Tις αλησμόνητες ημέρες του καλοκαιριού ετοιμάζεται να ζήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς, όσο πλησιάζει η Πανελλαδική Συνδιά σκεψη, οι διαφωνίες συνιστωσών και Συνασπι σμού για το οργανωτικό εντείνονται, ενώ, ύστερα από δυο μήνες σιωπής, ο Αλαβάνος έλαβε θέση μάχης… υπέρ του ενωτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το οποίο, όπως οι περισσότεροι τείνουν να συμφωνήσουν, ή θα προχωρήσει ένα βήμα μπρος ή… πάπαλα. Το θέμα είναι με τίνος το πλαί σιο θα προχωρήσει.

Tις αλησμόνητες ημέρες του καλοκαιριού ετοιμάζεται να ζήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς, όσο πλησιάζει η Πανελλαδική Συνδιά σκεψη, οι διαφωνίες συνιστωσών και Συνασπι σμού για το οργανωτικό εντείνονται, ενώ, ύστερα από δυο μήνες σιωπής, ο Αλαβάνος έλαβε θέση μάχης… υπέρ του ενωτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το οποίο, όπως οι περισσότεροι τείνουν να συμφωνήσουν, ή θα προχωρήσει ένα βήμα μπρος ή… πάπαλα. Το θέμα είναι με τίνος το πλαί σιο θα προχωρήσει.

Ήδη οι «στρατοί» στοιχίζονται (οι συνιστώσες και οι ανένταχτοι τάσσονται με τον Αλαβάνο, τον οποίο θεωρούν κάτι σαν «γνήσιο» εκφραστή του ΣΥΡΙΖΑ) και οι εχθροπραξίες έχουν αρχίσει. Οι δε συζητήσεις στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ προχωρούν μετ’ εμποδίων.

Ο Συνασπι σμός προχωρεί σε σύγκληση της ΚΠΕ το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, όπου θα τεθεί στην κρίση των μελών η εισήγηση της ηγεσίας για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ κι ενδεχομένως να υπάρξει και πρότα ση για επίσπευση του τακτικού συνεδρίου, στις αρχές του επόμενου έτους, προκειμένου να τεθεί σε ευρεία βάση το ζήτημα της επανίδρυσης του σχήματος.

Στο μεταξύ κείμενα με απόψεις για την ανασυ γκρότησή του κατατίθενται… κατά συρροή τόσο μέσα στον ΣΥΝ όσο και από τις συνιστώσες, – ενώ από μέλη του ΣΥΝ, συνιστωσών και ανένταχτους κυκλοφόρησε κείμενο υπογραφών για τη δομή του ΣΥΡΙΖΑ –, τα καρφιά πάνε κι έρχονται και τελικώς διαμορφώνεται ένα κλίμα πόλωσης που μάλλον και τη συζήτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν βοη θάει και τον βουλιάζει στην εσωστρέφεια.

Όλα αυτά μάλιστα σε μια περίοδο που γίνεται το έλα να δεις όσον αφορά τα κοινωνικά προβλή ματα, στα οποία προστίθενται οι απολύσεις των νέων με stage, η αναταραχή στο λιμάνι, οι εξελί ξεις στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, οι δε οιωνοί για την προοπτική των εργασιακών δικαιωμάτων δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικοί.

 

Συγκρουσιακός ο Τσίπρας

Η συγκρουσιακή ατμόσφαιρα έγινε εμφανέ στερη την περασμένη εβδομάδα μέσα από δύο σημαίνουσες παρεμβάσεις:

◆ Την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ της περασμένης Τρίτης, η οποία προκάλεσε επικρίσεις από τους συμμάχους για τον διλημματικό της χαρακτήρα.

◆ Και βεβαίως τη… σαρωτική επιστροφή Αλα βάνου στα πράγματα μέσω της ομιλίας του στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Μεγάλη Εποχή» της Νάντιας Βαλαβάνη στη Στοά του Βιβλίου.

Ειδικότερα στην Π.Γ. του ΣΥΝ ο Τσίπρας μίλησε για «παιχνιδάκι» των συμμάχων εις βάρος του κόμματος, καθώς, όπως είπε, θέ λουν «δημοκρατία στη βάση και συγκεντρωτισμό στην κορυφή» παραπέμποντας στον σημερινό τρόπο λήψης αποφάσεων στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ με ομο φωνία ή συναίνεση.

Υποστήριξε δε ότι, ενώ το βάρος της συζήτησης πέφτει στο οργανωτικό, δεν γίνεται συ ζήτηση για τον πολιτικό προσα νατολισμό κι επομένως έθεσε ως προϋποθέσεις για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό φορέα τη δημοκρατική λειτουρ γία στη βάση και στην κορυφή, αλλά και τον ευρωπαϊκό προσα νατολισμό.

Οι σύμμαχοι διαβάζουν σε αυτή την τοποθέτηση μια συγκαλυμμένη άρνηση στην προώθηση του εγχειρήματος και χρεώνουν στον ΣΥΝ την προσπάθεια να επιβάλει την άποψή του, ενώ την ίδια ώρα διατείνονται ότι κανείς δεν μιλάει για διάλυ ση του ΣΥΝ, πρόθεση την οποία καταλόγισε στους συμμάχους ο Τσίπρας στην Π.Γ.

