Δέκα εξαγριωμένοι νεαροί «μπούκαραν» σε ταβέρνα στα Εξάρχεια, όπου ο Γιάνης Βαρουφάκης έτρωγε με τη γυναίκα του. Ο υπουργός δεν… μάσησε τους έπιασε δύο φορές την κουβέντα και έφυγε χωρίς πρόβλημα από τα Εξάρχεια. Τι απαντά ο ίδιος, με ανακοίνωσή του.

 

Σύμφωνα με την περιγραφή της συναδέλφου Κατερίνας Ακριβοπούλου στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, ο Γιάνης Βαρουφάκης μαζί με τη γυναίκα του και μια φίλη τους έτρωγαν σε ταβέρνα της οδού Βαλτετσίου, όπου συχνάζουν χρόνια.

Κάποια στιγμή όρμησαν μέσα, κάποιοι εξαγριωμένοι νεαροί που του επιτέθηκαν φραστικά ρωτώντας τον, μεταξύ άλλων «τι δουλειά έχει εκεί;». Ο Γιάνης Βαρουφάκης παρέμεινε ψύχραιμος, κατάφερε να τους πείσει να βγουν από το μαγαζί, όμως οι νεαροί, όχι μόνο συνέχισαν να τον περιμένουν έξω από αυτό, αλλά αντίθετα πολλαπλασιάστηκαν.

Όταν ο υπουργός –που κυκλοφορεί δίχως αστυνομική συνοδεία- και η γυναίκα του τελείωσαν το δείπνο τους και κατευθύνθηκαν προς τη μηχανή τους, οι συγκεντρωμένοι τον προπηλάκισαν ακόμη πιο έντονα από πριν. Ο Γιάνης Βαρουφάκης και πάλι κράτησε την ψυχραιμία του, πήγε προς το μέρος τους και τους είπε:  «Θέλετε να με χτυπήσετε, χτυπήστε με, κάντε ό,τι θέλετε, αλλά ελάτε να μιλήσουμε πρώτα . Πείτε μου γιατί δεν με θέλετε στα Εξάρχεια, εγώ ζούσα εδώ πολύ πριν από σας και εξακολουθώ να συχνάζω, γιατί τα αγαπάω».

Οι νεαροί δεν προχώρησαν παραπέρα τις προκλήσεις τους και αντίθετα έστησαν «πηγαδάκι» μαζί του και η συζήτηση κράτησε περισσότερο από μισή ώρα ενώ στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου, είχε προκληθεί… κομφούζιο, καθώς μαζί με τα άτομα που έσπευσαν να δουν «τι συμβαίνει;» είχαν φτάσει να βρίσκονται στο σημείο σχεδόν 200 άτομα!

«Καλά τα λες, αλλά στα Εξάρχεια να έρχεσαι όταν θα πάψεις να είσαι πολιτικός» φέρονται να του είπαν οι νεαροί, ενώ αντίστοιχα η περιγραφή θέλει τον υπουργό, να γελά και να αποχωρεί μαζί με τη σύζυγό του, με τη μηχανή τους.

Πάντως, ακόμη και μετά από το επεισόδιο και σύμφωνα με την Κατερίνα Ακριβοπούλου, ο Γιάνης Βαρουφάκης, δεν σκέφτεται να αρχίσει να κυκλοφορεί με αστυνομική συνοδεία. Ίσα-ίσα, πλέον αποκλείει ακόμη πιο κατηγορηματικά κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.

Η μαρτυρία της Κατερίνας Ακριβοπούλου:

 

Η ανακοίνωση του υπουργού

Με ανακοίνωσή του ο υπουργός Οικονομικών, εξιστορεί λεπτό προς λεπτό την επίθεση που δέχθηκε στα Εξάρχεια, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα πως λύση για την αυθαίρετη βία, δεν μπορεί να είναι «ούτε η υποχώρηση, ούτε η βίαιη καταστολή».

