Ισχυρός ο νυν Πρόεδρος των ΗΠΑ εν όψει των επόμενων εκλογών

Δεν είναι οι πολιτικές του ικανότητες ούτε η ιδιόμορφη – σχεδόν πολεμική – επικοινωνιακή του δεινότητα που τον καθιστούν κυρίαρχο για να διεκδικήσει (δικαιωματικά) το χρίσμα για την επανεκλογή του ως Προέδρου των ΗΠΑ. Ο Ντόναλντ Τραμπ, αν και αουτσάιντερ, κατάφερε να κερδίσει και το χρίσμα και την Προεδρία το 2015 προβάλλοντας μια ρητορική «για την ανασύνταξη της εθνικής υπερηφάνειας» με βασικό σύνθημα το «Πρώτα η Αμερική» (America First).

H πολιτική του νίκη, η οποία χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή, έγινε εφικτή, μεταξύ άλλων, και χάρη στη στήριξη της alt-right, μιας Άκρας Δεξιάς που «χαϊδεύει» εθνικιστικά ένστικτα, θεωρεί βασικό εχθρό την παγκοσμιοποίηση και λατρεύει τον απομονωτισμό, ο οποίος πολλές φορές εκφράζεται με βίαιο τρόπο. Σαν μια καθεστωτική Ακροδεξιά στο πλαίσιο της δυτικού τύπου δημοκρατίας.

Η εξόχως πολωτική πορεία του Αμερικανού Προέδρου έχει προκαλέσει αντιδράσεις στις πτέρυγες των συστημικών αλλά και μετριοπαθών Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν τρόπο να «εκτροχιάσουν» την «ταχεία Τραμπ», που από την πρώτη μέρα της εκλογής του άρχισε προεκλογικό αγώνα για την επόμενη.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν δυνατές υποψηφιότητες ή, ακόμα καλύτερα, πολλές υποψηφιότητες που επισήμως να διερευνούν το ενδεχόμενο να «κοντράρουν» τον Πρόεδρο. Άλλωστε οι εν ενεργεία Πρόεδροι έχουν πάντα προτεραιότητα στην επανεκλογή τους έναντι του όποιου υποψηφίου αμφισβητήσει το άγραφο δικαίωμα ενός Προέδρου να επαναδιεκδικήσει την επανεκλογή του.

Η μόνη – μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές – ανακοινωμένη υποψηφιότητα είναι αυτή του φιλελεύθερου (με την έννοια της ιδεολογικής προσέγγισης της οικονομίας της αγοράς) πρώην κυβερνήτη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στη Μασαχουσέτη και προεδρικού υποψηφίου με το Κόμμα των Ελευθεριακών (Libertarian Party) Ουίλιαμ Γουέλντ.

Η υποψηφιότητα του γνωστού ποινικολόγου φαίνεται πως περισσότερο λειτουργεί ως «λαγός» και ως μια έντιμη πιθανότητα για να μην φανεί ότι ο νυν Πρόεδρος δεν έχει αντίπαλο. Αν φτάσει μέχρι τα προκριματικά, θα σηματοδοτήσει ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θέλει να έχει ένα άλλοθι εσωτερικού εξαγνισμού από την τοξική τραμπική περίοδο.

Οι «κρυφοί πυρήνες»

Ένα από τα δεδομένα που πρέπει να αναλογιστούμε είναι ότι πολλοί που ξεκίνησαν είτε ως υποστηρικτές του Προέδρου είτε ακόμα ως μέλη της κυβέρνησής του έχουν απομακρυνθεί με τον χειρότερο τρόπο. Επιπλέον κανείς δεν μπορεί να αναιρέσει και το «θεσμικό δικαίωμα» του νυν αντιπροέδρου Πενς να διεκδικήσει το χρίσμα, αν κάτι αλλάξει με την «ικανότητα» του Προέδρου Τραμπ να επαναδιεκδικήσει την εκλογή του.

