Έναν απολογισμό για τη μέχρι τώρα πορεία του στον χώρο της μουσικής έκανε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αναφερόμενος τόσο στις καλές όσο και τις κακές στιγμές, την τεράστια επιτυχία αλλά και τις δυσκολίες.

Μιλώντας στη διαδικτυακή εκπομπή του Σπήλιου Φλώρου, ο τραγουδιστής επισήμανε -μεταξύ άλλων- ότι η επιτυχία δεν είναι μόνο τα φώτα και οι προβολείς, αλλά και το «σκοτάδι» που μπορεί να προκαλέσουν, καθώς δεν είναι δύσκολο κάποιος να «τυφλωθεί» από τη δόξα, να χάσει τον εαυτό του ή το νόημα και την ουσία, πόσω μάλλον όταν αυτή η επιτυχία έρχεται στην ηλικία των 19…

«Η μεγάλη επιτυχία είναι ευλογία αλλά είναι και δοκιμασία. Είναι ένας προβολέας με πολύ δυνατό φως, ο οποίος πέφτει πάνω σου, σε τυφλώνει και πολλές φορές δεν βλέπεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Αυτό είναι ένα τίμημα γιατί, μέσα σε αυτή την ασάφεια, μέσα σε αυτό τον φρενήρη θυμό, χάνεις φίλους, οι σχέσεις παραπαίουν, χάνεις κομμάτια από την προσωπική σου ζωή, γιατί εσένα το όνειρο και ο στόχος είναι όλο και πιο πάνω. Δεν το λέω ως το ιδανικό αυτό, απλά όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι έγινε. Πόσω μάλλον όταν είσαι ένα παιδί, όπως εγώ, που ξεκίνησα πολύ νωρίς, στα 19 μου. Αν βάλω και τη μουσική μου δραστηριότητα στην Κύπρο που ήταν έντονη και δισκογραφικά – αυτή αποτέλεσε και εφαλτήριο για να έρθω στην Ελλάδα – ε, ένα παιδί στα 19-20 το να ζει αυτό το τρελό πανηγύρι, δεν νομίζω ότι μπορεί εύκολα να το τιθασεύσει» είπε αρχικά.

«Υπήρχαν στιγμές νηφαλιότητας – ευτυχώς – που νομίζω ότι ήταν θέμα πολύ εσωτερικό που ανάγεται στην πρότερη ηλικία και με βοηθούσε να το φρενάρω. Ήταν ένα αιφνιδιαστικά εκτοξευτικό πράγμα αυτό που συνέβη. Κι αν με ρωτούσες εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσα να σου απαντήσω τι γίνεται. Όλοι οι υπόλοιποι γύρω μου το ζούσαν με τρέλα αλλά εγώ το διασκέδαζα, γιατί έκανα αυτό που αγαπώ. Οπότε αυτά τα “celebrity” και “superstar”, εντάξει. Ωραίες είναι οι λέξεις αλλά θα ήταν πιο ωραίο να τις λέμε για τους παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες. Να δεχτώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει και αυτή η κοινότητα σε πολύ μικρότερο βαθμό αλλά για μένα σημασία είχε μόνο να βγω στη σκηνή και να τραγουδήσω. Ποιο παιδί έχει την ευκαιρία να κάνει αυτό που αγαπά, να βιοπορίζεται από αυτό, να είναι τόσο ανεξάρτητο; Ήταν ένα δώρο Θεού όλο αυτό» πρόσθεσε.

Τέλος, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αναφέρεται στην περίοδο που ξεκίνησαν οι δυσκολίες, αποκαλύπτοντας ότι έφθασε ένα βήμα πριν το burn out. Ωστόσο, όπως σημειώνει, το ζήτημα δεν είναι να μην πέσει κανείς, αλλά να βρει τη δύναμη να σηκωθεί ξανά…

«Όπως ήρθαν τα καλά, κάποια στιγμή ξεκίνησαν να έρχονται και τα κακά. Δεν τα προκάλεσα εγώ. Νομίζω ότι από τη φύση μου έχω έναν μηχανισμό που δεν με αφήνει να πέσω. Το θέμα δεν είναι να μην πέσεις αλλά να μπορέσεις να ξανασηκωθείς. Στη δική μου ζωή υπήρχε πάντα ένα φως, η μουσική, που στη ζωή με έβαζε σε ένα όμορφο συννεφάκι και με ξεκούραζε για λίγο στα δύσκολα. Όταν πέφτω όμως, ξανασηκώνομαι και γίνομαι δυο φορές πιο διεκδικητικός. Το 2011-12 έφτασα ένα βήμα πριν το burn out. Είχε προηγηθεί μια 12ετια που ήμουν συνέχεια σε τουρ, 100αδες συναυλίες, όλα. Όταν είσαι καλλιτέχνης, δεν πρέπει να φτάσεις να καείς. Είναι σημαντικό να κρατήσεις την οργανική σου κατάσταση και τον ψυχισμό σου σε ένα επίπεδο που να μπορεί να αναπλαθεί» εξομολογείται.

Διαβάστε επίσης:

Ελευθερία Αρβανιτάκη: «Είναι δυνατόν να πάω να τραγουδήσω δίπλα από εκεί που πεθαίνουν άνθρωποι; Ας είμαστε σοβαροί»

Χουάν Κάρλος: Μια ζωή γεμάτη σκάνδαλα – Ο πρώην βασιλιάς της Ισπανίας γράφει τα απομνημονεύματά του

Ανδρέας Καραγιάννης: Καταγγέλλει ότι έφαγε μπουνιές και κλωτσιές επειδή υπερασπίστηκε φίλη του που δέχτηκε παρενόχληση