Δεν γνωρίζουμε αν οι δανειστές είχαν υπόψη τους τον Κινέζο θεωρητικό, αλλά δικαίωσαν τη διδασκαλία του. Όπως έγραψε ο Σουν Τζου, «ο πολεμιστής είναι δυνατός, όταν αναγκάζει τον εχθρό να του απαντήσει. Είναι αδύναμος, όταν αυτός απαντά στον εχθρό». Στην προκειμένη περίπτωση ο Σόιμπλε υποχρέωσε καθ’ όλη τη διάρκεια της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης την ελληνική κυβέρνηση να απαντά στις κινήσεις του. Ζητούσε ένα, το έπαιρνε για να ζητήσει το επόμενο, οδηγώντας την αδύναμη λόγω έλλειψης στρατηγικής ελληνική κυβέρνηση στο τέλος του χρόνου του προγράμματος και την ελληνική οικονομία στο χείλος της καταστροφής. 

 

Ακόμη και σ’ αυτό το σημείο η γνώση του Σουν Τζου θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη στην ελληνική κυβέρνηση, καθώς, όπως έχει γράψει, «θα νικήσει αυτός που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε να μην πολεμήσει». Έχουμε την εντύπωση ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει επιλέξει, αλλά έχει εξαναγκαστεί να δώσει μία μάχη. Και τη δίνει υπό δυσμενέστατες συνθήκες, με τις τράπεζες κλειστές, την οικονομία στο μηδέν, χωρίς επαρκή προετοιμασία της κοινωνίας, χωρίς τρόπο να αντιμετωπίσει τη συντονισμένη και συσπειρωμένη εσωτερική αντίδραση. Τα περιθώρια για μια νίκη υπό αυτές τις συνθήκες είναι εξαιρετικά περιορισμένα.

 

Έχουμε την εντύπωση πως μια ακόμη συμβουλή του Σουν Τζου που θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά χρήσιμη τόσο για την ελληνική κυβέρνηση όσο και για τους δανειστές είναι η ακόλουθη: «Φτιάξε μια χρυσή γέφυρα για να μπορέσει να περάσει ο εχθρός σου υποχωρώντας». Ας το ελπίσουμε…