Ο Αλέξης Τσίπρας επανήλθε στο αίτημά του να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της σύσκεψης που έκαναν οι πολιτικοί αρχηγοί την επομένη του δημοψηφίσματος το 2015.

Η αρχική διατύπωση του αιτήματος συνάντησε, ως αναμενόταν την άρνηση του προέδρου της Δημοκρατίας Κώστα Τασούλα, ο οποίος οχυρώθηκε πίσω από το γεγονός ότι ήταν άτυπη σύσκεψη, στην οποία δεν κρατούνται πρακτικά. Επίσης δεν τα έχει ζητήσει ουδείς άλλος. Άρα και ο ίδιος δεν έχει κανένα λόγο να εξετάσει την επιθυμία του κ. Τσίπρα.

Αλλά ο πρώην πρωθυπουργός επιμένει.

Διότι θεωρεί, όπως γράφει, ότι « δέκα χρόνια προπαγάνδας και διαστρέβλωσης της αλήθειας είναι αρκετά».

Και πιστεύει πως «έφτασε η στιγμή να αποτιμηθεί νηφάλια αυτή η ιστορική περίοδος. Ίσως η πιο δύσκολη για τον τόπο μας από τη μεταπολίτευση και μετά».

Παρατήρησα ότι η κυβέρνηση, ενώ όλη την ημέρα κωφεύει για τις αποκαλύψεις που έρχονται στο φως, τα ερωτήματα που τίθενται για εμπλεκόμενους υπουργούς της στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και για τη στενή σχέση με τους πρωταγωνιστές της δυσώδους υπόθεσης, αποφεύγοντας τις απαντήσεις, έκανε το απροσδόκητο (ή μήπως όχι;): Έσπευσε να απαντήσει ακαριαία στον κ. Τσίπρα. Σαν έτοιμη από καιρό ή σαν απελπισμένη από τα όσα τη βαραίνουν και την κυνηγούν εσχάτως, θέλησε να στήσει αμέσως τον καβγά με τον κ. Τσίπρα.

Για το 2015, για το δημοψήφισμα του ΟΧΙ, αλλά ΝΑΙ, τα capital controls, το… rebranding και άλλα ωραία, πλην αδιάφορα, ειδικά σήμερα και ειδικά μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα και την πρωτοφανή κρίση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση.

Αν δεν ήταν τόσο καταιγιστικές οι αποκαλύψεις – εξελίξεις για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, θα ήταν μία χαρά… ασίστ στην κυβέρνηση η παρέμβαση του κ. Τσίπρα.

Αλλά δεν γίνεται να μετατοπιστεί το ενδιαφέρον από το ένα θέμα στο άλλο.

Ούτε και να συνδυαστεί με όποιο τρόπο η γαλάζια διαφθορά, που αποκαλύπτεται τώρα με μία ιστορική αναδίφηση στο 2015. Το γαλάζιο πελατειακό κράτος είναι βαθύ και έρχεται από μακριά, αυτό έπαιξε κρίσιμο ρόλο στη χρεοκοπία του 2009, αλλά μέχρις εκεί. Και είναι σαφές ότι το «Μένουμε Ευρώπη» είναι για τα γαλάζια παιδιά ταυτόσημο με το «τα τρώμε ευρωπαϊκά» ή «τρώμε τα ευρωπαϊκά».

Τέλος η σύγκριση, τέλος η συσχέτιση των δύο υποθέσεων.

Αλλά τι ακριβώς θέλει ο Αλέξης Τσίπρας να ξαναγραφτεί για το 2015, που είναι τόσο επείγον ώστε να το θέτει εν μέσω καταιγίδας για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ;

Για το 2015 όλα είναι γνωστά. Ή έστω τα βασικά:

Η φιλότιμη, αν και καθόλου προετοιμασμένη τελικά, διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου απέτυχε. Ο ελιγμός με το δημοψήφισμα δεν πέτυχε, καθώς η τότε ηγετική ομάδα της ευρωζώνης, είτε δεν έλαβε καν υπόψη της το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού, είτε φοβήθηκε ακριβώς αυτή την έκφραση ενός λαού και ουσιαστικά έκανε, δια του Σόιμπλε, ένα “πραξικόπημα”, για να την τιμωρήσει.

Ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε να αποδεχθεί την ήττα και να υπογράψει ένα δυσβάστακτο τρίτο μνημόνιο, έστω κι αν το τελικό κείμενο ήταν ελαφρώς βελτιωμένο σε σχέση με την πρόταση Γιούνκερ. Το οποίο μνημόνιο ήταν αναπόφευκτο με τη δεδομένη αποτυχία των δύο πρώτων και το άθλιο «κόλπο» του Αντώνη Σαμαρά να παραδώσει τον Ιανουάριο τοy 2105, μία χώρα σε οικονομική ασφυξία. Αλλά αυτός που το υπέγραψε και πάντως δεν κατάφερε να το αποτρέψει ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Και μάλιστα να το ψηφίσει με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.

