001 και 20.000 ευρώ (σήμερα η αύξηση από το 9% στο 22% είναι απότομη και δυσαναλογική).
   • Η αναθεώρηση του ορίου άνω του οποίου επιβάλλεται ο ανώτατος συντελεστής 44%, που σήμερα ισχύει για εισοδήματα πάνω από 40.000 ευρώ.
2. Μειώσεις στη φορολογία των ακινήτων, με επικέντρωση στους ιδιοκτήτες που δηλώνουν εισόδημα από ενοίκια. Συζητούνται τροποποιήσεις στην υπάρχουσα κλίμακα:
   • 15% για ετήσια εισοδήματα έως 12.000 ευρώ
   • 35% για το τμήμα από 12.001 έως 35.000 ευρώ
   • 45% για πάνω από 35.000 ευρώ
     Η πρόκληση παραμένει η διατήρηση της εισπρακτικής αποτελεσματικότητας του φόρου, χωρίς όμως να πλήττονται υπέρμετρα οι ιδιοκτήτες.
3. Μέτρα στήριξης για τη στεγαστική κρίση, όπως:
   • Επιδότηση επιτοκίων για ευάλωτους δανειολήπτες
   • Επιδότηση ενοικίου για χαμηλόμισθους νέους και νέα ζευγάρια
     Παρότι οι προθέσεις είναι θετικές, παλαιότερες παρόμοιες παρεμβάσεις έχουν δεχθεί κριτική για περιορισμένη αποτελεσματικότητα λόγω γραφειοκρατίας και αστοχίας στον σχεδιασμό.
4. Κούρεμα κατά 30% των τεκμηρίων διαβίωσης, ώστε να μειωθούν στρεβλώσεις που οδηγούν σε υπερφορολόγηση. Ιδιαίτερα για μισθωτούς και μικρομεσαίους επαγγελματίες, το υφιστάμενο σύστημα προκαλεί αδικίες καθώς φορολογούνται για εισοδήματα που δεν έχουν στην πραγματικότητα.
5. Μείωση ασφαλιστικών εισφορών κατά 0,5% το 2026. Η πρόβλεψη αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο γενικότερης προσπάθειας για μείωση του κόστους εργασίας, όμως η επίδρασή της κρίνεται περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα.

Η κριτική που διατυπώνεται εστιάζει στη χρονική απόσταση των παρεμβάσεων (2026), αλλά και στο αν τα μέτρα είναι δομικά και επαρκώς στοχευμένα ή αν πρόκειται για αποσπασματικές παρεμβάσεις χωρίς ουσιαστική αναδιανομή. Πολλοί εκτιμούν πως η μεσαία τάξη συνεχίζει να πληρώνει δυσανάλογο μερίδιο φόρων, χωρίς να συμμετέχει ισότιμα στα κοινωνικά μερίσματα και στα επιδόματα που κατά καιρούς διανέμονται.

Σε αυτό το πλαίσιο, η συζήτηση για ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση και επανακαθορισμό του ρόλου της μεσαίας τάξης στην οικονομική πολιτική παραμένει ανοιχτή — και κρίσιμη.

Διαβάστε επίσης:

Οργή συνταξιούχων για τα 250 ευρώ – «Επίδομα της ντροπής»

Πιερρακάκης: Στόχος να αποπληρώσουμε τα δάνεια του πρώτου μνημονίου δέκα χρόνια νωρίτερα

Χρηματιστήριο: «Γκρεμίστηκε» το φράγμα των 1.700 μονάδων – Υψηλά κέρδη «έσβησαν» τις απώλειες Απριλίου