Καλημέρα και καλή εβδομάδα

–      Ο Τσίπρας επιχειρεί ένα οριστικό, ιστορικό ξεκαθάρισμα: Ουδέποτε φλέρταρε με το Grexit, έκανε όσο το δυνατό καλύτερη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και ο συμβιβασμός του 2015 έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια.

–      Θέλει να απευθυνθεί ξανά σε εκείνο τον κόσμο που τον ακολούθησε το 2015, για να του πει ότι άξιζε τον κόπο η προσπάθεια. Και μπορεί να ξαναβρεθούν.    

–      Ξεκαθαρίζει, έστω και με άγριο, σχεδόν ωμό, ενδεχομένως και παραπολιτικού τύπο προσέγγιση, τις σχέσεις του με τον παλαιό, μεγάλο  ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο τρόπος του να κάνει την αυτοκριτική του.

Ανεξαρτήτως τι αποτέλεσμα θα έχει το εγχείρημα, υπάρχουν δύο παρατηρήσεις, που δεν ξέρω αν τις πρόσεξε ο πρόεδρος Αλέξης, αλλά ας τις πούμε:

–      Η όλη συζήτηση έχει έντονο το στοιχείο της παρελθοντολογίας. Κινδυνεύει δηλαδή να θολώσει το όποιο μήνυμα για το μέλλον – αυτό δηλαδή που αφορά και σε αυτό που στοχεύει η περίφημη επιστροφή του Τσίπρα. Υποθέτω ότι δεν είναι βιβλίο αποτίμησης, αλλά βιβλίο… προτίμησης για το μέλλον που θέλει ο προοδευτικός κόσμος.

–      Με τόσα που… μαρτυρά και αποκαλύπτει ο πρόεδρος Αλέξης στο βιβλίο του, αλλά και με τόσους συνεργάτες και συνομιλητές που «δίνει», αναρωτιέμαι αν θα βρεθεί άνθρωπος να του εμπιστευτεί πράγματα, να του ανοιχτεί ή και να συνεργαστεί μαζί του – θα έχει πάντα το φόβο μίας… «Ιθάκης 2», στην οποία μπορεί να αποκαλύπτονται τα πάντα.  

Κατά τα άλλα είναι νωρίς να δούμε τι σημαίνουν όλα αυτά πολιτικά. Η επίδραση σε πολιτικά και δημοσκοπικά μεγέθη θα τα δούμε σε βάθος λίγων μηνών.

Λάθος η αναφορά στην Φώφη

Unfair από τον Αλέξη Τσίπρα η αναφορά σε συνομιλίες που λέει ότι είχε με την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά.

Πάνω κάτω οι ιστορίες που περιλαμβάνει στο βιβλίο του είναι γνωστές, αν και ορισμένα πράγματα ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν.

Ότι δηλαδή είχε την (θεωρητική) πρόθεση να προτείνει στο ΠΑΣΟΚ να μπει τον Σεπτέμβριο του 2015 σε κυβέρνηση συνεργασίας, στην οποία θα ήταν και ο Καμμένος.

Στοιχειωδώς να θυμάται κανείς το πολιτικό κλίμα της εποχής, αντιλαμβάνεται ότι τέτοια προοπτική δεν υπήρχε. Είτε ήθελε να το πει, είτε όχι δηλαδή ο Τσίπρας στη Φώφη, δεν έβγαζε πουθενά και το ήξερε και ο ίδιος. Αν όντως της το είπε, τότε μάλλον υποκρινόταν (όπως και όταν δύο μήνες πριν, τον Ιούλιο, την παραπλανούσε αποκλείοντας εκλογές). Εκτός αν δεν της το είπε, μόνο που και στη μία και στην άλλη περίπτωση η Φώφη δεν μπορεί να απαντήσει.

Γιατί το γράφει τότε; Πιστεύει ότι έτσι εξιλεώνεται στον κεντροαριστερό κόσμο του ΠΑΣΟΚ ίσως. Αλλά μπορεί να προκαλεί τα αντίθετα αποτελέσματα.

Το μετέωρο βήμα του Χριστοδουλάκη

Κατά τα λοιπά στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει θέμα συζήτησης με την μετατόπιση, λένε, του Μανώλη Χριστοδουλάκη από την πλευρά Χάρη Δούκα στο στρατόπεδο του Νίκου Ανδρουλάκη ενόψει του συνεδρίου.

