Σε πολλούς, εντός και εκτός κυβέρνησης, τρέχουν τα σάλια με την επικείμενη επίσκεψη στην Αθήνα του προικισμένου επικοινωνιακά, αλλά αποχωρούντος «πλανητάρχη» Μπαράκ Ομπάμα. Άλλοι περιμένουν δώρα για την ελάφρυνση του χρέους, άλλοι ετοιμάζονται να φωτογραφηθούν δίπλα του και άλλοι αναζητούν κάποια ελάχιστα πολιτικά κέρδη από το πέρασμά του στην Αθήνα. 

Όλοι αυτοί, προφανώς, ξεχνούν ότι ο Ομπάμα είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ και δουλεύει για τα συμφέροντα αυτών που πραγματικά κυβερνούν τη χώρα του, όπως η εταιρεία Boeing για παράδειγμα…

Αφαιρώντας, λοιπόν, τους τόνους αναλύσεων πολλών και διάφορων παπαρολόγων περί της ύψιστης σημασίας της επίσκεψης, πόσο καλή ή κακή θα είναι για τα εθνικά μας θέματα και αν θα κάνει καλό ή όχι στην κυβέρνηση ή την αξιωματική αντιπολίτευση, αυτό που ήδη μένει απτό από την επικείμενη επίσκεψη του επί οκταετία (τώρα μας θυμήθηκε) πλανητάρχη είναι οι δουλειές και το χρήμα. 

 

Μια ματιά στις σελίδες του εγκυρότερου παγκοσμίως – για χρήμα και δουλειές – εντύπου, της «Wall Street Journal», μας διαφωτίζει καταλλήλως, ειδικά αν γνωρίζουμε και κάποιες λεπτομέρειες που η εν λόγω μεγάλη εφημερίδα φροντίζει να αποκρύψει. Ας δούμε, πρώτα, τι μας λέει η «Wall Street Journal» σε πρωτοσέλιδο χτύπημα λίγες μόλις μέρες πριν από την άφιξη Ομπάμα.

 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση έβαλε βέτο στην παράταση των κυρώσεων της Ε.Ε. εις βάρος της μεγαλύτερης τράπεζας του Ιράν, της Bank Saderat, παρά τις εκκλήσεις περί του αντιθέτου τόσο από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όσο και από την αμερικανική πλευρά.

Η «Wall Street Journal», που ανέδειξε το θέμα σε εκτενές ρεπορτάζ, χαρακτήρισε την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης «υψηλού ρίσκου», ιδιαίτερα ενόψει της επίσκεψης του προέδρου των ΗΠΑ στα μέσα Νοεμβρίου.

 

Σημειώνεται ότι η Bank Saderat Iran διατηρεί υποκατάστημα στην Αθήνα από το 1977 και, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, δραστηριοποιείται ως ο εμπορικός σύνδεσμος μεταξύ ιρανικών, ελληνικών και λοιπών ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και οργανισμών του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα. Οι ΗΠΑ έχουν κατηγορήσει επανειλημμένως την Bank Saderat για χρηματοδότηση τρομοκρατικών οργανώσεων και ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου προειδοποίησε πέρυσι ότι οποιαδήποτε εταιρεία διατηρεί δεσμούς μαζί της θα αποκοπεί από το χρηματοοικονομικό σύστημα των ΗΠΑ.

 

Ο κλοιός των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κυρώσεων στην τράπεζα παρέμεινε σφιχτός και μετά τη χαλάρωση των περισσότερων κυρώσεων εις βάρος της Τεχεράνης το καλοκαίρι του 2015, μετά την επίτευξη συμφωνίας με τη Δύση αναφορικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Η Bank Saderat προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία που να δικαιολογούν τη διατήρηση των κυρώσεων σε βάρος της, με το δικαστήριο να δέχεται τους ισχυρισμούς της.

Σύμφωνα με την «WSJ», σε αυτή την απόφαση «πάτησε» η Αθήνα για να ασκήσει το βέτο, με δεδομένη την επιθυμία της κυβέρνησης να ενισχύσει τους πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς της με την Τεχεράνη.

 

Η καλά πληροφορημένη εφημερίδα προφανώς γνωρίζει και μια άλλη τραπεζική ιστορία με την άρση των κυρώσεων κατά μιας άλλης μεγάλης και ιστορικής (της πρώτης που άνοιξε) τράπεζας του Ιράν, της Bank Sepah. 

Αυτή η τράπεζα, λόγω των αμερικανικών κυρώσεων κατά του Ιράν, είχε παγωμένα κεφάλαια στις ΗΠΑ ύψους 1,8 δισ. δολαρίων. Όταν, λοιπόν, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε τον Αύγουστο του 2016 την άρση των κυρώσεων κατά του Ιράν, ξεπάγωσαν και τα κεφάλαια της εν λόγω ιρανικής τράπεζας στις ΗΠΑ. Από τα 1,8 δισ. αυτών των κεφαλαίων, την επόμενη μέρα τα 1,4 δισ. πήγαν στην αμερικανική Boeing για συμβόλαιο παραγγελίας της ιρανικής κυβέρνησης για καμιά κατοσταριά αεροσκάφη. 

 

Με πιο απλά λόγια, οι Αμερικανοί πήραν με… νταβατζιλίκι τα λεφτά των Ιρανών και, προφανώς, Αμερικανοί και άλλοι αξιότιμοι καουμπόηδες της σύγχρονης Άγριας Δύσης ήθελαν να βάλουν χέρι και στα 800 εκατομμύρια που ήταν παγωμένα στην Αθήνα για την Bank Saderat Iran. 

Κάποιοι – όχι η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ, πάντως, απ’ όσο γνωρίζουμε – υπηρεσιακοί παράγοντες αλλά και κυβερνητικά στελέχη εργάστηκαν σκληρά για να προχωρήσει η συνεργασία με το Ιράν, καθώς άνοιγε το παράθυρο ευκαιρίας μετά τη συμφωνία ΗΠΑ – Ιράν. Και έτσι η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε στο ξεπάγωμα των 800 εκατ. της ιρανικής τράπεζας στην Αθήνα με τη συμφωνία αυτά τα χρήματα να επενδυθούν στην Ελλάδα. Προφανώς ένα τέτοιο ποσό δεν αφήνει ασυγκίνητους Αμερικανούς και λοιπούς καρχαρίες…

 

Συμπέρασμα: Ο Ομπάμα έρχεται στην Αθήνα μια βόλτα φεύγοντας από τον Λευκό Οίκο και επ’ ευκαιρία θα κάνει μια εξυπηρέτηση στα αφεντικά του πιέζοντας και απειλώντας την Αθήνα να μην μπαίνει στις δουλειές των μεγάλων, για να μην της συμβεί κανένα… ατύχημα – στο Αιγαίο, την Κύπρο ή κάπου (ελληνοαλβανικά) αλλού…