του Αλέξανδρου Μερκούριου

(γιατί φοβήθηκα που τα παλικάρια μας απέφυγαν χθες τις δηλώσεις)

του Αλέξανδρου Μερκούριου

(γιατί φοβήθηκα που τα παλικάρια μας απέφυγαν χθες τις δηλώσεις)

Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο απ’ όλα σήμερα το πρωί και μέχρι να τελειώσει αυτή η σύσκεψη (έκτακτη, μη έκτακτη, θα σας γελάσω) των Ευρωπαίων για Ελλάδα και το χρέος της, είναι ότι χθες δεν διάβασα στις εφημερίδες κάποια βαρυσήμαντη δήλωση κυβερνητικού στελέχους. Μέχρι τώρα, τις Κυριακές συνηθίζαμε να διαβάζουμε και κάποια συνέντευξη υπουργού (τις περισσότερες φορές είχε μεγάλη πλάκα, μια και τις γράφουν οι παρατρεχάμενοι των γραφείων Τύπου που πιο πολύ τους νοιάζει να τους εκτιμήσει ο υπουργούλης, παρά το τι θα πουν στον κόσμο) για να περνά η ώρα με χιούμορ. Συνήθως οι συνεντεύξεις αυτές είναι τόσο πολύ εκτός τόπου και χρόνου που πραγματικά αναρωτιόσουν πως έχουν το θράσος και τις δίνουν, και οι εφημερίδες, βέβαια, το θάρρος να τις δημοσιεύουν…

Και ακριβώς γι’ αυτό ανησύχησα χθες που δεν είχαμε κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον σε επίπεδο πρώτης γραμμής. Ανησύχησα πιο πολύ, γιατί όπως ξέρετε, πριν κάποιο κατακλυσμιαίο γεγονός υπάρχουν μόνο ενδείξεις και… σιωπή.

Οι ενδείξεις λένε ότι οι «αγορές» μας έχουν ξεγράψει, και ψάχνουν μόνο τον τύπο της χρεοκοπίας που θα μας φορέσουν. Επιλεκτική ή μονιμότερη. Οι ενδείξεις λένε ότι ο κόσμος δεν στέλνει πια τα λεφτά του έξω, αλλά ότι πάει για χρυσό και Λίρες στην  Τράπεζα της Ελλάδος. Οι ενδείξεις λένε ότι όλα τα σχέδια των Ευρωπαίων για να μας κρατήσουν στη ζωή, δεν δείχνουν να βγαίνουν. Και ο LEX των Financial Times έγραψε: «Γιατί να μη δούμε τα γεγονότα κατάματα; Στην χρεοκοπία όπως και στον έρωτα, ο πόνος προκαλείται από την άρνηση της πραγματικότητας».

Έγραψε ακόμη: «Οι αγορές φωνάζουν “χρεοκοπία”, με τα διετή ελληνικά ομόλογα να αποδίδουν 26%. Ένα ξεκάθαρο κάλεσμα προς την ελληνική κυβέρνηση να κάνει αυτό που η S&P αποκαλεί πρόταση ανταλλαγής σε τιμή ευκαιρίας, να αγοράσει χρεόγραφα με μεγάλη έκπτωση. Μια τέτοια ανταλλαγή φαίνεται αρκετά εύλογη από οικονομική άποψη, σαν μια απόφαση συγκατοίκησης. Αλλά μια τέτοια συγκατοίκηση θα χαρακτηριστεί από την S&P ως χρεοκοπία, και οι χρηματοδότες της Ελλάδας δεν είναι έτοιμη για μια τέτοια ξαφνική αποκάλυψη. Όποιοι και αν είναι οι πολιτικοί λόγοι πίσω από αυτήν την επιφυλακτικότητα, οι συστροφές που καλύπτουν την οικονομική πραγματικότητα πίσω από ένα πέπλο νομικής ορθότητας, έχουν γίνει πια δυσβάσταχτες. Η ΕΚΤ αφήνει να εννοηθεί ότι θα κάνει τα στραβά μάτια εάν η χρεοκοπία είναι επιλεκτική ή προσωρινή ή αν τουλάχιστον ένας οίκος αξιολόγησης αποφασίσει να μην αξιολογήσει τα ομόλογα με χρεοκοπία. Η αδιαφορία απέναντι στην S&P, αποτελεί ξαφνικά μια δυνατή επιλογή». Αυτό κι αν είναι ένδειξη…

Και η χειρότερη ένδειξη λέει ότι οι τράπεζες που μπορεί να μην περάσουν τη δοκιμασία της Ευρώπης, ίσως να μην είναι μόνο η ΑΤΕ (που το ξέρουμε από πρόπερσι), αλλά και άλλες τρεις… Και τότε να δείτε τι θα κάνει ο κόσμος που θα τρέχει στα γκισέ…

Ακόμη όμως κι αν θεωρήσουμε, ότι όλα αυτά είναι παιχνίδι των κακών αγορών και των κερδοσκόπων (που πράγματι τις διαφεντεύουν), οι δικοί μας τι κάνουν; Γιατί απλώς κοιτούν  το παιχνίδι των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων και των διεθνών τζογαδόρων, που βγάζουν τρελά λεφτά πάνω στο παιχνίδι της υποτιθέμενης «διάσωσης» της Ελλάδας;

Που είναι και η «μάχη κατά των κερδοσκόπων» που είχε υποσχεθεί ο ΓΑΠ, και τελικά την έκανε… αουτσόρς στους ευρωπαίους φίλους;

Λέτε τόσο απλά και αθώα να ξέχασε αυτό που είχε πει πριν ενάμιση χρόνο, και επίσης το ίδιο αθώα τα στελέχη της κυβέρνησης συνέχισαν να λεηλατούν τη χώρα, χωρίς ακόμη να πειράξουν ΤΙΠΟΤΑ από τα πολιτικά πελατάκια του δημοσίου τομέα; Όχι βέβαια.

Γι αυτό, σας λέω ότι χθες φοβήθηκα που κανένας μεγάλος υπουργός, δεν έβαλε το γραφείο του να βγάλει μια συνέντευξη, ενώ όλα αυτά συνέβαιναν γύρω.

Υπερβολικός; Πιθανότατα. Αν όχι, θα το μάθουμε σε λίγες μέρες…