Δεν είναι, σε καµιά περίπτωση, αθώα η συστηµατική λαθροχειρία που διαπράττουν οι Ευρωπαίοι φίλοι µας στο µεταναστευτικό

 

Δεν είναι, σε καµιά περίπτωση, αθώα η συστηµατική λαθροχειρία που διαπράττουν οι Ευρωπαίοι φίλοι µας στο µεταναστευτικό – πατώντας βεβαίως στα φαινόµενα ανοργανωσιάς και ανικανότητας, τα οποία αφθονούν στην κυβέρνηση – µε την αγνόηση όλων των στοιχείων προόδου στη διαχείριση του προβλήµατος (σελίδα 26 του σηµερινού «Ποντικιού»).

Αυτό που έχουµε κατ’ επανάληψιν τονίσει είναι ότι το µεταναστευτικό-προσφυγικό αποτελεί ένα επιπλέον όπλο πίεσης ώστε το ελληνικό πολιτικό σύστηµα να συµµορφώνεται πλήρως στις απαιτήσεις τους. Βεβαίως η πίεση αυτή δεν αφορά µόνο τον Τσίπρα, αλλά και τον Μητσοτάκη, τη Γεννηµατά και όποιον άλλο στο πολιτικό στερέωµα της χώρας.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο αυτοί πολιτικοί αρχηγοί βάζουν στην άκρη την κριτική για τους χειρισµούς της κυβέρνησης και σπεύδουν να βάλουν πλάτη προβάλλοντας διεθνώς τις ελληνικές θέσεις. Αντιλαµβάνονται ότι η πίεση και οι λαθροχειρίες των Ευρωπαίων έχουν µεγαλύτερη εµβέλεια από το ασφαλιστικό και το κλείσιµο της πρώτης αξιολόγησης. Και ότι, αν τυχόν κυβερνήσουν οι ίδιοι, θα βρεθούν στη σηµερινή θέση του Τσίπρα.

Κατ’ αρχάς η τακτική αυτή των Ευρωπαίων σχετίζεται µε την κατάρρευση της υποτιθέµενης συµφωνίας της Ε.Ε. και της Τουρκίας για τη µείωση της µεταναστευτικής ροής, καθώς η Άγκυρα εµφανίζει όλο και θρασύτερες απαιτήσεις, οι οποίες άπτονται της εθνικής µας κυριαρχίας και τις οποίες η Ελλάδα, αν δεν αντιδράσει δυναµικά στο πολιτικό και διπλωµατικό πεδίο, θα τις βρει πολύ σύντοµα µπροστά της.

Σχετίζεται µε την ισχυρή πίεση που ασκείται στο παρασκήνιο – και θα εµφανιστεί συντόµως στο προσκήνιο – για να λυθεί το ζήτηµα του τελικού ονόµατος της ΠΓ∆Μ εις βάρος της Ελλάδας.

Σχετίζεται µε την εξ ίσου ισχυρή πίεση για δυσµενή για τον ελληνισµό λύση του Κυπριακού, στην οποία ακόµη και ο Πρόεδρος της Κύπρου, παλαιός υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν, αναγκάστηκε να βάλει φρένο ζητώντας να µη διατυπώνονται υπερβολικές προσδοκίες.

Αν όμως οι «κακοί» Ευρωπαίοι – σε αγαστή σύµπνοια µε τους «καλούς» Αµερικανούς – έχουν τόσο φανερή διάθεση να στριµώξουν την Ελλάδα και να τη φέρουν µεσοπρόθεσµα στην αγκαλιά της Τουρκίας και αν οι κυριότεροι πολιτικοί αρχηγοί αντιλαµβάνονται ότι τα πράγµατα στην Ελλάδα κινδυνεύουν µε εκτροχιασµό, ίσως έχουν µια καλή βάση συνεννόησης και σκιαγράφησης ενός κοινού σχεδίου πλεύσης.

Ας μην τα βρουν στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά. Υπάρχουν όµως πολλά άλλα, ιδιαιτέρως κρίσιµα για την πορεία της χώρας, στα οποία, αν δεν υπάρξει επιτέλους ένα κοινό πολιτικό σχέδιο, η πολιτική συντριβή θα είναι βαριά για όλους – και πρωτίστως για την ελληνική κοινωνία…