Ο κ. Τσίπρας ουδέποτε εξέτασε την έξοδο της χώρας από το ευρώ, αυτό ήταν ξεκάθαρο ήδη από τον Νοέμβριο του 2013. Κακώς του χρεώνουν ότι έπαιξε τη χώρα στα ζάρια και πως την έφτασε στο χείλος της εξόδου. Τέσσερις μέρες πριν το δημοψήφισμα διαβεβαίωσε (και διαμήνυσε) ότι δεν θα αποδεχθεί grexit. Κι έτσι “γύρισε” τις δημοσκοπήσεις που μέχρι τότε ήταν υπέρ του ΝΑΙ – βοήθησε και η εμφάνιση όλου του παλιού πολιτικού προσωπικού. Μπορεί λοιπόν να εξοργίζεται όταν του χρεώνουν πως διακινδύνευσε την έξοδο από την ευρωζώνη, αλλά τα πρακτικά της σύσκεψης δεν θα τον βοηθήσουν σε αυτό.

Μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών εκδόθηκε ένα κοινό ανακοινωθέν. Ήταν περισσότερο από σαφές και το τι είχε γίνει και τι θα γινόταν στη συνέχεια.

Διάλογοι του τύπου «Αλέξη μου», «Φώφη μου», «Σταύρο μου», «Βαγγέλη μου» είναι μόνο για παραπολιτικές στήλες, όπως εκείνα τα «Ανδρέας μου – Κώστα μου» του 1989 – 90 και όχι για να ξαναγραφτεί κάποια ιστορία.

Άλλωστε από εκείνους τους αρχηγούς, που πήραν μέρος στη σύσκεψη, μόνο ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να αποκτήσει ρόλο σήμερα.

• Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ήταν ουσιαστικά μεταβατικός αρχηγός της ΝΔ και είναι αμφίβολο αν θέλει να θυμάται τι έγινε τότε, αλλά σήμερα δεν έχει κανένα πρωταγωνιστικό ρόλο στο κόμμα του, παρά μόνο είναι ευρωβουλευτής.

• Η Φώφη Γεννηματά δεν είναι στη ζωή.

• Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι στην πολιτική.

• Ο Δημήτρης Κουτσούμπας είναι ακόμα γγ του ΚΚΕ, αλλά ουδείς περιμένει να δει κάτι διαφορετικό στις τοποθετήσεις του μέσα σε σχέση με τις έξω δηλώσεις του.

• Ο Πάνος Καμμένος ήταν τότε κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα προσπαθεί να αποκτήσει κάποια σχέση με το σύστημα Τραμπ, μήπως και επανέλθει στα πολιτικά πράγματα, από τα οποία απέχει χρόνια. Άρα δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε ο Ανδρουλάκης, ούτε η Κωνσταντοπούλου, έχουν κάποια ζέση και δεν πρόκειται έτσι κι αλλιώς να έλθουν σε δύσκολη θέση με τη συζήτηση που θέλει ο Τσίπρας. Άρα ποιο είναι το πραγματικό νόημα;

• Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας να αδικήθηκαν ή να πήραν υπερβολικά μεγάλο μέρος του βάρους που έπεσε στη χώρα όλη εκείνη την περίοδο. Δεν ήταν άμοιροι ευθυνών και οι ίδιοι, αλλά όντως «χρεώθηκαν» παραπάνω κόστος απ’ όσο τους αναλογούσε. Αλλά αυτό δεν γίνεται να αποτελεί «πολιτικό μέγεθος» για το σήμερα. Ούτε μπορούν οι εξελίξεις να περιμένουν μήπως ο Αλέξης Τσίπρας καταφέρει να γράψει με πιο δίκαιο τρόπο την ιστορία και έτσι να επανέλθει χωρίς εκείνες τις σκιές. Περισσότερα λάθη έκανε άλλωστε με τη διακυβέρνηση 2015-19 και την αντιπολίτευση 2019-23. Με βάση αυτά τον οδήγησε το εκλογικό σώμα στο 18% το 2023, παρά με ό,τι έγινε το 2105. Ας κοιτάξει να γράψει μία νέα ιστορία από δω και στο εξής – το αδιέξοδο της χώρας είναι ανυπόφορο με αυτή την κυβέρνηση, αλλά και με αυτή την αντιπολίτευση φοβάμαι – κι ας αφήσει το 2015 στην ευχέρεια των ιστορικών.

Διαβάστε επίσης:

Το αντιπολιτευτικό παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος δεν βολεύει το ΠΑΣΟΚ

Ο ελληνικός λαός να απαιτήσει την απεμπλοκή της χώρας μας από τους πολέμους!

Το νέο γήπεδο του ΠΑΟΚ και η ανισότητα με την Αθήνα για τη χρηματοδότηση