Καλημέρα σας

Δύο… λευκούς καπνούς περιμένουμε αυτές τις μέρες.

Ο ένας είναι από την καμινάδα του Βατικανού, για να μάθουμε ότι «έχουμε Πάπα», καθώς η καθολική εκκλησία δια των Καρδιναλίων ψάχνει τον διάδοχο του Φραγκίσκου.

Ο άλλος από το Μαξίμου για τη δικογραφία των Τεμπών και το πώς θα χειριστεί η ΝΔ την περίπτωση του Κώστα Καραμανλή.

Εκτιμώ ότι η πρώτη δουλειά είναι απείρως πιο εύκολη από τη δεύτερη.

Για πλημμέλημα ή για κακούργημα; Κανονική προανακριτική ή φαστ τρακ διαδικασία και παραπομπή στο δικαστικό συμβούλιο; Με δική της πρόταση η κυβερνητική πλειοψηφία ή θα υιοθετήσει κάποια από την αντιπολίτευση;

Θα είναι όλες οι κινήσεις του Μαξίμου σε συνεννόηση με τον ίδιο τον πρώην υπουργό ή θα υπάρξουν «αποκλίσεις» στις γραμμές των δύο πλευρών;

Ο Μητσοτάκης φτιάχνει διεθνές προφίλ στον Χατζηδάκη

Αυτή η κουβέντα με τις… αντιπροεδρίες τις οποίες κάνει… συλλογή ο Κωστής Χατζηδάκης, έχει μεν μία εύθυμη πλευρά – είναι αντιπρόεδρος σε ΝΔ, κυβέρνηση και ΕΛΚ, πρόκειται μάλλον για ρεκόρ – αλλά αποκτά και ένα άλλο, ενδιαφέρον νόημα. Ένα νόημα που φάνηκε με τη σπουδή και την προσπάθεια του ίδιου του πρωθυπουργού να εκλεγεί ο Χατζηδάκης αντιπρόεδρος στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ο Μητσοτάκης πήγε στη σύνοδο του ΕΛΚ στην Ισπανία και έδωσε προσωπική μάχη για τούτο.

Τι είδαν πίσω από αυτό οι πιο… πονηρεμένοι; Ότι ο Κυριάκος σαν να θέλει επιμόνως να αποκτήσει διεθνές προφίλ ο Χατζηδάκης. Να δικτυωθεί, που λέμε. Και να πάρει έτσι… πόντους. Βλέπετε, αυτό το προφίλ το διαθέτει ο Νίκος Δένδιας – καθότι υπουργός Άμυνας τώρα και πριν Εξωτερικών – αλλά όχι τόσο ο Χατζηδάκης, αφού η θητεία του στην ευρωβουλή ήταν πριν πολλά, πολλά χρόνια.

Κρατάμε την ερμηνεία και βλέπουμε…

Ένας καφές για… διάβασμα

Αυτό το καινούργιο στο ΠΑΣΟΚ, με την ανασύνθεση του «πρωϊνού καφέ» προσπαθούν ακόμα να το αποκωδικοποιήσουν οι παρατηρητές των εξελίξεων στο Κίνημα.

Καλή ιδέα ο εμπλουτισμός, αλλά πιθανόν άργησε, καθότι το ΠΑΣΟΚ υποχωρεί εδώ και καιρό στις δημοσκοπήσεις. Όσοι μπουν τώρα θα είναι συνυπεύθυνοι για την περαιτέρω πορεία προφανώς.

Επίσης προκαλεί μία απορία γιατί προστέθηκαν ο Γερουλάνος και η Διαμαντοπούλου και όχι ο Δούκας. Η λογική είναι μάλλον ότι ο Χάρης ως δήμαρχος έχει άλλο ρόλο, ενώ ο Παύλος και η Άννα είναι αποκλειστικά στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής. Αλλά και πάλι, δεν χρειάζεται το κεντρικό επιτελείο έναν άνθρωπο ενός κορυφαίου θεσμού, όπως η αυτοδιοίκηση, στην οποία η κυβέρνηση ετοιμάζει διάφορους πειραματισμούς;

Οι νουνεχείς θα έλεγαν ότι είναι η Χαριλάου που χρειάζεται τη συμβολή ανθρώπων που κατέχουν καίριες θέσεις και όχι ο Δούκας μία συμμετοχή σε έναν «καφέ». Έτσι κι αλλιώς το δικό του στοίχημα είναι κυρίως στο δήμο της Αθήνας.

Το όριο του 5% και ποιους συμφέρει, πέραν της ΝΔ

Υπάρχει μία περίεργη φημολογία, για την οποία είναι νωρίς να διαπιστωθεί τι… φωτιά κρύβεται από πίσω. Ο… καπνός αφορά στον εκλογικό νόμο, που επανέρχεται ως θέμα σε κάποια κυβερνητικά πηγαδάκια. Σχεδόν όλοι βέβαια συμφωνούν ότι δεν είναι της παρούσης και εμφανίζουν την κυβέρνηση να παίρνει τις οριστικές αποφάσεις της πολύ αργότερα.

Ωστόσο το νεότερο σε αυτές τις φήμες είναι ότι η ιδέα για αύξηση του πλαφόν στο 5%, μπορεί να γοητεύσει όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον… ΣΥΡΙΖΑ. Ώστε να «τελειώσουν» σχήματα του 1% και του 2%.

Βλέπετε η πολυδιάσπαση στο χώρο της κεντροαριστεράς είναι πρώτα και κύρια «εφιάλτης» για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα του χώρου αυτού.

