Καθώς πλησιάζει η ώρα της 89ης ΔΕΘ, το «πακέτο» των μέτρων που θα αναγγείλει από το βήμα του Βελλίδειου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει λίγο – πολύ να έχει ξεκαθαρίσει όσον αφορά το ύψος και τις παρεμβάσεις του.

Όπως, άλλωστε, έγραψε αναλυτικά και το «Ποντίκι» την περασμένη εβδομάδα, ο στόχος των μέτρων είναι να αφορούν όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, ιδίως, δε, αυτούς που βρίσκονται στα «χαμηλότερα κλιμάκια» αυτού που ονομάζεται σχηματικά «μεσαία τάξη», και οι οποίοι υπέστησαν και τη μεγαλύτερη επιβάρυνση, τόσο από το πληθωριστικό κύμα – το οποίο δεν λέει να… κοπάσει – όσο και από φορολογικές και άλλες παρεμβάσεις της κυβέρνησης.

Ωστόσο, όπως έχει επανειλημμένα γραφτεί, η φετινή ΔΕΘ έχει μια σημαντική ιδιαιτερότητα: αποτελεί μια, ας πούμε, «do or die» στιγμή για την κυβέρνηση, η πορεία της οποίας μοιάζει με ημιτονοειδή καμπύλη – μια πάνω και μια κάτω – εδώ και πολλούς μήνες.

Με απλά λόγια, ή η κυβέρνηση θα δείξει ότι «ξαναπαίρνει μπρος», μετά τα αλλεπάλληλα «στραπάτσα» στις δημοσκοπήσεις (στην παρούσα φάση οι πληροφορίες λένε ότι ο στόχος για ποσοστό 30% στην εκτίμηση ψήφου στις δημοσκοπήσεις δεν φαίνεται εφικτός…), αλλά κυρίως στην κοινωνία, ή τα πράγματα θα συνεχίσουν να «σέρνονται» μέχρι τις εκλογές, με την κυβέρνηση να βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση άμυνας.

Ζητείται αφήγημα

Υπό αυτή την έννοια, επισημαίνουν κομματικές πηγές, το πακέτο των μέτρων από μόνο του δεν φθάνει, αλλά χρειάζεται και ένα σαφές και «στιβαρό» πολιτικό πλαίσιο/ αφήγημα, το οποίο θα στέλνει το μήνυμα στους πολίτες ότι η κυβέρνηση έπαθε, έμαθε και πλέον είναι αποφασισμένη, όχι απλώς να διορθώσει ρότα, αλλά και να πείσει ότι οι πολιτικές της αποτελούν τη μόνη βιώσιμη λύση για τη χώρα.

Εν ολίγοις, να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην ικανότητά της να δρα άμεσα, αποτελεσματικά και να δίνει λύσεις στα πολλά και μεγάλα προβλήματά τους.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, το αφήγημα αυτό θα πρέπει να έχει κι άλλα χαρακτηριστικά: π.χ., θα πρέπει να πείθει ένα καχύποπτο εκλογικό σώμα ότι η κυβέρνηση δεν συγκαλύπτει υποθέσεις με σημαντικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο (π.χ. τραγωδία των Τεμπών, σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ), αλλά είναι αποφασισμένη θα φτάσει «το μαχαίρι στο κόκαλο».

Και, φυσικά, το αφήγημα αυτό θα πρέπει να μπορεί να απευθύνεται σε ένα ευρύ «δημογραφικό» φάσμα, από «σκληρούς» δεξιούς, μέχρι κεντρώους και κεντροαριστερούς, δηλαδή, όλους όσοι έδωσαν στη Ν.Δ. το 41% στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου του 2023 – και στη συνέχεια άρχισαν να της «γυρίζουν την πλάτη».

Το διεθνές περιβάλλον

Αν τα παραπάνω μοιάζουν με… παζλ 1.000 κομματιών που απεικονίζει χιονισμένη έκταση στην Ανταρκτική, μπορούν να γίνουν ακόμα πιο δύσκολα: για παράδειγμα, οι διαδοχικές συναντήσεις του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ με τους ομολόγους του της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι και η ανοιχτή αναφορά του σε «ανταλλαγές εδαφών» μόνο προβληματισμό προκαλούν στην Αθήνα, καθώς είναι διάχυτη η αίσθηση ότι μια τέτοια λύση στο Ουκρανικό όχι μόνο θα πληγώσει ανεπανόρθωτα το διεθνές δίκαιο, αλλά θα εμφανιστεί και ως νίκη των αναθεωρητικών δυνάμεων – και μια από αυτές είναι και η Τουρκία.