 

Το φουρνέλο Αλαβάνου

Στο καπάκι, ο Αλαβάνος έριξε καταιγιστικά πυρά κατά της ηγεσίας του ΣΥΝ και του «μηχανι σμού» της Κουμουνδούρου καταθέτοντας την άποψή του κυρίως για την ηθική φυσιογνωμία της Αριστεράς, αλ λά από τα λεγόμενά του μάλλον απουσίαζε το πολιτικό πλαίσιο.

Από το πάνελ μιας εκδήλωσης με άξονα την ποίηση, η οποία φαινόταν να έχει στηθεί για να δοθεί βήμα στον πρώην επικεφα λής του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησε στο εξής να του αποδίδεται η ιδιότητα του «μέλους ΣΥΡΙΖΑ». Και βέβαια άστραψε και βρόντηξε. Οι βασι κές αιχμές του αφορούσαν, πρώ τον, την κάμψη του ΣΥΡΙΖΑ ύστε ρα από μια περίοδο ανάτασης, κάτι το οποίο αποδίδει σχεδόν αποκλειστικά στους χειρισμούς της Κουμουνδούρου και των εσωκομματικών τάσεων της, και, δεύτερον, το «βρώμικο ’89».

Χαρακτήρισε μάλιστα «με γάλη ήττα» για την Αριστερά το εκλογικό αποτέλεσμα του 4,6% επιλέγοντας να το συγκρίνει με την περίοδο του «κινήματος» του άρθρου 16 (προ των εκλογών του 2007 δηλαδή), αλλά και την περίοδο αντιπολιτευτικής δράσης με τον ίδιο στην κεφαλή του ΣΥΡΙΖΑ. «Ήταν μεγάλη ήττα», είπε, «γιατί είχαμε αναλάβει να κλείσουμε το χάσμα με τον κόσμο του ’89, είχαμε καταφέρει να αναδειχθούμε αντιπολίτευση, είχαμε κάνει βήματα μπροστά για την αλλαγή του τοπίου, είχαμε καταφέρει να αναδειχθούν τα κινήματα, το κίνημα του άρθρου 16, το κίνημα του Δεκέμβρη».

Αν λάβει δε κάποιος υπόψη τη δεύτερη αιχ μή του στην παραπάνω εκδήλωση, δηλαδή το «βρώμικο ’89», αντιλαμβάνεται ότι η «καταγγε λία» Κοροβέση στα τέλη Αυγούστου, λίγο πριν προκηρυχθούν εκλογές, μόνο τυχαία δεν ήταν.

Όπως είπε ο Αλέκος στην εκδήλωση, το ’89 αποτέλεσε «έκφραση του πιο ακραίου καιροσκο πισμού και ρεαλισμού της Αριστεράς», επιλογή η οποία οδήγησε στην απόσπαση της Αριστεράς από ένα κοινό προερχόμενο από τον ευρύτερο ριζοσπαστικό ΕΑΜογενή χώρο, με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναλάβει να κλείσει το χάσμα.

Σε συγχρονισμό με τον Αλαβάνο, ο Περικλής Κοροβέσης επανήλθε με δηλώσεις του σε εκ πομπή της ΕΤ1 για το Τείχος, που προβλήθηκε μία μέρα μετά. Είπε: «Η δική μας Αριστερά το 1989 έδειξε την ασημαντότητά της σε έναν συ γκυβερνητισμό και είναι ένοχη για το σκάνδαλο της Siemens, της Intracom και για την ιδιωτική τηλεόραση». Οι αναφορές στο ’89 βέβαια δεν έρχονται από το πουθενά, καθώς στελέχη με πρωταγωνιστικό ρόλο σήμερα στα εσωτερικά του ΣΥΝ, όπως οι Κουβέλης και Δραγασάκης, είχαν συμμετοχή στις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα.

Άραγε όλο αυτό το πλαίσιο δεν αποτέλεσε μια «πολεμική» απέναντι στη μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ που λειτούργησε υπονομευτικά για ολόκληρο το σχήμα, άρα οφείλει να συνεκτιμη θεί στο αποτέλεσμα; Και όσα διαδραματίστηκαν από τις ευρωεκλογές και μετά, με τον Αλαβάνο σε σαφή ρήξη με τον ΣΥΝ δεν έπαιξαν ρόλο; Ψιλά γράμματα…

«Και οι κρίνοντες κρίνονται» ήταν η απάντηση του Τσίπρα, αφού πέρασαν λίγες μέρες, καθώς στην Κουμουνδούρου, όπως και μετά τις ευρω εκλογές, αυτό που σχολιάζουν είναι ότι ο Αλα βάνος όλο αυτό το διάστημα δεν είναι καθόλου αυτοκριτικός.

Επιπλέον ο γραμματέας της ΚΠΕ διεμήνυσε ότι υπάρχουν απόψεις και πρακτικές «που κάνουν σαν να μην συνέβη τίποτε» και προσπαθούν να επαναφέρουν τη συζήτηση στην κατάσταση που υπήρχε πριν από την προεκλογική περίοδο. Εξέ φρασε επίσης την άποψη πως το προηγούμενο διάστημα το πρόβλημα δημιουργήθηκε επειδή «επιχειρήθηκε η μετάλλαξη του εγχειρήματος σε κάτι που δεν είχε συμφωνηθεί» και «έγινε προσπά θεια η προσωπικότητα να επιβληθεί στη συλλογι κότητα». Σαφές το «καρφί» προς Αλαβάνο…