Τον Μητσοτάκη δεν τον ενοχλεί να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς σε δύο πόλους, καθώς η ΝΔ διατηρεί απόσταση ασφαλείας και αναμετράται με το δικό της πήχη – την αυτοδυναμία.

Βέβαια, για το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν θέματα, αφού άλλο είναι «συμφέρει» ένα νέος εκλογικός νόμος κι άλλο τον ψηφίζουμε με τον Μητσοτάκη.

Ζωή κατά Τσίπρα

Διαπιστώνω ότι τελευταία έχει υποχωρήσει κάπως η κόντρα Ζωής Κωνσταντοπούλου – ΚΚΕ. Δεν χρειάζεται και πολύ φυσικά για να φουντώσει πάλι, αλλά η Ζωή έχει άλλο μέτωπο που «φορτώνει»: Αυτό με τον Αλέξη Τσίπρα. Σε μία τελευταία συνέντευξή της επιτέθηκε στον πρώην πρωθυπουργό με αφορμή τα περί επιστροφής του με νέο κόμμα.

Ή κάτι «βλέπει» ή θεωρεί ότι επιτιθέμενη στον Τσίπρα αντλεί κι άλλους ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ…

Μαρία κατά Στέφανου και Πλακιάς κατά Φάμελλου

Μάλλον πρέπει να ξαναδεί το πώς ασχολείται με την υπόθεση των Τεμπών ο Στέφανος Κασσελάκης.

Ίσως να κρατήσει μία μεγαλύτερη – και ίση έστω – απόσταση από τους συγγενείς, που έχουν βγει μπροστά και έχουν μεταξύ τους διαφορετικές προσεγγίσεις για διάφορα ζητήματα, όπως η πυρόσφαιρα και το φορτίο του εμπορικού τρένου.  

Επειδή προφανώς ακούει κάποιους πιο πολύ από κάποιους άλλους, έφτασε στο σημείο να… ανακαλύψει ότι υπάρχει πρόβλημα με τα τρένα πανευρωπαϊκά. Πάλι καλά που δεν ζήτησε να σταματήσουν οι σιδηροδρομικές μεταφορές σε όλη την Ευρώπη δηλαδή.

Το λέω επειδή δεν είναι ούτε ευχάριστο, ούτε συμβατό να επικαλείται τους συγγενείς για τις κινήσεις που κάνει και την ίδια ώρα να τον επικρίνει η Μαρία Καρυστιανού με την οποία δεν κατάφερε, λέει, να επικοινωνήσει, λες και έπεσαν οι… τηλεπικοινωνίες!

–      Το τελευταίο που χρειάζεται αυτή η υπόθεση είναι να τσακώνονται στην κεντροαριστερά και ειδικά τα διάφορα κομμάτια του πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ τους. Το σημειώνω διότι στο μεταξύ ο Νίκος Πλακιάς, που διατηρεί άριστη σχέση με τον Κασσελάκη, επέκρινε τον Σωκράτη Φάμελλο.

Ρεύμα: Μειώσεις για την εικόνα, όχι για την τσέπη του καταναλωτή

«Καλές οι εξαγγελίες και οι “μειώσεις” στο ρεύμα, αλλά στην πράξη το μόνο που βλέπουμε είναι μια ξεπερασμένη τακτική επικοινωνιακής εξυπηρέτησης των κυβερνητικών ή εταιρικών συμφερόντων. Μπορεί η χονδρική τιμή να κατέβηκε κατά 20%, όμως η τελική τιμή για τον καταναλωτή παραμένει εγκλωβισμένη στο παιχνίδι της αγοράς και του ανταγωνισμού που, αντί να προστατεύει τον απλό άνθρωπο, απλώς προσπαθεί να εξασφαλίσει «τους καλούς πελάτες». Δηλαδή, εκείνους που πληρώνουν χωρίς να διαμαρτύρονται.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, οι «μειώσεις» δεν είναι παρά μια στρατηγική για να κρατήσουν τις εταιρείες ενέργειας και τις κυβερνήσεις αλώβητες από το βάρος της πραγματικότητας. Αν οι τιμές δεν πέφτουν πραγματικά στην λιανική, τότε τι ακριβώς κερδίζει ο καταναλωτής; Αξιοσημείωτο είναι ότι οι εταιρείες, μάλλον προτιμούν να ρίχνουν το βάρος σε προσεκτικά επιλεγμένα πελατολόγια, που ξέρουν ότι θα πληρώσουν χωρίς αντιρρήσεις. Οι υπόλοιποι; Πληρώνουν το τίμημα του μη “καλού” πελάτη.

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το ρεύμα ως εργαλείο επικοινωνίας, για να δείξει ότι κάνει κάτι για τους πολίτες, χωρίς στην πραγματικότητα να επιλύει το πρόβλημα. Η ουσία του μέτρου είναι λιγότερο σημαντική από το πώς παρουσιάζεται στον κόσμο.

Διαβάστε επίσης:

Την Παιανία θα επισκεφθεί την Παρασκευή ο Μητσοτάκης

Οργή για την απόλυση Γενιδούνια και πυρά κατά της Hellenic Train για το «καθεστώς σιωπής» – Σε τροχιά κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι 

Τσουκαλάς: «Να λειτουργήσει σε βάθος η προανακριτική για τον Καραμανλή, σε αντίθεση με τη μεθόδευση Τριαντόπουλου» (video)