Αν και τέτοιου είδους μετατοπίσεις (ή μεταγραφές) είναι δύσκολο να απαντηθούν καθώς δεν υπήρξε πολιτική διαφωνία, αλλά μάλλον επιλογή προσωπικής στρατηγικής από τον νεαρό βουλευτή, μένει ένα ερώτημα να απαντηθεί: Πώς ο μηχανισμός του Χριστοδουλάκη, που είναι κατά βάση αντι-ανδρουλακικός θα συμμαχήσει με το προεδρικό μπλοκ ξαφνικά; Και κατ’ επέκταση, καθότι θα τεθεί και πολιτικό θέμα, ο Χριστοδουλάκης τι θέση θα πάρει μόλις στο συνέδριο τεθεί το αίτημα «καμία συνεργασία με τη ΝΔ»;  

Ωραία διλήμματα…

Καραμανλής και Βενιζέλος σε κοινές αναζητήσεις

Αυτές οι εκδηλώσεις με ομιλητές και συμμετέχοντες πρώην πρωθυπουργούς και αρχηγούς, που όμως έχουν να πουν σοβαρά πράγματα, αποκτούν όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Η εκδήλωση για παράδειγμα στις 8 Δεκεμβρίου με «Κρίση της Δημοκρατίας σήμερα» με αφορμή τα 15 χρόνια κυκλοφορίας της εφημερίδας «Δημοκρατία», με ομιλητές τον Κώστα Καραμανλή και τον Ευάγγελο Βενιζέλο αποκτά ιδιαίτερο νόημα.

Αφενός γιατί οι δυο τους δεν έχουν κοινά στοιχεία, ούτε ιδιαίτερες συμπτώσεις στη διαδρομή τους. Μάλιστα δεν έχει τύχει καν να βρεθούν σε άλλες τέτοιες εκδηλώσεις.

Αφετέρου γιατί τον τελευταίο καιρό ασκούν κριτική σε θέματα δημοκρατίας και εγείρουν ζητήματα λειτουργίας των θεσμών με εμφανώς παρόμοια ανησυχία.

Θα έλεγε ότι έχουν περίπου την ίδια καχυποψία, επιφυλακτικότητα και επικριτική διάθεση απέναντι σε μείζονος σημασίας χειρισμούς της κυβέρνησης σε αυτά τα πεδία, αλλά δεν θέλω να κάνω… spoiler!

Η κάβα του ’27

Στο υπουργείο Οικονομικών παριστάνουν τους λογιστές του μοναστηριού για το 2026. «Η άσκηση δεν βγαίνει», επαναλαμβάνουν, «εκτός κι αν κόψουμε δαπάνες». Με δυο λόγια: για παροχές ψάξτε αλλού — το ταμείο είναι σφιχτό και οι διαθέσεις ακόμη πιο σφιχτές.

Μόνο που αυτή η αυστηρότητα μοιάζει να ισχύει… επιλεκτικά. Γιατί όταν η κουβέντα πάει στο εκλογικό 2027, οι ίδιοι άνθρωποι αποκτούν μια αξιοσημείωτη ευελιξία. Ξαφνικά, υπάρχει ήδη μια κάβα κοντά στο 1 δισ., και βλέπουμε τι άλλο θα μαζευτεί «στη διαδρομή». Λες και ο προϋπολογισμός φοράει κοστούμι δύο νούμερα πάνω μόλις πλησιάζουν κάλπες.

Στους διαδρόμους της κυβέρνησης η γραμμή είναι σαφής: κρατάμε χαμηλά την μπάλα το 2026, για να πετάξει… πιο ψηλά το 2027. Κάποιοι μάλιστα παραδέχονται χαμηλόφωνα ότι όλα τα χρήματα είναι πονταρισμένα στο παρά πέντε της προεκλογικής περιόδου — σε ένα πακέτο μέτρων που θα θυμούνται για καιρό οι ψηφοφόροι.

Έτσι, ενώ το επόμενο έτος θα κυλήσει με «ζώνη ασφαλείας», το μεθεπόμενο μάλλον θα αποκτήσει γκλίτερ. Γιατί μπορεί η δημοσιονομική αυστηρότητα να είναι αρετή, αλλά η πολιτική είναι… τέχνη. Και ειδικά πριν από εκλογές, γίνεται και ακροβατικό.

Διαβάστε επίσης:

Κουτσούμπας για Τσίπρα: Με όρους πολιτικού κουτσομπολιού επιχειρεί να δικαιωθεί και να δικαιώσει τις αντιλαϊκές επιλογές του

«Ιθάκη»: Η πρώτη μέρα του Aλέξη Τσίπρα στο Μαξίμου, η απουσία του Σαμαρά και η τραγωδία στις Ένοπλες Δυνάμεις  

«Παραμυθάς, προδότης, αυτοαναφορικός» : Η «Ιθάκη» του Τσίπρα προκαλεί τριγμούς στην πολιτική ζωή της χώρας