Το λεγόμενο Σκοπιανό στην ουσία του είναι ένα θέμα το οποίο έλαβε τεράστιες διαστάσεις για μια σειρά από λόγους που δεν το αφορούν. Λόγοι όπως η κομματική εκμετάλλευση, η απαράδεκτη πατριδοκαπηλία κυρίως από τους εμπόρους του πατριωτισμού που πουλάνε εθνικές εξιδανικεύσεις, τις «εθνικές» παρεμβάσεις της Εκκλησίας που αρέσκεται να παίρνει πάνω της την εξωτερική πολιτική της χώρας.   Έτσι  καταφέραμε ένα πρόβλημα το διασπάσουμε σε πολλά προβλήματα. Κυρίως όμως, καταφέραμε να κάνουμε την όποια αναπόφευκτη λύση να έχει μεγάλο πολιτικό κόστος το οποίο δεν επιθυμεί να αναλάβει κανείς. Και εδώ να επισημάνουμε ότι η ευθύνη βαραίνει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Για μια ακόμα φορά, ένα εθνικό ζήτημα αντί μας ενώνει (σε μια λύση) μας χωρίζει (σε χίλια κομματάκια)  και γίνεται αντικείμενο μικροκομματικής πολιτικής.

Μέχρι σήμερα, αυτό που έπαιζε στο ονοματολογικό (και όλοι πλέον είχαν αρχίσει, άλλοι ευκολότερα και άλλοι δυσκολότερα, να το αποδέχονται) ήταν ένα όνομα με γεωγραφικό (άντε, και με χρονικό)  προσδιορισμό.  Ωστόσο, μετά τις πρόσφατες επαφές του πρωθυπουργού με τον σκοπιανό ομόλογό του, μέσα σε ένα κλίμα γενικής ευφορίας (ότι μπορεί και να τελειώνουμε με αυτή την υπόθεση που μας ταλανίζει τρεις συνεχόμενες δεκαετίες και όλο το βρίσκουμε μπροστά) μας προέκυψε ο Προφήτης Ηλίας, αλλά ως προφήτης πονηρών επιδιώξεων.

Αυτή τη φορά δεν υπήρχε γεωγραφικός προσδιορισμός αλλά ιστορικός και μάλιστα με αλυτρωτικό περιεχόμενο που εμπλέκει στο πρόβλημα και την Βουλγαρία η οποία ως τώρα έμενε εκτός κάδρου. 

Από τον γεωγραφικό προσδιορισμό στον ιστορικό το άλμα είναι μεγάλο και ιδιαιτέρα επικίνδυνο. Κρύβει αλυτρωτικές παγίδες και φέρνει στο προσκήνιο συγκρούσεις Βουλγάρων και «αυτονομιστών Μακεδόνων». Με δυο λόγια, προτείνεται ένα όνομα που παραπέμπει σε μια επανάσταση των σλαβόφωνων της Μακεδονίας που έγινε στις 20 Ιουλίου του 1903, την ημέρα του Προφήτη Ηλία, και ξαναζέστανε την ιδέα της ένωσης με τη Βουλγαρία που είχε εγκαταλειφθεί. Το βασικό σύνθημα ήταν «Η Μακεδονία για τους Μακεδόνες» με ότι αυτό σημαίνει σήμερα σε σχέση με συγκεκριμένες περιοχές που ανήκουν στην ελληνική επικράτεια και είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Είναι προφανές ότι μια τέτοια ονομασία μόνο αγνές προθέσεις δεν κρύβει καθώς ο γεωγραφικός ξεκάθαρος προσδιορισμός είναι απείρως προτιμότερος από μια απροκάλυπτα αλυτρωτική ιστορική επέτειο η οποία μάλιστα παραπέμπει ευθέως και στο όραμα της ενσωμάτωσης της ελληνικής Μακεδονίας.

Συνεπώς,  του Προφήτη Ηλία τα σοκάκια δεν οδηγούν σε λύση αλλά σε σκοτεινά αδιέξοδα…