Νέα μεγάλη φυγή: Η πιθανή αύξηση ορίων ηλικίας ωθεί χιλιάδες ασφαλισμένους να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη
Το 2025 η έξοδος προς τη συνταξιοδότηση εμφανίζει πρωτοφανή ένταση, καθώς χιλιάδες εργαζόμενοι σπεύδουν να κατοχυρώσουν τα σημερινά τους δικαιώματα. Ο φόβος ότι τα όρια ηλικίας θα αυξηθούν από το 2027 λειτουργεί σαν καταλύτης, κινητοποιώντας ασφαλισμένους που πληρούν τις προϋποθέσεις να υποβάλουν νωρίτερα αίτηση.
Μέχρι τα τέλη Ιουλίου, οι νέες αιτήσεις είχαν ήδη φτάσει τις 123.000, με μέσο μηνιαίο όγκο περίπου 17.500. Αν η τάση συνεχιστεί, το 2025 θα σημειώσει πάνω από 220.000 αιτήσεις — νέο ιστορικό ρεκόρ για το ασφαλιστικό σύστημα, γεγονός που δεν έχει παρατηρηθεί ξανά στην ιστορία του e-ΕΦΚΑ. Η αυξημένη ζήτηση προκαλεί ήδη ασφυκτικό φόρτο εργασίας, καθυστερήσεις στην επεξεργασία φακέλων και ενδεχόμενη υπέρβαση προϋπολογισμών για την καταβολή συντάξεων.
Η τελευταία πενταετία έχει καταγράψει υψηλές ροές: το 2020 οι αιτήσεις ανήλθαν στις 175.705, το 2021 σε ιστορικό ρεκόρ 212.151, το 2022 σε 211.133, το 2023 σε 190.368 και το 2024 περίπου σε 201.000. Το 2025, υπό το πρίσμα των τρεχουσών συνθήκων, η εκτίμηση είναι ότι οι ροές θα κινηθούν σε παρόμοια ή και υψηλότερα επίπεδα, εξαρτώμενες από τις νομοθετικές εξελίξεις και την ταχύτητα διεκπεραίωσης των φακέλων.
O φόβος της αλλαγής και οι επιπτώσεις
Η αύξηση των αιτήσεων έχει πολλαπλές επιπτώσεις για τον e-ΕΦΚΑ και τον δημόσιο προϋπολογισμό. Οι υπηρεσίες καλούνται να διαχειριστούν αυξημένο φόρτο εργασίας, ενώ οι δαπάνες για καταβολή συντάξεων αυξάνονται βραχυπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα, οι πολιτικές αποφάσεις πρέπει να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του συστήματος μέσω μέτρων που περιορίζουν τον δημοσιονομικό κίνδυνο, είτε με σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας είτε με ενίσχυση της χρηματοδότησης.
Ειδικοί εκτιμούν ότι η επικείμενη μελέτη της Αναλογιστικής Αρχής, που θα ληφθεί υπόψη στο τέλος του 2026, ενδέχεται να προτείνει άνοδο των ορίων ηλικίας κατά περίπου 1,5 έτος έως το 2030, σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις. Αυτό μπορεί να μειώσει μελλοντικά τις ροές, αλλά θα έχει πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Στην πραγματικότητα, ο φόβος της αλλαγής παραμένει ο βασικός μοχλός που ωθεί τους ασφαλισμένους να εξαντλήσουν τα τρέχοντα δικαιώματα, δημιουργώντας έντονη κινητικότητα στην αγορά εργασίας.
Η επόμενη τριετία θεωρείται κρίσιμη: η ικανότητα του συστήματος να ανταποκριθεί στο κύμα των συνταξιοδοτήσεων θα καθορίσει αν απαιτούνται δομικές αλλαγές ή αν μπορούν να εφαρμοστούν προσωρινά μέτρα στήριξης, διασφαλίζοντας την ομαλή λειτουργία του ασφαλιστικού μηχανισμού. Το 2025 γίνεται έτσι έτος-σταθμός, όπου η συνταξιοδότηση δεν είναι απλώς προσωπική επιλογή, αλλά και αποτέλεσμα στρατηγικής των ασφαλισμένων απέναντι σε αβεβαιότητες που διαμορφώνουν το μέλλον του συνταξιοδοτικού καθεστώτος.
Διαβάστε επίσης:
Ανατροπές με μίνι ασφαλιστικό – Χαμηλώνουν οι παροχές με το μοντέλο της «εξίσωσης προς τα κάτω»