Όταν ο Φρανσουά Φιγιόν κέρδισε τους προκριματικούς των Ρεπουμπλικάνων, το κόμμα του αναθάρρησε.

Μετά την ήττα του Νικολά Σαρκοζί στις εκλογές του 2012, το κεντροδεξιό κόμμα φαινόταν έτοιμο να επανέλθει θριαμβικά στην εξουσία, με το σύνολο των δημοσκοπήσεων να δείχνουν τον Φιγιόν ως «άνετο» νικητή και σίγουρο νέο πρόεδρο της χώρας.

Υπολόγισαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, ή μάλλον χωρίς την δικαστική εξουσία, η οποία δεν χαρίζεται σε κανέναν στην «πέμπτη δημοκρατία».

Το σκάνδαλο με την αργομισθία της συζύγου του και οι μετέπειτα έρευνες της εισαγγελίας κατέδειξαν δυο πράγματα.

Πρώτον, ότι η γαλλική δικαιοσύνη δεν λογαριάζει από τίτλους και φαβορί όταν πρόκειται για σκάνδαλο και δεύτερον, πως η δύναμη της είναι τέτοια ώστε να «γκρεμίσει» το απόλυτο φαβορί για την προεδρία της χώρας.

Για την ιστορία, τρεις μήνες μετά που ξέσπασε το σκάνδαλο, ο Φιγιόν έχει χάσει περίπου 10% της δημοφιλίας του και δεν αναμένεται να περάσει στο δεύτερο γύρο των εκλογών. Αν επαληθευτεί αυτό το σενάριο, θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των Ρεπουμπλικάνων που δεν θα εκπροσωπηθούν στο δεύτερο γύρο.

Με αφορμή την απότομη πτώση του Φιγιόν, ας κάνουμε μια αναδρομή σε άλλες περιπτώσεις που καταδεικνύουν τη δύναμη της γαλλικής δικαιοσύνης.

Η μεγαλύτερη ίσως υπόθεση αφορά έναν από τους πιο επιφανείς Γάλλους πολιτικούς, τον Ζακ Σιράκ. Ο «πατέρας» του Ρεπουμπλικανικού κόμματος της Γαλλίας διετέλεσε πρόεδρος της χώρας και πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια μιας λαμπρούς πολιτικής σταδιοδρομίας που διήρκησε πάνω από τρεις δεκαετίες.

Οι βραβεύσεις του, τόσο από την Γαλλία όσο και από ξένες δυνάμεις, καθώς και η φήμη που συνοδεύει το όνομα του είναι υπολογίσιμα μεγέθη. Και όμως. Το 2011 ο Ζακ Σιράκ καταδικάστηκε για μια σωρεία κατηγοριών, μεταξύ των οποίων αυτό της υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος, τα οποία τελέστηκαν κατά την περίοδο 1990-1995, όταν και ήταν ο πρωθυπουργός της χώρας. Μάλιστα, όπως και με τον Φιγιόν, οι υποθέσεις αφορούσαν περιπτώσεις αργομισθίας. Ο Σιράκ καταδικάστηκε σε δυο χρόνια φυλάκισης με αναστολή.

Ο επόμενος πολιτικός στη λίστα είναι επίσης γνωστός, αλλά οι θέσεις και ο χαρακτήρας του ήταν μαθηματικά βέβαιο πως θα τον οδηγούσαν σε μπελάδες με την εξουσία. Ο λόγος για τον ακροδεξιό Ζαν-Μαρί Λεπέν και τις πολλές φορές που βρέθηκε στο επίκεντρο δικαστικών ερευνών. Ο ακροδεξιός Λεπέν έχει καταδικαστεί για αντισημιτικά σχόλια, τουλάχιστον έξι φορές για ρατσιστικά σχόλια ενάντια στο μουσουλμανικό πληθυσμό καθώς και για επίθεση εναντίων ενός ευρωβουλευτή. Ο Λεπέν έχει παραδεχθεί μάλιστα δημόσια πως μετείχε σε βασανιστήρια κατά τη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας, αλλά δεν μπόρεσε να διωχθεί καθότι τα εγκλήματα πολέμου για τον συγκεκριμένο πόλεμο έχουν αμνηστευθεί.