Και, φυσικά, το διεθνές οικονομικό περιβάλλον παραμένει ασταθές και… ασαφές, με τους περισσότερους αναλυτές να συμφωνούν ότι, μόλις αρχίσουν να γίνονται αισθητές οι συνέπειες των δασμών του Τραμπ, θα παρατηρηθούν αναταράξεις, προβλήματα στις αγορές και στις αλυσίδες ανεφοδιασμού και πτωτικές τάσεις στις προβολές για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας – η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν βρισκόταν και στα «καλύτερά» της πριν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ταράξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Οδικός χάρτης

Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται εύκολα σαφές ότι ο Μητσοτάκης καλείται από το βήμα της ΔΕΘ να περιγράψει έναν οδικό χάρτη για το επόμενο διάστημα, ο οποίος θα εξηγεί πώς η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να επιλύσει μείζονα πολιτικά προβλήματα, να διορθώσει σε επαρκή βαθμό σημαντικές δυσλειτουργίες του κράτους (η Eurostat «προσγείωσε» την κυβέρνηση με την αποκάλυψη ότι 1 στους 5 Έλληνες δεν έλαβε την ιατρική περίθαλψη που χρειάστηκε το 2024, «θαμπώνοντας» τους πανηγυρισμούς για τα αποτελέσματα της αξιολόγησης του ΕΣΥ από τους πολίτες) και, κυρίως, πώς η χώρα μέσα σε ένα δύσκολο διεθνές και οικονομικό περιβάλλον θα έχει θετική προοπτική για το μέλλον.

Μάλιστα, όπως σημειώνεται αρμοδίως, η απουσία ενός ισχυρού αντιπάλου από τον χώρο της αντιπολίτευσης κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα, καθώς η κυβέρνηση καλείται να (ανα)μετρηθεί μόνο με τον εαυτό της – κυρίως, δε, τον κακό – ενώ έπειτα από έξι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας, και μάλιστα από αυτοδύναμες κυβερνήσεις, δικαιολογίες σχετικά με το «κακό παρελθόν» ή το τι έκαναν οι προηγούμενοι ακούγονται κενές περιεχομένου στα αυτιά των πολιτών, οι οποίοι αισθάνονται όλο και πιο πιεσμένοι από την καθημερινότητα.

Πρώτα απ’ όλα σταθερότητα

Οι πληροφορίες, λοιπόν, από το κυβερνητικό στρατόπεδο αναφέρουν ότι ένα από τα βασικά «όπλα» που θα προτάξει ο Μητσοτάκης δεν είναι άλλο από αυτό της σταθερότητας: ότι η κυβέρνηση, χάρη στην ισχυρή πλειοψηφία που διαθέτει στη Βουλή, εγγυάται ότι μπορεί να λάβει γρήγορα όλες εκείνες τις αποφάσεις που θα επιτρέπουν στη χώρα να αποφεύγει τους «σκοπέλους» και να προχωρά μπροστά χωρίς να χρειάζεται ατέρμονες συνεννοήσεις με πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους. Άλλωστε, εδώ και αρκετούς μήνες το «χαρτί» της σταθερότητας παίζεται… σταθερά από τα κυβερνητικά στελέχη και αποκτά και διλημματικό χαρακτήρα, όταν αντιπαραβάλλεται με την αντιπολίτευση.

Συνακόλουθο στοιχεία της σταθερότητας, δε, λένε οι πληροφορίες, θα είναι και αυτό της αποτελεσματικότητας, το οποίο, άλλωστε ήταν και το «δυνατό χαρτί» κατά την πρώτη θητεία της κυβέρνησης, δηλαδή, της ικανότητας να εντοπίζει γρήγορα τα προβλήματα και να λαμβάνει επίσης γρήγορα αποφάσεις για την επίλυση ή, εν πάση περιπτώσει, την άμβλυνσή τους.

Το ζήτημα της αποτελεσματικότητας, βέβαια, έχει υποστεί ρήγματα τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, εκτιμάται ότι αποτελεί ακόμη ισχυρό επιχείρημα για να πειστούν οι πολίτες να δώσουν και πάλι την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση.

Μεταρρυθμίσεις

Σε τρίτο επίπεδο, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, ο πρωθυπουργός αναμένεται να αναφερθεί και στο εύρος των μεταρρυθμίσεων, στις οποίες έχει προβεί η κυβέρνηση, αλλά και το μεταρρυθμιστικό πλάνο μέχρι το τέλος της θητείας της. Όπως έχει ξαναγράψει το «Π», οι μεταρρυθμίσεις δεν έχουν μεγάλο «γκελ» στην κοινωνία, οπότε η αναφορά σε αυτές θα γίνει με στόχο να διαφανεί ότι ήδη βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών και ότι η ολοκλήρωσή τους θα αλλάξει συνολικά τη χώρα.