Η ανακοίνωση του Γιάνη Βαρουφάκη, για το περιστατικό στα Εξάρχεια:

«Κατά τις δέκα το βράδυ συνάντησα τη Δανάη και μία φίλη μας στην υπαίθρια αυλή του εστιατορίου Γιάντες στην Οδό Βαλτετσίου, όπου και δειπνήσαμε. Δύο ώρες περίπου αργότερα, αφού είχαμε ολοκληρώσει το δείπνο μας, εισέβαλε στην αυλή ομάδα αντιεξουσιαστών. Με απειλητικές διαθέσεις, καλυμμένα τα πρόσωπα, ύβρεις και ρίψη γυάλινων αντικειμένων προς εμάς (τα οποία δεν μας χτύπησαν) κινήθηκαν σχετικά αργά προς το μέρος μας απαιτώντας την απομάκρυνσή μου από τον «χώρο τους».

Στόχος τους, έχω την εντύπωση, δεν ήταν ο τραυματισμός μας καθώς, αν ήθελαν να με τραυματίσουν, είχαν την ευκαιρία, και τη συντριπτική «αριθμητική» υπεροχή, για να το πετύχουν. Εκτιμώ ότι στόχος τους ήταν να με οδηγήσουν σε άτακτη φυγή με ελαφρά, εξευτελιστικά χτυπήματα. Αυτό όμως δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί επειδή η Δανάη, πριν έρθουν δίπλα μας οι αντιεξουσιαστές (και πριν προλάβω να τη σταματήσω), σηκώθηκε όρθια και με αγκάλιασε με δύναμη, στρέφοντας την πλάτη της προς αυτούς έτσι ώστε να πρέπει να χτυπήσουν πρώτα εκείνη πριν χτυπήσουν εμένα.

Η κίνηση εκείνη της Δανάης φαίνεται ανάγκασε την «εμπροσθοφυλακή» (δύο άτομα) να προσπαθήσουν για μερικά δευτερόλεπτα να με «πετύχουν» χωρίς να χτυπήσουν εκείνη. Πολύ γρήγορα όμως υποχώρησαν και, συνεχίζοντας τις ύβρεις και τις απειλές, βγήκαν από την αυλή και μας περίμεναν έξω από το εστιατόριο. Ένα τέταρτο της ώρας αργότερα, και αφού οι υπόλοιποι θαμώνες του εστιατορίου αποχώρησαν χωρίς να εμποδιστούν, βγήκαμε με τη Δανάη κατευθυνόμενοι προς τη μοτοσυκλέτα μας που ήταν σταθμευμένη ακριβώς έξω από το εστιατόριο, επί της Βαλτετσίου. Οι αναμένοντες αντιεξουσιαστές, υβριστικοί μεν αλλά από απόσταση μερικών μέτρων, μας υποδείκνυαν να εγκαταλείψουμε τον «χώρο» τους.

Ανεβήκαμε στη μοτοσικλέτα αλλά την ίδια ώρα ξεκίνησα διάλογο μαζί τους, δηλώνοντας ότι θέλω να τους ακούσω ακόμα κι αν αυτό απαιτεί να με χτυπήσουν. (Έσβησα μάλιστα και τον κινητήρα, κατέβηκα, και συνομίλησα με μια ομάδα 5-6 από τους πιο θυμωμένους εξ αυτών). Μετά από περίπου 15 λεπτά έντονης αλλά μη βίαιης συνομιλίας τα πνεύματα ηρέμησαν και αποχωρήσαμε (με τη μοτοσικλέτα μας) χωρίς καμία απειλή.

Το εν λόγω περιστατικό επιβεβαιώνει κάποιες σκέψεις και συναισθήματα που είχα από την εποχή που ζούσα στην περιοχή των Εξαρχείων (2000-2006) καθώς και κατά τη διάρκεια «εισβολών» ατόμων του ίδιου χώρου στα αμφιθέατρα της Οδού Σίνα όπου δίδασκα. Τώρα δεν είναι η στιγμή για να αναπτύξω εκείνες τις σκέψεις.

Αρκούμαι να δηλώσω, άλλη μια φορά, την πάγια θέση πως, όσο φόβο και απέχθεια να μας προκαλεί η άσκηση αυθαίρετης βίας, η απάντηση στον θυμό αυτών των ανθρώπων και στις βίαιες εκδηλώσεις τους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ούτε η άτακτη υποχώρηση ούτε η βίαιη καταστολή.»