Πριν κρίνουμε τις αντιδράσεις κατά Ισραηλινών τουριστών, που έρχονται στην Ελλάδα, είναι ανάγκη να συμφωνήσουμε σε κάτι μεγαλύτερο.

Όχι για κάποιο άλλο λόγο αλλά επειδή υπάρχει άρρηκτη συσχέτιση των γεγονότων. Οι αντιδράσεις δεν προέκυψαν εν κενώ. Δεν είναι μία συνήθης πρακτική σε αυτό τον τόπο ή όπου αλλού εκφράζονται διαμαρτυρίες κατά Ισραηλινών. Δεν έχουν δηλαδή τι να κάνουν οι άνθρωποι και οργανώνουν μία συγκέντρωση για να πικάρουν Ισραηλινούς τουρίστες. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε σχεδόν σε όλο τον δυτικό κόσμο που γίνονται διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες.

Τα ερωτήματα λοιπόν που τίθενται εξ αρχής, ώστε να φτάσουμε στο επίδικο είναι τα εξής:  

• Συντελείται ή όχι, εδώ και καιρό στη Γάζα μία γενοκτονία; Εξελίσσεται ή όχι μία εθνοκάθαρση; Ένας εκτοπισμός μέσω βάρβαρων μεθόδων, όπως ο λιμός;
• Συντελούνται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου ή όπως αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν όλες αυτές οι δολοφονίες αμάχων;
• Έχουν πάρει το πάνω χέρι στο Ισραήλ οι πιο ακραίες δυνάμεις, που βλέπουν εχθρό ακόμα και στα… μωρά που γεννιούνται, επειδή, λέει, θα γίνουν αυριανοί «τρομοκράτες», μαχητές ή κάτι επικίνδυνο τέλος πάντων; Πρόκειται για φρικαλεότητες ή όχι; 
• Έχει σημασία που κορυφαίοι οργανισμοί παγκοσμίως, όπως ο ΟΗΕ, το Διεθνές Δικαστήριο και άλλοι έχουν καταδικάσει ή όχι αυτές τις απάνθρωπες ενέργειες; Έχει σημασία που υπάρχει ένταλμα – για παραβίαση όλου σχεδόν του ποινικού κώδικα – κατά του παρανοϊκού αυτού τύπου, του Νετανιάχου;
• Έχει σημασία που ο Νετανιάχου συνεχίζει μία στρατιωτική δολοφονική τρέλα, παρά τις αντιδράσεις ακόμα και στο εσωτερικό του ισραηλινού στρατού;
• Έχει σημασία που ευρωπαϊκές και άλλες κυβερνήσεις, αντιδρούν όλο και περισσότερο – έστω αργά, έστω λιγότερο δυναμικά απ’ όσο απαιτούν οι συνθήκες, αλλά αντιδρούν – στα εγκλήματα του Νετανιάχου;
• Έχει σημασία που ένα αξιοπρόσεκτο κομμάτι Ισραηλινών και Εβραίων, μεταξύ αυτών πολλοί επώνυμοι, όπως πρώην πρωθυπουργοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες, ακόμα και ραβίνοι, καταδικάζουν τον Νετανιάχου και το εξελισσόμενο έγκλημα στη Γάζα;

Αν συμφωνήσουμε λοιπόν σε όλα αυτά τα προφανή και ότι η ανθρωπότητα έχει χρέος να σταματήσει αυτό που γίνεται στη Γάζα, θα βρούμε τις απαντήσεις και στα υπόλοιπα.

Αλλά να συμφωνήσουμε. Χωρίς ναι μεν αλλά.

Διότι βλέπω πως άνθρωποι που ενώ έτρεξαν, για παράδειγμα, να υποστηρίξουν την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, λόγω της εισβολής στην Ουκρανία, στο θέμα της γενοκτονίας στη Γάζα έχουν άλλα μέτρα και σταθμά.

Φαίνεται δε ότι για κάποιους δικούς τους λόγους, ιδεοληψίας ή συμφέροντος, επιλέγουν να ταυτιστούν με τον Νετανιάχου αγνοώντας το έγκλημα στη Γάζα, επιλέγουν να είναι σε άλλο αξιακό κόσμο από αυτόν που κατακτήσαμε και διαμορφώσαμε τους τελευταίους αιώνες ή έστω μετά τους δύο μεγάλους πολέμους.

Αν συμφωνήσουμε λοιπόν στα βασικά, θα συνεννοηθούμε και στα άλλα.