Τέλος, και με δεδομένο ότι… έρχεται και η Εξεταστική Επιτροπή για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, μέσα στο κυβερνητικό αφήγημα θα περιλαμβάνεται και η δέσμευση για κάθαρση και για πάταξη εστιών διαφθοράς και διαπλοκής, αλλά και μηδενικής ανοχής σε ζητήματα ηθικής τάξεως. Άλλωστε, στην κυβέρνηση ξέρουν πολύ καλά ότι όσο στη σκανδαλώδη αυτή υπόθεση δεν βρίσκονται… πράσινοι ή ροζ κόκκοι, τόσο το αίτημα για πλήρη διαλεύκανσή της θα αποτελεί sine qua non προϋπόθεση.

Εκλογικός νόμος

Πάντως, ενδεικτικό το πόσο «στριμωγμένη» αισθάνεται η κυβέρνηση είναι και το γεγονός – και χρησιμοποιείται η λέξη «γεγονός» διότι δεν έχει υπάρξει καμία ουσιαστική διάψευση ως τώρα – ότι άνοιξε εκ νέου συζήτηση περί αλλαγής του εκλογικού νόμου, στην κατεύθυνση της μείωσης του ορίου της αυτοδυναμίας. Μάλιστα, το πόσο προχωρημένη είναι η συζήτηση αυτή φαίνεται και από το γεγονός ότι πλέον διακινούνται και… εναλλακτικές προτάσεις για το πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος (από αύξηση του ορίου εισόδου στη Βουλή μέχρι επιστροφή στον «νόμο Παυλόπουλου»).

Το βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της άποψης περί αλλαγής του εκλογικού νόμου είναι ότι σε περίπτωση μη επίτευξης αυτοδυναμίας, υπάρχει κίνδυνος διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων, καθώς το πρώτο κόμμα – η Ν.Δ. δηλαδή – στην ουσία δεν έχει κάποιο άλλο κόμμα με το οποίο θα μπορούσε να συνεργαστεί (το ΠΑΣΟΚ εκτιμάται ότι πλέον έχει σηκώσει πολύ τους αντιπολιτευτικούς τόνους, ενώ όσον αφορά τα κόμματα στα δεξιά της Ν.Δ., η οιαδήποτε συνεργασία αποκλείεται) και, άρα, ελλοχεύει κίνδυνος ακυβερνησίας.

«Ηττοπάθεια»

Οι πληροφορίες, πάντως, αναφέρουν ότι ο Μητσοτάκης, παρότι δέχεται συχνά τέτοιες εισηγήσεις, αποκλείει σθεναρά μια τέτοια απόφαση, καθώς ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας (πιθανόν την άνοιξη του 2027) με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο.

Παράλληλα, κομματικές πηγές που αντιτίθενται στο ενδεχόμενο αλλαγής του εκλογικού νόμου τονίζουν σε όλους τους τόνους ότι στην παρούσα συγκυρία μια τέτοια κίνηση θα ερμηνευόταν – και λογικά – ως έκφραση ηττοπάθειας και θα σαμποτάριζε την προσπάθεια για επανεκκίνηση της κυβέρνησης, που ήδη έχει αρχίσει και θα ξεδιπλωθεί το επόμενο διάστημα.

Οι ίδιες πηγές προσθέτουν ότι μια αλλαγή του εκλογικού νόμου θα έδινε «πυρομαχικά» στην αντιπολίτευση, η οποία και θα αύξανε τις πιέσεις της για πρόωρες εκλογές, ισχυριζόμενη ότι η κίνηση αυτή επιβεβαιώνει την άποψή της ότι η κυβέρνηση είναι σε «αποδρομή» και ότι έχει χάσει τη νομιμοποίησή της από το εκλογικό σώμα.

Υποστηρίζουν, δε, ότι ο μόνος δρόμος για την κυβέρνηση είναι αυτός που έχει περιγράψει επανειλημμένα ο πρωθυπουργός, δηλαδή, της εξάντλησης του χρόνου της θητείας της, της αταλάντευτης εφαρμογής του μεταρρυθμιστικού της προγράμματος και του «ταμείου» με εκλογές στο τέλος της τετραετίας.

Διαβάστε επίσης:

ΚΚΕ: Ζητά πλήρεις αποζημιώσεις για τους πυρόπληκτους – Καταγγέλλει την παντελή απουσία του κράτους

Πληθυσμιακός κατήφορος, παιδοκτονίες και βρεφοκτονίες

Τα χειρότερα έρχονται για τη Γάζα