Τι θα μπορούσε να είναι αυτό το κάτι; Πρωτίστως, η έρευνα Μιούλερ, καθώς πλησιάζει η ώρα που τα συμπεράσματά της θα διαβιβαστούν στο Κογκρέσο. Ήδη ο δικηγόρος της εκστρατείας του Προέδρου οδηγείται προς καταδίκη καθώς είπε ψέματα (δις) και φαίνεται να είναι ενεργό μέλος της προσπάθειας για την «παρακώλυση και εξαπάτηση της δικαιοσύνης».

Μια άλλη αιτία θα μπορεί να είναι η – έπειτα από διαπραγμάτευση – παραίτηση του Προέδρου, αν τα αποτελέσματα της έρευνας Μιούλερ ή κάποια άλλη «δυσκολία» τον αναγκάσει, ώστε να μην έχει το τέλος του… Φρανκ Άντεργουντ της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «House of Cards». Η παραπομπή, άλλωστε, είναι εξαιρετικά επώδυνη για την υστεροφημία ενός Προέδρου.

Το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο δεν έχει βρει ακόμα το σημείο ισορροπίας του με το φαινόμενο Τραμπ. Ο εμπορικός πόλεμος με την Κίνα, η προσέγγιση με τη Βόρεια Κορέα, η «εμπλοκή» στην περίεργη πραγματικότητα της Βενεζουέλας αλλά και οι εμμονές με το μεταναστευτικό, το τείχος, την «άρνηση» του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής και όλες οι θεωρίες συνωμοσίας – ή απλά fake news – που υιοθετεί συνθέτουν μια πολύπλοκη πραγματικότητα.

Οι (δι)εκδικητές

Οι γνώστες των πολιτικών πραγμάτων των ΗΠΑ θυμίζουν ότι αυτός που έχασε την τελευταία στιγμή το χρίσμα και δεν αποδέχτηκε πότε τον σημερινό Πρόεδρο ως «γνήσιο εκπρόσωπο και εκφραστή της ψυχής του κόμματος» και απειλεί σοβαρότερα τον Τραμπ είναι ο Τζον Κάσιτς.

Ένθερμος οπαδός της φράξιας των #NeverTrumpers, ο δύο φορές κυβερνήτης του Οχάιο και πρώην γερουσιαστής επιθυμεί να επαναφέρει την τάξη εσωκομματικά και δεν έχει πλέον τίποτε να χάσει. Με μεγάλη προβολή, λόγω της εκπομπής που είχε στο δίκτυο Fox και με ένα πιο «συγκαταβατικό» προφίλ, ίσως είναι ένα βάσιμο σενάριο για ένα Plan B, που, σε συνδυασμό με το ποιος θα είναι ο υποψήφιος Πρόεδρος από την πλευρά των Δημοκρατικών, μπορεί να παραγάγει ενδιαφέροντα πολιτικά συμπεράσματα.

Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ρεπουμπλικανοί θα ήθελαν να είχαν έναν μαύρο υποψήφιο ή και μία γυναίκα, κάτι που δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Πολύ πιο ρεαλιστικό ενδεχόμενο είναι μια πρόταση που θα περιλαμβάνει τον νεαρό και εξαιρετικά φιλόδοξο πρώην πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων Πολ Ράιαν.

Οι γνωρίζοντες πιστεύουν ότι όποιος «αμφισβητήσει» τον Πρόεδρο θα πρέπει να έχει μια ικανοποιητική επιχειρηματολογία, η οποία θα μετατρέψει το «Πρώτα η Αμερική» σε κάτι πιο πειστικό, που δεν θα συγχέεται ούτε με αυτή των Δημοκρατικών ούτε θα θυμίζει το – καταδικασμένο – παρελθόν.

Αυτό ουδείς μπορεί από τώρα να προβλέψει αν θα καταστεί εφικτό. Έως τότε – και αν δεν προκύψει κάποια δικαστική εμπλοκή – ο Τραμπ εξακολουθεί να παραμένει σούπερ σταρ και κυρίαρχος…