Η ρήξη του Πρόσθιου Χιαστού Συνδέσμου (ΠΧΣ) αποτελεί τη συχνότερη κάκωση του γόνατος, με ιδιαίτερα αυξημένη επίπτωση σε γυναίκες και σε άτομα που ασχολούνται με αθλήματα όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ και σκι.

Κάθε χρόνο καταγράφονται πάνω από 175.000 περιπτώσεις στις ΗΠΑ. Η μακροχρόνια συνέπεια του τραυματισμού, ανεξαρτήτως θεραπείας, είναι η αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας. 

«Ο ΠΧΣ είναι βασικός σταθεροποιητικός σύνδεσμος του γόνατος, που αποτρέπει την πρόσθια ολίσθηση της κνήμης και παρέχει στροφική σταθερότητα. Οι περισσότερες ρήξεις προκύπτουν χωρίς άμεση επαφή, κυρίως από απότομες αλλαγές κατεύθυνσης ή προσγειώσεις. Οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς λόγω ανατομικών και ορμονικών διαφορών» αναφέρει ο κ. Ανδρέας Α. Καραγιάννης, MD, Phd, Ορθοπαιδικός Χειρουργός, Διευθυντής Α’ Κλινικής Αθλητικών Κακώσεων Metropolitan General και συνεχίζει:

Διάγνωση

Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό, τη φυσική εξέταση (δοκιμές Lachman, Pivot Shift, κ.ά.), την ακτινογραφία και τη μαγνητική τομογραφία. Συχνά η ρήξη συνοδεύεται από τραυματισμούς στους μηνίσκους, στον αρθρικό χόνδρο ή και οστικό οίδημα.

Η έγκαιρη διάγνωση είναι κρίσιμη. Καθυστερημένη διάγνωση ή επιστροφή σε δραστηριότητα χωρίς θεραπεία μπορεί να προκαλέσει σοβαρότερες βλάβες.

Αντιμετώπιση

«Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική, ανάλογα με την ηλικία, το επίπεδο δραστηριότητας και τα συνοδά τραύματα. Σε περιπτώσεις με πλήρη ρήξη, αστάθεια ή επιθυμία επιστροφής σε αθλητικές/επαγγελματικές δραστηριότητες, ενδείκνυται η αρθροσκοπική αποκατάσταση με χρήση μοσχεύματος.

Το αυτομόσχευμα από οπίσθιους μηριαίους ή επιγονατιδικό τένοντα προσφέρει καλύτερη ενσωμάτωση και επουλωτική ικανότητα, ειδικά σε νεότερους ασθενείς. Πτωματικά και συνθετικά μοσχεύματα χρησιμοποιούνται επιλεκτικά, με αυξημένο κόστος και πιθανούς κινδύνους», εξηγεί.

Μετεγχειρητική φροντίδα και αποκατάσταση

Η επιτυχία της επέμβασης εξαρτάται από την εμπειρία του χειρουργού, τη σωστή επιλογή μοσχεύματος και την τήρηση του προγράμματος αποκατάστασης. Οι ασθενείς θα πρέπει να ξεκινούν φυσικοθεραπεία πριν την επέμβαση ώστε να αποκατασταθεί το εύρος κίνησης και να μειωθεί ο κίνδυνος μετεγχειρητικής δυσκαμψίας (αρθροΐνωση). Το ποσοστό επιτυχίας της συνδεσμοπλαστικής φτάνει το 82-95%.

Επιπλοκές

Αν και σπάνιες, πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν:

• Λοίμωξη (0,2-0,5%)
• Θρόμβωση
• Αστάθεια (2,5-10%)
• Δυσκαμψία (5-25%)
• Νευρική ή αγγειακή βλάβη
• Πόνο ή μουδιάσματα
• Επιπλοκές από τη χρήση μοσχευμάτων (ρήξη, απόρριψη ή μετάδοση νοσημάτων σε περίπτωση αλλομοσχευμάτων)

Σε παιδιά και εφήβους, ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται για την αποφυγή κάκωσης των συζευκτικών χόνδρων που επηρεάζουν την ανάπτυξη.

Συμπέρασμα

«Η χειρουργική αποκατάσταση του ΠΧΣ είναι ασφαλής και αποτελεσματική, ιδίως για ενεργούς ασθενείς. Η επιτυχία εξαρτάται από την έγκαιρη διάγνωση, τη σωστή ενημέρωση του ασθενούς, την επιλογή έμπειρου χειρουργού και τη συμμόρφωση στο πρόγραμμα αποκατάστασης. Η πλήρης επάνοδος στην αθλητική δραστηριότητα είναι εφικτή σε ποσοστό που αγγίζει το 98%», καταλήγει ο κ. Καραγιάννης.

Διαβάστε επίσης:

Στο Τορίνο ο 15χρονος που υπέστη θερμοπληξία – Θα υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος

ΕΟΠΥΥ προς ΠΦΣ για τα Φάρμακα Υψηλού Κόστους: «Μη διασπείρετε ψεύδη – Η κριτική σας είναι στηριγμένη σε ανύπαρκτα στοιχεία»

Ιός Δυτικού Νείλου: Το Πέραμα στις περιοχές «υψηλού κινδύνου» σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