Για την σύγκρουση κυβερνητικών στελεχών με τη δικαιοσύνη μίλησε σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθήνα 9.84, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Κώστας Χρυσόγονος.

Συγκεκριμένα, ο Κ. Χρυσόγονος δήλωσε ότι «η δικαστική εξουσία κρίνεται, όπως κρινόμαστε όλοι. Είναι δικαίωμα καθενός, ακόμα και των φορέων άλλων εξουσιών, να σχολιάζουν δικαστικές αποφάσεις. Οταν όμως αυτό γίνεται από φορείς της Εκτελεστικής εξουσίας και με δεδομένη την ύπαρξη θεσμικής διασύνδεσης, τρόπον τινά, διότι οι κορυφές της δικαιοσύνης επιλέγονται από το υπουργικό συμβούλιο, θα πρέπει να γίνεται τουλάχιστον με μια λεκτική αυτοσυγκράτηση. Η κριτική είναι θεμιτή για αποφάσεις. Δεν είναι όμως θεμιτή όταν ασκείται για πρόσωπα και χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένες καταγγελίες περί μεροληψίας των προσώπων και για  ποιό λόγο αυτά μεροληπτούν, άν μεροληπτούν».

Σε ερώτηση για το αν πρέπει να συζητηθεί στην κυβέρνηση το γεγονός ότι ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης,  επιτέθηκε με «άκομψο» τρόπο στους δικαστές, απάντησε ότι «Το τι κινήσεις θέλει να κάνει ο πρωθυπουργός είναι δικό του θέμα, προσωπικά δεν μπορώ να του κάνω καμμία υπόδειξη. Θα έπρεπε να υπάρχει αυτοσυγκράτηση από τους υπουργούς, όταν σχολιάζουν δικαστικές αποφάσεις και σε καμία περίπτωση να μην υπάρχουν σχόλια για πρόσωπα δικαστών. Το να λές- γενικώς- οι δικαστές, είναι εκτός των ορίων της θεμιτής κριτικής».

Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Τώρα, η απόφαση του ΣτΕ περί παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων του δημοσίου είναι εύστοχη.

Ομως, για το θέμα της βλαπτικής μεταβολής των όρων εργασίας, εκτιμώ ότι η μή καταβολή αποδοχών σε εργαζόμενο συνιστά βλαπτική μεταβολή. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι οι δικαστές οι οποίοι εξέδωσαν αυτή την έστω και λανθασμένη απόφαση πρέπει να στοχοποιούνται προσωπικά, διότι μπορεί να διορθωθεί με τα ένδικα μέσα που προβλέπει η έννομη τάξη. Θα πρέπει να εξετάζεται εάν υπήρχε κίνητρο μεροληψίας».

Επιπλέον, μίλησε για την υπόθεση του Noor 1 και του Πάνου Καμμένου, υποστηρίζοντας ότι «οι Εξεταστικές Επιτροπές, όπως έχει δείξει η ιστορική εμπειρία, σπανίως φωτίζουν την αλήθεια. Συνήθως, κάθε κόμμα βγάζει το δικό του πόρισμα και άν βγεί άκρη,στο τέλος, θα είναι από τη δικαιοσύνη. Η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής θα έπρεπε να αποτελεί μία μορφή άσκησης κοινοβουλευτικού ελέγχου από την αντιπολίτευση. Πρέπει να τροποποιηθεί η σχετική συνταγματική διάταξη,  προκειμένου να μην απαιτείται πλειοψηφία στη Βουλή για τη συγκρότησή της ,αλλά να αρκεί η πρόταση των 2/5 του όλου  αριθμού των βουλευτών, η οποία να είναι δεσμευτική για το Σώμα.  Με έναν αριθμητικό περιορισμό, ενδεχομένως, για να αποφευχθεί η κατάχρηση. Να επιτρέπεται πχ 1, 2  φορές στη διάρκεια κάθε βουλευτικής περιόδου». 

«Το θέμα της σχετικής συνταγματικής διάταξης για σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών, που είναι και λίγο αμφίσημη ως πρός τη διατύπωσή της, το ήξεραν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από τη δεκαετία του 1980, οπότε η ΝΔ ζητούσε και το ΠΑΣΟΚ ηρνείτο. Και τα δύο κόμματα εξουσίας δεν έκαναν όμως τίποτε επί σειρά δεκαετιών. Δεν έθιξαν το ζήτημα ούτε στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, ούτε και το 2008. Το να διαμαρτύρονται τώρα με 140 ντεσιμπέλ, επιτρέψτε μου να το χαρακτηρίσω ελαφρώς…ανακόλουθο», συμπλήρωσε και τόνισε ότι «η αναθεώρηση της οικείας διάταξης 68 του Συντάγματος, περιλαμβάνεται στη δέσμη ιδεών έξη  συνταγματολόγων, ανάμεσά τους και εγώ και θα ήθελα να δώ να αποτελεί αντικείμενο σοβαρής συζήτησης».

Τέλος, για το αν ο ΥΠΕΘΑ πρέπει να πάει στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, είπε ότι «ο πρόεδρος της Βουλής ξέρει καλύτερα από εμένα τον Κανονισμό Λειτουργίας της και προφανώς, κάπου στηρίζεται.

Εάν ήμουν αναρμόδιος υπουργός δηλαδή σε άλλο υπουργείο από το Δικαιοσύνης και δεχόμουν καταγγελίες από κρατούμενο φυλακών για υπόθεση που απασχόλησε τα δικαστήρια, δεν θα έμπαινα σε διάλογο μαζί του, αλλά θα παρέπεμπα την υπόθεση στον υπ.Δικαιοσύνης προκειμένου, ως καθ ύλην αρμόδιος, να ενεργοποιήσει- ως οφείλει- τις εισαγγελικές αρχές, στο πλαίσιο πάντα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και των δικαστών και των εισαγγελέων, ανεξαρτησία που οφείλει να γίνεται σεβαστή από την εκάστοτε κυβέρνηση».