Η κατάσταση με τον Λεπέν και τις συνεχόμενες καταδίκες του έφτασε σε τέτοιο σημείο που η ίδια του η κόρη τον διέγραψε από το κόμμα, καθώς «έδιωχνε» τους Δεξιούς υποψήφιους με τις ακραίες δηλώσεις του. Το πιθανότερο είναι πως πρόκειται απλά για μια κίνηση εντυπωσιασμού αλλά και πάλι, η εκδίωξη του από το κόμμα που ο ίδιος ίδρυσε και μάλιστα από την ίδια του την κόρη δείχνουν για μια ακόμα φορά τη δύναμη της δικαστικής εξουσίας στη Γαλλία.

Η Μαρίν Λεπέν βέβαια μπορεί να διέγραψε τον πατέρα της αλλά αντιμετώπισε και η ίδια προβλήματα με τη Δικαιοσύνη, μάλιστα για τον ακριβώς ίδιο, την υποκίνηση βίας ενάντια σε μειονότητες. Η κατηγορία αφορά σε ομιλία της Λεπέν, στην οποία παρομοίασε τις προσευχές των Μουσουλμάνων με την κατοχή της Γαλλίας από τους Ναζί. Η Λεπέν αθωώθηκε για την κατηγορία αλλά το κόμμα της καταδικάστηκε για παράνομη χρησιμοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων μόλις ένα χρόνο αργότερα.

Ένας ακόμα πρώην πρόεδρος που αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα με τη Δικαιοσύνη είναι ο Νικολά Σαρκοζί. Ανάμεσα στις κατηγορίες που αντιμετώπισε ο πρώην Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος ήταν η διαφθορά και η κατάχρηση δημοσίων εσόδων για την προεκλογική του καμπάνια. Συγκεκριμένα κατηγορείται πως στις εκλογές του 2012, τις οποίες έχασε από τον Φρανσουά Ολάντ, υπερέβη το όριο του κατά 18 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι κατηγορίες για διαφθορά αφορούν στην περίοδο που ήταν δήμαρχος του Παρισιού και, αν καταδικαστεί, επισύρουν ποινή έως και 11 ετών.

Οι δικαστικές του περιπέτειες ξεκίνησαν λίγο πριν την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του για την προεδρία των Ρεπουμπλικανών, στην οποία τελικά ήρθε τρίτος μετά τον Φρανσουά Φιγιόν και τον Αλέν Ζιπέ. Ένας από τους λόγους της ήττας του ήταν το πλήγμα που δέχθηκε η δημόσια εικόνα του εξαιτίας των κατηγοριών.

Είναι πασιφανές πως η γαλλική Δικαιοσύνη δεν κωλύεται από δημόσια αξιώματα και προσωπικότητες, καθώς αν παρουσιαστεί ατόπημα ή ατασθαλία τότε αντιμετωπίζεται δεόντως.

Μάλιστα, είναι τέτοια η δυναμική της και η επιρροή της στον κόσμο που μπορεί να «χαλάσει» υποψηφιότητες, όπως αποδεικνύεται περίτρανα από την δραματική πτώση του Φιγιόν και του Σαρκοζί. Βέβαια αξίζει να σημειωθεί πως στις περιπτώσεις των Λεπέν, πατέρα και κόρης, οι δικαστικές διαμάχες ενδέχεται να βοήθησαν το πρεστίζ τους, δεδομένου ότι το κοινό τους είναι εξαιρετικά πιο φανατισμένο και αντισυστημικό, οπότε τους ηρωοποιεί χάρις στις μάχες τους με τη δικαστική εξουσία.