Θα συμφωνήσουμε για παράδειγμα ότι δεν υπάρχει κανένας αντισημιτισμός – και θα αφήσουμε στην άκρη τις ξεπερασμένες θεωρίες περί αριστερού αντισημιτισμού.

Ειδικά στην Ελλάδα, της εκτεταμένης συνεργασίας και παρουσίας μεμονωμένων πολιτών, αλλά και επιχειρηματικών σχημάτων από το Ισραήλ, κανένας αντισημιτισμός δεν υπάρχει. Τα πιο σοβαρά φαινόμενα αυτού του είδους τα είχαμε όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Μάκης Βορίδης και άλλα μπουμπούκια της ακροδεξιάς και του… «αντισιωνισμού» δεν είχαν δει το φως το αληθινό της εξουσίας και πετροβολούσαν.   

Ας είμαστε σοβαροί λοιπόν.

Δεν είναι αντισημιτισμός οι διαμαρτυρίες κατά Ισραηλινών τουριστών, σε κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις.  

Με μία κυβέρνηση να μην έχει την παραμικρή διάθεση να διαχωρίσει τη θέση της και να καταδικάσει τις βαρβαρότητες Νετανιάχου, η ελληνική κοινωνία στο μεγάλο της μέρος νιώθει να πνίγεται.

Με μία κυβέρνηση που αντιμετωπίζει ως έγκλημα το να φέρει κάποιος απλά και μόνο τη σημαία της Παλαιστίνης μαζί του, για να εκφράσει τις απόψεις του, το αποτέλεσμα είναι να τροφοδοτείται η ανάγκη να σταλούν έντονα μηνύματα κατά της γενοκτονίας.

Στην περίπτωση του Ισραήλ και του Νετανιάχου υπάρχει περίπου μία σιωπηρή εάν όχι και ανοιχτή αποδοχή των όσων εγκληματικών κάνει το Τελ Αβίβ στη Γάζα. Κι αυτό είναι εξοργιστικό. Λογικά προκαλεί την αντίδραση των κοινωνιών. Και στην Ελλάδα και αλλού, όπου σημειώνονται τεράστιες διαδηλώσεις.

Στην Ελλάδα, για κάποιους λόγους που ίσως αφορούν στο «ελεύθερο» και στην «αίσθηση ασυδοσίας» που έχει εκπέμψει η κυβέρνηση προς τους Ισραηλινούς – από τον πρέσβη που νομίζει ότι θα κάνει μαθήματα δημοκρατίας, έως και κάποιους αλαζόνες και προσβλητικούς τουρίστες, που κυκλοφορούν με τη σημαία της χώρας τους εν είδει προπαγάνδας – έχουμε φαινόμενα που τρέφουν την οργή. Και κυρίως την ανάγκη να σταλεί ένα μήνυμα: «Σταματήστε τη γενοκτονία, σταματήστε τις δολοφονίες παιδιών, τον λιμό και τον βίαιο εκτοπισμό».

Αυτό ούτε αντισημιτισμός είναι, ούτε… καταστροφή του τουρισμού είναι. 

Στο μεταξύ χιλιάδες Ισραηλινοί και διακοπεύουν στην Ελλάδα και ακίνητα αγοράζουν σωρηδόν και μπίζνες κάνουν. Και θα συνεχίσουν να κάνουν, διότι δεν είναι όλοι οι Ισραηλινοί ίδιοι και κυρίως κανένα «κυνήγι Εβραίων» δεν είναι σε εξέλιξη.

Παραπέμπω δε σε εκείνους τους Ισραηλινούς διανοούμενος και παράγοντες που επισημαίνουν ότι η πολιτική Νετανιάχου θα ευθύνεται εάν προκύψει νέο κύμα αντισημιτισμού.  

Φοβάμαι ότι η σιωπή για τα εγκλήματα Νετανιάχου θα αποδειχθεί καταστροφική για τους ίδιους τους Ισραηλινούς στο τέλος.

Διαβάστε επίσης:

Η συλλογική τιμωρία δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε «ηθική»

Στο «τσίρκο» της Βουλής οι ρόλοι ήταν μοιρασμένοι: Οι μεταμφιεσμένοι «κλόουν» ψήφιζαν, οι «ακροβάτες» χειροκροτούσαν και η αλήθεια εξαφανιζόταν

Δεν θα γίνουν ανεκτές οι μεθοδεύσεις συγκάλυψης