«Ούτε στα αριστερά, ούτε στα δεξιά» ή μάλλον «λίγο αριστερά και λίγο δεξιά και πολύ στο κέντρο». Αυτή ήταν η πολιτική γραμμή που υιοθέτησε τελικά το κίνημα «En marche!» (Εμπρός!) του Eμανουέλ Μακρόν, κατά το οκτάμηνο που πέρασε από τη δημιουργία του τον περασμένο Αύγουστο.

 

Ο 39χρονος πρώην υπουργός Οικονομίας που διεκδικεί το γεγονός ότι δεν ανήκει σε κανένα κόμμα, έχει αναστατώσει με την υποψηφιότητα του, τόσο τη δεξιά όσο και την αριστερά.

 

Χαρισματικός και πολυτάλαντος, ο Μακρόν, ενθουσίασε πολύ γρήγορα έναν σημαντικό αριθμό νέων που εντάχθηκαν στο κίνημά «En marche!» και που εθελοντικά «πήραν τους δρόμους» κτυπώντας από πόρτα σε πόρτα, μαζεύοντας στοιχεία, για τον τρόπο ζωής των Γάλλων, τις ανάγκες ή τις αγωνίες τους.

 

Ήταν οι περίφημοι «πεζοπόροι» (les marcheurs ) του Μακρόν που τον Δεκέμβριο του 2016 είχαν ήδη φθάσει τις 130.000 νέους.

 

Είχαν σαν αποστολή την όσο πιο έγκυρη συλλογή στοιχείων τα οποία θα περνούσαν στην συνέχεια από τους «αλγορίθμους» του Μακρόν ώστε να δοθεί μια σωστή διάγνωση και ένα σωστό πρόγραμμα για τη χώρα.

 

Ο Εμανουέλ Μακρόν αποφάσισε να παρουσιάσει το πρόγραμμά του τμηματικά σε δύο χρόνους: στις 24 Φεβρουαρίου παρουσίασε το δημοσιονομικό πλαίσιο του προγράμματός του, που περιείχε κυρίως ένα σχέδιο οικονομιών της τάξεως των 60 δις ευρώ.

 

Στις 2 Μαρτίου παρουσίασε το σύνολο του προγράμματος με οποίο προβλέπει έξι «εργοτάξια» με μεγάλες μεταρρυθμίσεις : μεταρρύθμιση στο σχολείο και την παιδεία, στην «κοινωνία της εργασίας», για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας, για την ασφάλεια, τη διεθνή στρατηγική και τη «ηθικοποίηση της πολιτικής ζωής».

 

Για την Ευρώπη, ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει τη διατήρηση των Συμφωνιών του Σένγκεν, την ενίσχυση της FRONTEX με την κινητοποίηση 5.000 επιπλέον ευρωπαίων συνοριοφυλάκων τη δημιουργία ενός κοινού συστήματος Πληροφοριών, θεωρώντας πιθανή μελλοντικά τη δημιουργία ενός κοινού σώματος καταδίωξης του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας.

 

Θέλει επίσης μεταξύ άλλων έναν ξεχωριστό προϋπολογισμό για την ευρωζώνη με έναν υπουργό Οικονομικών.

 

Στις 13 Απριλίου 40 Γάλλοι οικονομολόγοι υποστήριξαν το οικονομικό πρόγραμμα του Μακρόν με κοινή τους δημοσίευση στην Le Monde, χαρακτήρισαν δε τις θέσεις του για την Ευρώπη «New Deal» που επιτρέπει «την μεταρρύθμιση και την ενδυνάμωση της Ευρώπης».

 

Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει τελικά δεχθεί την υποστήριξη πολλών προσωπικοτήτων από τη δεξιά (του Ντομινίκ ντε Βιλπέν πρώην πρωθυπουργού), την αριστερά (του Ζαν Ιβ λε Ντριάν, υπουργού Αμυνας), από το κέντρο (Φρανσουά Μπαϊρού, ιδρυτή του κεντρώου κόμματος Modem) και πλήθους προσωπικοτήτων.

 

Ο ίδιος θεωρεί ότι χρωστάει την ενέργεια και την επιτυχία του στην υποστήριξη της συζύγου του Μπριζίτ, που γνώρισε στα θρανία του γυμνασίου ως καθηγήτριά του, την παντρεύτηκε, ξεφεύγοντας για ακόμα μια φορά από τα καθιερωμένα και διεκδικώντας τη δική του ελευθερία πνεύματος: «Δεν έχω σύμπλεγμα με την ηλικία μου» είχε δηλώσει αντιδρώντας στα σχόλια.

 

Πάντως, αναλυτές επισημαίνουν ότι ο Μακρόν πρέπει να περάσει ακόμα δύο μεγάλα εμπόδια: κατ’ αρχάς, αυτό του δευτέρου γύρου των γαλλικών εκλογών, όπου θα αναμετρηθεί, τόσο με τη Μαρίν Λεπέν όσο και με τον κίνδυνο της αποχής. Βέβαια, ήδη δημιουργείται μέτωπο εναντίον της Λεπέν, οπότε θα είναι μάλλον απίθανο να χάσει την προεδρία.

 

Και, στη συνέχεια πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να είναι πρόεδρος, ακόμα κι αν δεν διαθέτει τον κομματικό μηχανισμό που διαθέτουν τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία μπορούν να δημιουργήσουν μια εχθρική γι’ αυτόν Εθνοσυνέλευση, μετά τις εκλογές του Ιουνίου.

 

(πληροφορίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ)